Koersverslagen Juniores

2007 (tweedejaarsjunior)

recentste eerst
zie ook foto's juniores en uitslagen juniores

22-23 sept: Slotkoers: Keizer der Juniores (Koksijde) - sprint aangetrokken, matige tijdrit en 10e massaspurt
   1e dag: Tim nog niet gerecupereerd van verkoudheid en van eerste atletiek- en voetbalweek in Gent
    een kopgroep sprint voor zege; Julien Vermote wint - 25" later trekt Tim de pelotonspurt aan, met succes want
    Thomas Opdebeeck wint die voor Jarl Salomein.
    Interview HN zie krantenartikels 
    2e dag: na een matige tijdrit komt Tim erdoor in namiddagrit; rijdt met Deen even voorop op de Hoge Blekker, maar 
    worden gegrepen in de laatste rechte lijn; finisht 10e in massasprint; Jarl Salomein nipt 2e na Jens Debusschere;
    ook mooie solo tijdens deze rit van Laurent Vanden Bak en Jelle Wallays. Avia wint dagklassement.
    Broer Benjamin valt vandaag tijdens laatste ronde in Diksmuide; in ziekenhuis worden tot zijn grote vreugde 
    geen breuken vastgesteld, alleen verstuiking ter hoogte van het sleutelbeen. (Kdc)

    
16 sept: Angreau-Honnelles (zware wedstrijd Beker v België) - 6e 
   Zware wedstrijd en prachtig heuvelachtig parcours met wind en kasseien in een uithoek van Henegouwen. 
   Tim kan met Lorenz Lambrechts naar een kopgroep rijden waarin Thomas Opdebeeck zit en die aandikt tot 22 man; 
   uit die 22 gaan er 10 weg waaronder Thomas & Tim en ze krijgen een voorsprong van vele minuten. 
   In de slotronde kunnen Kirill Pozdnyakov & Jelle Wallays zich afscheiden en worden 1 en 2. Stijn Steels wint de
   sprint van de acht achtervolgers voor Julien Vermote, Thomas & Tim, die beiden heel diep gingen. 
   Avia 2e in het ploegenklassement na een knappe prestatie. (Kdc)


8 september 2007: Curitas Classic Diegem (IC) - 12e
Vandaag werd ons 126 kilometer voor de wielen geschoven, verdeeld over een grote ronde van 58 kilometer en nog
9 plaatselijke ronden. Het was een mooi en golvend parcours. Lastig dus.
Verslag: Het zou afwachten worden wat het zou worden want ik had een hele week gewerkt (rechtstaand) en niet te veel
kunnen trainen.     
In de grote ronde voelde ik me dan ook allesbehalve. Ik schoof mee in het peloton, maar veel meer zat er niet in. Geleidelijk aan
verbeterde ik en in de lastige plaatselijke ronden probeerde ik talloze keren. Maar steeds als ik ingelopen werd ging er een nieuwe
ontsnapping vandoor die veel langer droeg. Toen er een groep van zo'n 18 man wegreed was ik dan ook niet mee, maar op het klimmetje
sprong ik er naar toe. Helaas kwam het peloton een kilometer later opnieuw bij ons.
Zo bleef het maar door gaan. Enorm veel aanvallen en de koerssituatie veranderde constant. Meerdere keren dacht ik dat de koers
gereden was maar telkens kwamen renners terug. Al werden er dat wel steeds minder.
Op 3 ronden vreesde ik voor mijn uitslag toen ik pas in het 4e groepje zat. Maar op een stuk vals plat van 1.5 kilometer reed ik van
groepje tot groepje om terug vooraan post te vatten.
Bij het ingaan van de laatste ronde reden 6 renners voorop en het peloton volgde op zo'n 20 seconden. Op het stuk vals plat brak
het groepje in twee en vooraan bleven ploegmaat Thomas Opdebeeck, Alphonse Vermote en Mathias Vanmarcke over. In het peloton
trok Jelle Wallays snoeihard door. Niemand kon volgen. Ik bleef hangen op zo'n 5 meter en kreeg het gaatje maar niet dicht.
Toen Wallays bij het tweede groepje met onder andere Lorenz Lambrechts kwam dacht ik dat hij even zou rusten (wat
ieder normaal mens zou doen, maar Wallays is nu eenmaal geen normale:-)), maar hij ging meteen door aan de linker kant van de baan.
Hoewel we nog hard probeerden, we kregen hem niet meer te pakken. Hij reed in één trek naar de leiders toe.
Ons groepje dikte nog serieus aan. Ik speelde het ploegenspel hard, hoewel met spijt in het hart. Ik zou ook liever mee rijden
met renners als Allegaert en Debusschere, maar ik heb toch liever dat een ploegmaat wint...
En dat deed Thomas Opdebeeck op schitterende wijze voor Wallays en Vermote. 10" later begon ik de sprint van het uitgedunde
pelotonnetje (13 man nog) van veel te ver. En werd dan ook 12e. Wat als kersverse sprinter toch beter zou moeten... ;).
Lorenz werd na een zeer verdienstelijke wedstrijd 10e. Bart Bruyndonckx 13e en ook Jasper Vanzieleghem loste de verwachtingen
ruimschoots in. Hij deed wat hij kon voor het peloton en reed zijn eerste zware interclub meteen uit.
Wat overigens slechts 78 renners deden. Avia won ook nog het ploegenklassement. Een mooie dag dus.


2 september 2007: Remouchamps-Ferrières-Remouchamps (BvB) - 18e
120 kilometer met op papier 6 beklimmingen, maar zoals dat gaat in het Waalse land waren er dat in de praktijk wel wat meer.
Verslag : Ik had al heel de week geen goed gevoel op training en kreeg mijn hartslag niet omhoog. Het zou dus afwachten zijn
wat het zou worden. Op de eerste helling van de dag na 30 kilometer werd er echt niet rap gereden. Toch moesten er enkelen
lossen. Op dat moment kreeg ik materiaalpech en kreeg een wiel van de neutrale wagen. Zo verzeilde ik in het laatste groepje.
De auto’s maakten voor dit tiental barrage en zo moest ik 10 kilometer helemaal alleen terug naar het peloton rijden.
Gelukkig kreeg ik net voor de voet van de volgende beklimming steun van de wagens. Het peloton brak op die klim, ik schoof wat op
maar kon na die inspanning niet aanpikken bij de kop. Gelukkig voor mij kwam alles terug samen.
Daarna vertrok een groep van 11 renners met daarbij Bart Bruyndonckx van de ploeg. Op de 5e beklimming van de dag, de Rahier,
werden alle registers open getrokken. Net voor de top werd nog een ander groepje vluchters met de immer vriendelijke
Lorenz Lambrechts ingelopen. Ik kon het spoor van Joeri Adams net niet volgen en bleef 2 kilometer op niet meer dan 10 meter
van het groepje der favorieten hangen. In de afdaling kwam ik er terug bij, maar niet veel na mij nog een man of 20.
Op de volgende beklimming haalden we de vluchters bij en in de 15 kilometer lange vallei naar Remouchamps en de Redoute klitte
zo’n 40 man samen. Talloze aanvalspogingen toen de Redoute naderde en ikzelf probeerde ook eens, maar zonder succes.
Frederique Robert en Raymond Kreder kenden samen met 3 anderen meer bijval.
Ik draaide vooraan op op de Redoute, maar op de echt steile stukken moest ik passen (ik had ook maar een 23 zitten op het
gekregen achterwiel van de neutrale wagen). Zo kon ik enkel Joeri Adams nog een duwtje geven. Joeri reed samen
met Julien Vermote nog naar de leiders. Ikzelf zat in het achtervolgend groepje van zo'n 20 renners. Vooraan viel 3 man weg
en Joerie zette door. Hij werd echter gepakt in de afdaling en zo gingen ze met 5 naar de meet. Het werd warempel een
sprinter die deze klimkoers op zijn naam schreef. Robert won voor Kreder.
Adams werd 4e. Yannick Wellens eindigde 10e en ik in het wiel van Bruyndonckx 18e.


24-26 aug: Münsterland-tour (Duitsland) - winst in 1e rit, sprinttrui en 5e in eindklassement
http://www.sparkassen-muensterland-tour.de/
- Tim wint 1e rit (gem 45,3 km/u) en vertrekt morgen in leiderstrui.
Tim gaat weg in voorlaatste plaatselijke ronde en wordt bijgehaald door 2 renners, 
die hij verslaat in de spurt. 2e is de Deen Rasmus-Christian Quaade, 3e is Stijn van Roy; 
Thomas Opdebeeck wint spurt van de achtervolgende groep en maakt Belgisch succes compleet.
- Tijdrit (na moeilijke nacht); Tim vertrekt als laatste, en klokt 25e tijd;
tijdrijden nog niet op niveau van voor klierkoorts; nu 9e in klassement. Mathias Allegaert 2e in tijdrit.
- 2e rit: Tim finisht 2e en pakt de groene (!) trui; rukt op naar 6e plaats in klassering op 8".
Ontsnapping met 12 met 4 Belgen die 8" overhoudt op de meet. Tim mengt zich ook in tussensprints.
Ploegmaat Opdebeeck wint; Yoeri Adams 4e, Mathias Allegaert 7e. Morgen koninginnenrit.
- 3e (koninginnen)rit: Tim in de aanval met o.a. Yannick Wellens en Steve Bekaert; halen tot 1'30" voorsprong; 
worden bijgehaald paar km voor de meet door een groep van 29. Mathias Allegaert wint de sprint en de ronde. 
Tim sprint 9e en haalt de groene (hier grijze) puntentrui. 5e in eindklassement. Avia wint 3 dagklassementen
en wordt 2e in eindklassement. Dank aan de ploeg voor alle steun.  (Kdc)


22 augustus 2007: Tijdrit Adinkerke (BvB) - 13e
'Slechts' 19 kilometer. Maar wel 19 km die konden tellen! De eerste 8 waren nog te doen, met de wind in de rug.
Maar dan draaien en keren. En de laatste 8 kilometer had je de wind pal op de neus. En ik kan je verzekeren, als het een
windkracht 6 is doet dat geen deugd aan de benen.
Ik wilde er nog eens alles van maken in deze tijdrit. Vrij vlug had ik de man die voor mij gestart was te pakken
en kreeg naar het einde toe een volgende in het vizier. Het bleek de renner te zijn die 4' voor mij vertrokken was.
Onderweg maakte ik weinig foutjes en werd 13e. Daar ben ik heel tevreden mee, zeker als je weet dat hier 130 man
aan de start stond.
Een hele verbetering dus vergeleken met het BK tijdrijden. Het is ook een opkikker met het oog op de Munsterlandtour
van het weekend. Al ben ik dan nog niet op het niveau van vorig jaar in het tijdrijden (2 jaar geleden won ik nog deze editie
bij de nieuwelingen), ik maak toch vorderingen en dat stelt me gerust.
Opmerkelijk: de eerste 9 (!) in de uitslag kwamen uit West-Vlaanderen.


19 augustus 2007: Wuustwezel (IC) - 8e
120 kilometer over vlakke brede banen. Ideaal dus als snelheidstraining.
Verslag :180 renners aan de start. Het tempo lag meteen erg hoog en in de eerste ronde van de zeven reed niemand meer dan 10
seconden weg. Ik hield me gedeisd op het dichten van een gaatje na op een groep ontsnapten waaruit Jorg weggevallen was.
Halfkoers ontsnapte echter een groep van 10 man, en na hen reed ook een groep van 15 man weg uit het peloton. In eerste
instantie was ik niet mee, maar na een lastige inspanning lukte ik erin om met twee man de sprong naar voor te maken.
De groepjes smolten na zo'n 12 kilometer samen. Een kopgroep van 27 man dus en ondanks mijn verwachtingen viel het niet echt stil.
Wij van Avia waren met twee mee: Jorg en ikzelf. DGR had echter 5 man mee. Maar iedereen deed gewoon zijn deel
en we bouwden een geruststellende voorsprong uit. Op 17 kilometer van het einde raakte mijn toekomstige kotgenoot
Stijn Steels voorop met Jimmy Janssens. 2 renners reageerden, maar ik zat helemaal achteraan het groepje voor
technische assistentie, want ik kon mijn 14 niet pakken (een gevolg van een aanrijding voor de start). Na wat gefoefel
en getrek door de neutrale wagen lukte het wel op 5 kilometer van het einde. Ik reed naar voor, we reden weg met een man
of 6 met de Nederlandse kampioen, maar werden terug ingelopen. Op 2,5 kilometer van het einde wilde ik nog eens alles op alles
zetten, nam eerst gewoon over, maar tot mijn verbazing volgde slechts 1 renner mijn spoor. Die zat echter niet meer zo fris en
telkens hij op kop kwam stokte het tempo. 1 renner kwam bij ons aansluiten, maar op 400 meter van het einde waren we eraan
voor de moeite. Ik zat echter nog niet door mijn beste krachten en ik spurtte nog als 8e in de eindstand. We strandden op 12
seconden van de leiders.
Stijn Steels won voor Jimmy Janssens en de Nederlander Roy Eefting. Ik ben tevreden met de vorm die ik aan de dag leg, maar ik
had jammer genoeg wééral pech. Ik zou het toch eens moeten kunnen afmaken. Al ben ik wel heel tevreden over mijn regelmaat.


15 augustus 2007: Bk Tijdrijden Maldegem - 16e
5 Beaufort was het vandaag, het beloofde dus een lastige dobber te worden dit BK, maar dat is een tijdrit altijd zeker?
Verslag: Met uitzondering van de WK-geselecteerden kwamen de beste Belgische junioren hier, allemaal met ambities, aan
de start. Inclusief mezelf. Ik was het parcours gaan verkennen en hoopte stiekem op een top-10 plaats.
In de opwarming en achter de auto voelde ik me helemaal niet slecht en in de wedstrijd zelf ook niet, maar ik kon precies
niet veel kracht zetten. Ik haalde wel mijn omwentelingen (eigenlijk zelfs te veel), draaide soepeler dan de vorige tijdritten,
maar misschien met een te kleine versnelling om een echte top-tijd neer te zetten. Een 16e-plaats was dan ook allesbehalve
het verhoopte resultaat...
Mathias Allegaert won met een sterke tijd voor ploegmaat Yannick Wellens en Alphonse Vermote. Proficiat!  Een mooie
revanche van Matthias na zijn verlies in de laatste rit van Luik - la - Gleize, want hier kon niemand hem voor de wielen rijden...
Ikzelf heb met de tijdrit in Adinkerke nog een herkansing, en voor de Münsterlandtour van volgend weekend
wil ik er nog eens voor gaan....


12 augustus 2007: Rumbeke - 4e
Omdat m'n ouders op reis waren reed ik dicht bij de deur. We kregen kleine rondjes voorgeschoteld met veel draaien en keren.
Het zou dus zwaar worden met al dat optrekken.
Verslag: 61 renners gingen hun rugnummer afhalen. Met onder hen toch enkele serieuze kleppers, om er een paar te noemen:
Jens Debusschere, Thomas Chamon, Kyril Podznyakov, Thomas Vanhaecke, Kenny Vandenheede, en 4 sterke Engelsen.
Al in de tweede van 16 af te leggen rondes waagde ik mijn kans. In schuifjes kwam 5 man aansluiten met het grootste deel van
de toppers, maar toch kwam alles terug samen.
Vanaf toen werd er slag om slinger gedemarreerd en ik wilde de goeie trein niet missen. In bijna iedere ontsnapping van tel was
ik vertegenwoordigd, maar toch kon ik niet beletten dat Belgisch Kampioen Jens wegreed. Jens werkte een sterke solo af van
zo'n 35 kilometer; waarschijnlijk trainde hij voor het Bk tijdrijden van woensdag...
Niemand kon Jens nog bedreigen. Op 2 ronden van het einde geraakte ik uiteindelijk toch weg met Vandenheede en Chamon.
We draaiden de gaskraan volledig open en niemand kwam nog terug uit de achtergrond. Op 3 kilometer van het einde wou
Thomas, de reden begrijp ik niet, niet meer overnemen hoewel zijn ploegmaat al lang buiten schot was.
Ik zei dan maar dat Kenny het moest proberen. Thomas bleef echter zitten. Zo werd Vandenheede 2e op 35 seconden.
Chamon vloerde me makkelijk voor de 3e plaats. Weeral 4e... Achter ons won Niels Massie de pelotonspurt voor Aron Dejaegher
en Pozdnyakov.


4 augustus 2007: Johan Museeuw Classic Gistel (IC) - 4e
Warm en ondanks de voorspellingen toch redelijk wat wind, zeker dicht bij de zee. We mochten ons omkleden
ten huize van de leeuw himself, waarvoor dank.
Verslag : Veel aanvalspogingen in de aanvangsfase van de wedstrijd, maar ik hield me op een uitzondering na kalm vooraan
in het peloton samen met de andere Avia ploegmaats: Laurent Vanden Bak, Stijn Rammant, Jorg Pannenkoek, Dries Ingels
en Mathieu Vanderheere.
Op de kasseien van de Steenstraat in Klerken na 28 kilometer zou het breken zo dacht ik. Jens Debusschere ging aan.
Ik zat in derde positie van het peloton en wachtte even om te reageren, maar reed dan relatief vlotjes naar Jens toe.
Jens raapte wat ontsnapte renners op en als ik zag dat we met 3 Avia's wegwaren trok ik door. Ik kwam als eerste boven
van het peloton, we kwamen bij de nog 3 overblijvende vluchters en waren met 8 lichtjes afgescheiden, maar het peloton
liep ons terug in.
Daarna volgde een smalle weg, wind schuin langs achteren. Ik zat vooraan en voor ik het wist waren we weg met 35 man.
We waren echter maar met twee van Avia en werkten dus niet mee. Even zag het er naar uit dat de groep zou wegblijven,
maar net voor het ingaan van de plaatselijke ronden kwam alles terug samen.
Het sein voor Vanderheere en Rammant om aan te gaan. Ze kregen 15 man mee in hun spoor. Jens Debusschere probeerde
in de achtergrond vaak het gaatje toe te rijden, maar werd steeds gecounterd door ofwel Laurent ofwel mezelf.
Tot op 4 ronden van het einde Jens nog eens verschroeiend uithaalde. Jeroen Depla reageerde attent, ik iets te laat
en er viel een gat van 50 meter. Ik reed de ziel uit mijn lijf en na anderhalve kilometer achtervolgen op die 2 tijdrijders
kwam ik bij hen. Ik werkte niet mee omdat er twee ploegmaats vooraan zaten en zo kon een sterk rijdende Thomas Debrabandere
aansluiten. Toen zag ik echter dat het vooraan brak. Een groepje van zo'n 12 man had zich afgescheiden van de rest en enkel
Mathieu zat nog mee in de spits van de wedstrijd. 1 renner van de 12 vond ik wat weinig en ik besloot om mee te draaien,
zodat we naar de kopgroep konden rijden en we dan om beurt konden demarreren Mathieu en ik.
Nu, we kwamen bij het groepje van Stijn en vrijwel meteen ging Jens opnieuw. Lepla kon, net als de gelosten uit de
ontsnapping niet reageren en dus ging ik er van door met Debrabandere. We kregen hem na een tijdje te pakken. Met die 3
knalden we het gaatje dicht. Toen we vooraan kwamen op anderhalve ronde van het einde viel het tempo wat stil,
maar toch keerde niemand terug uit de achtergrond. Een spervuur van demarrages, die meestal beantwoord werden door
Thomas Vanhaecke, de ploegmaat van Jens. Op 1,5 kilometer van de meet wilde ik zelf gaan aanvallen, maar een Nederlander
was me iets voor, zodat ik eigenlijk het gaatje dicht reed. We begonnen dus aan een spurt met een man of 10. Ik zat ideaal
geplaatst in het wiel van Debusschere en plaatste me zo nog 4e in de sprint. Jens won voor de Nederlanders Jake Griffin
en Jarno Gmelich. Mathieu eindigde laatste van het groepje. Laurent Vanden Bak finishte rond de 15e plaats en
Stijn werd ongeveer 20e (meen ik te weten, geen uitslag op wielerbondvlaanderen:s).
Na de klierkoorts van vorig jaar zat ik diep, maar ik voel me iedere week beter worden. Volgens de dokters zou ik pas
in de zomer mijn normale niveau halen en ze krijgen gelijk.


29 juli 2007: Reningelst (IC) - 18e na veel achtervolgen
Dat het een zware koers zou worden wist iedereen van de 140 deelnemers al voor de start. 5 Beaufort, een lastige aankomst,
een serieuze kuitenbijter 1 keer per ronde en bijna constant krachtige wind in de zij. Mijn weer.
Verslag : We kregen de opdracht van onze ploegleider Ronny om er van bij de start meteen in te vliegen.
Duidelijk een goeie beslissing, ik voerde ze uit want samen met oa. Matthias Allegaert joeg ik meteen het zwijn door de bieten
en na nauwelijks 3 kilometer wedstrijd waren we al met 9 man weg, en niet de minste. Ik had echt heel goeie benen,
maar aangezien ik als enkeling in de ontsnapping zat deed ik, tegen mijn temperament in J, simpelweg mijn deel.
Het draaide goed en hoewel we nooit een grote voorsprong hadden geloofde ik dat deze ontsnapping wel eens
tot het einde zou kunnen dragen.
Maar dan sloeg het noodlot toe. Iemand van mijn medevluchters wees me erop dat mijn wiel slipte, ik keek
en zag dat een spaak gebroken was. Ik besloot om te stoppen. De neutrale wagen snelde ter hulp, maar het leek of
het uren duurde vooraleer mijn wiel vastklikte en ik weer kon vertrekken. En wat voor een wiel. Na een tijdje
besefte ik dat er in dit wiel eveneens een hemelsgrote ‘slag’ zat en zelf als ik mijn remmen open zette slipte
het nog tegen mijn remmen. Nu ja, er zat niet veel anders op dan weer te gaan achtervolgen.
Met 8 (later 6) renners gingen we op jacht op de 7 ontsnapten (er was een Fransman weggevallen door lekke band).
Na 3 ronden hels achtervolgen kregen we het gat van 50 seconden uiteindelijk toch dicht. De 3 renners van Avia
die dit voor het grootste deel bewerkstelligd hadden zaten wel efkes choco. Met 17 leiders (waaronder 4 ploegmaats
- een groepje met oa Laurent Vanden Bak was komen aansluiten) doken we de laatste 40 kilometer in.
Het regende aanvallen en de koers werd onoverzichtelijk. Ik had veel gewerkt voor de ploeg en zat door mijn
beste krachten heen. Op de koop toe reageerde ik op alles, maar niet op de juiste ontsnappingen… Ik deed veel werk
in de achtervolging maar de steun was allesbehalve. Op de helling probeerde ik dan maar alleen naar de ontsnapten
te rijden, maar iemand kwam me halen en dat ontmoedigde me. Na heel wat afzien kon ik nog spurten voor de 14e plaats.
Die spurt won Laurent Vanden Bak en ikzelf werd ontgoochel(len)d 18e. Ik kan wel zeggen dat ik me volledig gegeven heb…
Yannick Eijssen won onvoorstelbaar na een solo van 2 ronden. Balen eindigde sterk met 4 man in de top tien. 
Weinig renners haalden het einde. We werden toch nog 3e in het ploegenklassement.


22 juli 2007: Ronde van Vlaanderen - Herzele (1.1 UCI) - 23e
Het zou afwachten worden hoe de benen zouden zijn na de interclub van gisteren; de meeste renners die de dubbel reden
waren minder vandaag. Er waren 198 deelnemers voor 130 km met 7 hellingen en twee zware plaatselijke ronden.
Verslag : In het begin hield ik me wat achteraan het peloton want de eerste beklimming volgde pas na 35 kilometer. Ik keuvelde
met Fréderique Robert, en wist nog niet dat ik bijna de hele rit met hem zou rijden.
Op de nieuwe Kwaremont schoof ik van achter naar voor, maar zat toch veel te ver bij het opdraaiden bij de Taaienberg. Ik draaide
pas rond de 50e op en ze stonden natuurlijk stil voor mij. Ik schoof echter goed op en kwam rond de 40e boven. Boven was het
zwaar 'sjassen'. Alles op het lint en onmogelijk om op te schuiven. Vrijwel meteen na de afdaling kregen we de Eikenberg
voorgeschoteld en hier barstte de wedstrijd helemaal open. Ik reed één van mijn betere beklimmingen en kwam als 12e boven.
Na ons gaapte een leegte. Maar al de beste renners zaten vooraan en te veel favorieten, Vermote, Debusschere, Robert,...
met een paar outsiders en de 2 andere Avia's, Jorg Pannekoek en Joeri Adams. Het draaide echter niet optimaal rond en een
groep van +-25 man kwam aansluiten. Daarna regende het aanvallen, maar geen enkele droeg meer dan 5 kilometer. Er werd wel hard
gereden op de klimmetjes, met een superieure Joeri Adams, maar op het vlakke kwam alles meestal samen. Maar na de Tenbossestraat
reed een groep van 10 man weg, waaronder de meeste favorieten. Ikzelf vloekte, maar dacht om er misschien nog met een paar
man naar toe te rijden. Maar op de Kloosterstraat zat ik laatste van ons groepje, en voor ik door had dat het erg aan
het klimmen was, reden ze bij ons weg. Ik stak nog bijna iedereen voorbij, maar net 1 plaats voor mij brak het. Het gat was geslagen.
Een tweede groep van 10 man reed naar de eerste. Jammer genoeg zonder mezelf. In de laatste plaatselijke ronde reed ik
nog weg met Fréderique Robert. We kwamen dichterbij en haalden renners in, maar het werd spurten voor de 22e plaats.
Ik plaatste me tweede van ons groepje (na Robert en dat is toch geen schande he ;-)). Jammer van de plaats, er
zat misschien meer in...  Jens Debusschere won voor Julien Vermote en Eliot Liethaer.


21 juli: Omloop van de Vlaamse Ardennen (Zottegem);
Tim kan de forcing voeren op de hellingen, rijdt met Salomein naar de leiders, maar ontsnapping wordt tenietgedaan;
eindigt moe in de buik van het peloton; sterke Deen Rasmus Goldhammer wint. Laurent VDBak is 4e. (Kdc)


15 juli 2007: Ledegem-Kemmel-Ledegem - 7e in hittegolf en te veel zuiver water gedronken
Volgens het officiële roadboek is deze wedstrijd 130 kilometer lang, maar na enkele jaren ondervinding weten de renners dat het er
een paar meer zijn.
Verslag:  De wind die ik had gewenst kreeg ik, maar ook heel wat warmte. Het was om en bij de 33 graden. Al voor de start
stont ik te zweten als een otter. Uiteindelijk werd het startschot dan toch gegeven. Al van in het begin voelde ik me goed.
Ik had mezelf echter voorgenomen pas in de aanval te gaan vanaf de bergzone. Ik bleef echter constant vooraan rijden
en wilde net helemaal naar voor opschuiven toen ik moest uitwijken voor een auto en ten val kwam. Ik kwam in de berm terecht
en kwam er gelukkig van af met wat schrammen (en veel irritante netelprikkels).
Ik liet het echter niet aan mijn hart komen en snel nam ik mijn plaats in het peloton terug in. Ik schoof als een gek naar voor en draaide
uiteindelijk rond de 30e plaats de eerste hindernis van de dag, de Beukelaarsstraat op. Boven kwam ik echter al rond de 10e boven
en toen wist ik dat ik een begenadigde dag had. Intussen waren er 11 man vooruit en samen met Julien Vermote en 5 anderen
reden we na een helse achtervolging het gaatje dicht. Belgisch Kampioen Jens Debusschere ging samen met Fréderique Robert in de
tegenreactie met 6 man, maar de opening kregen ze niet meer toe. Bij de 16 leiders (een paar moesten lossen) hadden we 3 man van Avia,
waardoor we ons sowieso al verzekerden van de overwinning in het ploegenklassement. Zonder echt door te duwen pakte ik de
bergprijs op Geluveld-berg.
De koers zou gereden worden in de plaatselijke ronden. Op 3 ronden van het einde ging een Fransman en hij kreeg even later
versterking van 3 renners. Het sein voor Julien Vermote om in de tegenaanval te gaan. Hij kreeg Jarl Salomein mee.
Ik zat op dat moment niet goed geplaatst, een Dgr-renner probeerde er vruchteloos naar toe te rijden; ik wist dat dit de goeie
ontsnapping was, maar hield de benen stil om de vlucht van Jarl te beschermen.
Ondertussen bleef iedereen maar gaan, tot ik nog maar met 4 man was achteraan. Toen begon ik aan een enorm lastige race naar voor
en reed alleen naar het 3e groepje met onder andere Laurent Vanden Bak. Door die inspanning was het beste eraf bij mij, maar bij
de rest duidelijk ook, want op 1,5 kilometer van de meet waagde ik nog eens mijn kans voor de 7e plaats en ik zag dat ze kraakten
in mijn wiel. Zo werd ik 7e, voor Laurent 'Bacchus' die zich naar een mooie 8e plaats spurtte.
Vooraan smolten de 2 groepjes samen en Julien Vermote ging meteen alleen door. Hij won oververdiend met een handvol seconden voor
op Jimmy Janssens. Jarl Salomein spurtte 3e. Avia won het ploegenklassement.
Na de aankomst voelde ik me barslecht. Mijn hoofd barstte bijna uit zijn voegen en pas zo'n 4 uur na de wedstrijd kwam ik er door.
Wellicht heb door het vele zweten nogal wat zouten en mineralen verloren; het blijkt een wet te zijn dat je dan niet te veel zuiver water
mag drinken. Ik heb de bussen genomen die ik kon grijpen. Vandaar wellicht mijn inzinking in de laatste 20 kilometer van de wedstrijd,
want daarvoor was ik super. Nu ja, met dit resultaat mag ik niet helemaal ontevreden zijn. Des te meer als je weet dat slechts 48 renners
de wedstrijd uitreden en dat het eerste peloton op meer dan 6 minuten binnenkwam.


6-9 juli: 4-daagse van Kontich - 24e
27e in de proloog van deze sterk bezette wedstrijd (44,5 km/u over 8,3 km bij een felle wind) 
op 33" van de Noor Ole Haavardsholm (150 deeln)
1e rit: Tim eindigt in het pak; 4 renners een paar seconden voorop; F. Robert wint;
Dries Ingels en Tim proberen spurt aan te trekken voor Jarl Salomein.
2e rit: ploegentijdrit; grote pech voor Avia door valpartij na 500 meter (Dries Ingels en Mathieu
Vanderheere als slachtoffers); Ingels kan weer aanpikken; ploeg wordt nog 7e op 38"; podium was haalbaar.
foto val ploegentijdrit: 1e renner Tim, 2 Y.Wellens, 3. M.Vanderheere 4. D.Ingels 5. B.Bruyndonckx 6. J.Salomein
3e rit: Tim 117 km in de aanval met een groep van 15, later aangedikt tot 22. Houden 17" voorsprong
aan de meet; Jarl wordt 2e na de Duitser Marcel Arnould en Tim 7e.
Laatste rit: ontsnapping van 13 met ploegmaat Wellens die meer dan 2' voorsprong haalt. Tim sprint zich
naar 24e plaats en wordt ook 24e in het klassement. Slechts 85 renners bereiken de aankomst. (Kdc)


30 juni: De 8 van Bladel (Ndl) - 23e na herneming
doel is competitieritme op te doen na examenstop.
1ste rit wordt echter al een zware brok door de wind; Tim eindigt als 50e in het pak;
staat door de bonificatieseconden na het winnen van de eerste tussensprint 25e in het klassement.
Wouter Wippert wint de rit. Reeds 1/3 van de deelnemers gaf op. 
2e rit: Tim finisht in het peloton als 21e; 7 renners licht voorop waaronder Yannick Wellens.
3e rit (tijdrit): 21e (43,749 km/u) op 52" van winnaar Jetse Bol. 
4" rit: Tim rijdt 35 km in aanval eerst met 3 anderen,             foto mtbkalender 
later alleen; wordt gegrepen en sprint als 15e in de massasprint gewonnen door Wouter Wippert. 
Jetse Bol is algemeen leider, voor Jens Debusschere en Bas Stamsnijder; Tim is 23e. 
Conclusie: vrij goede wedstrijd die al wat zwaar uitviel voor een herneming. Tijdrijden is nog niet
op het niveau van vorig jaar. Sedert zijn nieuwe fietspositie gaat het spurten Tim iets beter af. (Kdc)






30/05/2007: Testtijdrit Montenaken - 16e
Ik had veel moeten leren de dag ervoor en weinig kunnen slapen, en ook mijn voorbereiding op deze tijdrit was niet
ideaal (3-dagen Amsterdam met school).
Ik verwachtte er dan ook niet super veel van, en die verwachting bleek terecht. Ik had wat last van een opspelende maag 
en steken in mijn ribben en kwam slechts in de laatste 5 kilometer van de 30 af te leggen kilometers in mijn ritme. 
De uitslag was navenant. 16e op 2 minuten van een ijzersterke Yannick Wellens.
Deze won voor Arthur Vanoverberghe (de eeuwige tweede ?) en Mathias Vanmarcke. 
Mijn gemiddelde snelheid op dit winderig en glooiend parcours was 42/u - Yannick haalde 44,5.


20/05/2007: Sint-Kornelis-Horebeke - 11e
85 kilometer op een parcours dat zeker niet van de poes was. Elke ronde moest 75 meter hoogteverschil overwonnen
worden, dit over 12 ronden. Dat maakt 850 meter over de hele wedstrijd. Je mag dus wel spreken van een klein klimkoersje. 
Ook stonden heel wat toppers aan de start; om er enkele te noemen: Julien Vermote, Jeroen Depla, ploegmaat Laurent 
Vanden Bak, Brian Ligneel, Arthur Vanoverberghe, Hendrik Vandenbossche, Eliot Lietaer...
Verslag:  Na enkele schermutselingen werden de debatten geopend in de 4e ronde. Een hele groep renners was vooruit, 
en samen met Jeroen Depla liepen we ze één voor één in. Zo ontstond een kopgroep van 6 man. We zongen het 3 ronden uit, 
waarbij ik in de 6e ronde zowaar de sprint won voor een premie! We werden bijgehaald door een groep van 10 man 
met alle toppers. In de 8e ronde trok Julien door op de klim. Ik zat wat ver achteraan, maar kon een halve ronde later 
als derde man aansluiting vinden. De samenwerking was even weg en iedereen kon terugkomen. Ik voelde me echter goed 
en probeerde het alleen. Ik ging hard en kreeg een mooie voorsprong, maar in de afdaling werd er serieus achter mij 
gekoerst (het groepje viel in twee stukken). En na een ronde was mijn opportunistische poging over.
Laurent speelde het ploegenspel perfect en wanneer ik ingelopen was trok hij ten aanval. Hij kreeg Lietaer en Ligneel mee. 
Achter hen werd er slechts matig samengewerkt. Ik zette me achteraan en het zag er naar uit dat de 3 zouden strijden 
voor de overwinning. Dat was echter buiten Julien Vermote gerekend. Op de klim trok hij verschroeiend door. 
Iedereen paste, alleen ikzelf kon me met enige moeite naar zijn wiel slepen.
In één ruk bracht hij me naar de leiders, waar ik samen met Laurent nog goed ronddraaide, maar de anderen de kat uit de 
boom keken. Zo stokte het tempo volledig en op een kilometer kwam alles terug samen. Lietaer waagde zijn kans, 
niemand reageerde en de vogel was gaan vliegen. Vanoverberghe probeerde het ook. Na een tijdje reageerde ik en trok 
het groepje terug naar zijn achterwiel. De anderen fixeerden het wiel van Vermote en van mij. 
Zo reden achtereenvolgens Vanoverberghe, Vandenbossche en Alexander Labbe weg.
Niemand reageerde. Het werd een sprint voor de 5e plaats waarin ik ingesloten werd en ontgoocheld laatste werd. 11e dus. 
Lietaer won voor Vanoverberghe en Labbe die in de laatste meters nog knap Vandenbossche remonteerde. 
Filmpje Horebeke


20/05/2007: BK Zemst
Ploegleider Rik Devooght was er vandaag niet bij wegens de kritieke situatie van zijn pa.
Wij wilden hem dan ook moed toewensen met een goede prestatie.
Verslag: Niet minder dan 133,4 kilometer werd ons vandaag voor de wielen geschoven. De omloop was echter weinig selectief.
Ik had al van in het begin geen supergevoel. Ik ging echter eens mee met een groep van een 25 man die zo’n 
anderhalve ronde voorop bleef. Daarna verloor ik mijn drinkbus en moest ik 25 kilometer rijden zonder een slok. 
Dat bekoop je natuurlijk en ik zwalpte de ronden af. Enkel in de laatste ronde (na heel wat drank binnengegooid te hebben) 
kwam ik er een beetje door en reed ik van helemaal achteraan in het peloton naar voor en hielp om het peloton 
bij de vluchters te trekken voor ploegmaat Jarl Salomein. 
Ik bolde dan uiteindelijk als 51e over de meet met een gemiddelde van 45,2 (het had de hele koers aanvallen geregend!). 
Jens Debusschere won met een half wiel voorsprong op Jarl Salomein en Julien Paquet. Joeri Adams werd 6e.
Heel erg jammer voor Jarl, maar Jens is de Belgische drieband zeker waard.


17 mei: Bogaarden - Pepingen - 4e
94 kilometer moesten we afleggen over 13 kilometer op een prachtig heuvelachtig parcours in het Pajottenland.
Verslag: 94 renners aan de start. En die 94 hadden er duidelijk géén zin in in het begin. De eerste ronde werd afgelegd 
met een gemiddelde van 30 kilometer per uur. Maar na 2 ronden kwam hier verandering in. De ene aanval na de andere 
en meer dan eens maakte ik er deel van uit. Zo raakten we met 5 man, waaronder ploegmaat Bart Bruyndoncks 
een 6-tal kilometer weg, maar we werden terug bijgehaald. Avia-man Kenneth Bulthynck ging op het perfecte moment en 
kreeg samen met 3 andere renners een mooie voorsprong. Bruyndoncks en ik probeerden af te stoppen, maar konden niet 
verhinderen dat het peloton steeds dichter kwam. Ik reageerde dan op een uitval van een renner en we hadden zo’n 
20 meter op het peloton. Ik nam over van die renner, met 2 vooraan is immers altijd beter, maar net op het moment 
dat ik op kop zat viel het peloton op de nek. Zo leek het alsof ik op kop reed achter Kenneth, maar dat was allesbehalve 
mijn bedoeling. Wat verder werden de 4 toch bijgehaald en Kenneth kreeg even later af te rekenen met materiaalpech.
Bart ging in de aanval met Frederic David. Met 6 man gingen we in de tegenaanval met bij hen Kurt Janssens en provinciaal kampioen 
Jeroen Kesteloot, 2 sterke finishers. We haalden na korte tijd de vluchters bij en moesten hard werken voor onze voorsprong. 
Op een ronde van het einde wisten we echter dat we zouden voor blijven en toen kon het aanvalswerk beginnen. 
Bart zat niet meer zo fris; ik voelde mij nog sterk, maar werd ook geviseerd. Ik trok fors door op het snedige klimmetje, 
maar kon geen echte doorbraak forceren. Een kilometer verder was het de beurt aan een andere renner om het te proberen. 
Ik zat op kop en reageerde dus niet. Iedereen kwam over mij, en enkel Jeroen Kesteloot bleef in mijn wiel zitten. 
Jeroen begon met het gat dicht te rijden, maar op een lastige strook ging ik erop en erover naar de koplopers. 
Ik kreeg zo’n 10 meter, maar Michiel de Proft dichtte het gat op 500 meter van de meet. Intussen waren we nog met 5, 
ik bleef rijden, misschien niet leep genoeg van mij, en hypothekeerde zo mijn kansen. Ik werd uiteindelijk 4e en Bart 5e. 
Kurt Janssens won voor Jeroen Kesteloot en Michiel de Proft. 
Ik was enorm ontgoocheld, want misschien had ik hier vandaag moeten winnen, maar als niet-sprinter is dat niet zo evident…


13 mei: PK Wijndendale-Torhout
Een bijna vlak parcours met in het begin zon en wat wind voor het begon te regenen en hagelen
Verslag : ik had er zin in vandaag. Al van in de eerste ronde wilde ik er een zware wedstrijd van maken. 
Al in de eerste ronde reden we met 12 man weg, waaronder Mathias Allegaert. Maar we kregen geen vrijgeleide. 
Even later trok Laurent Vanden Bak echter door en in schuifjes ontstond een nieuwe ontsnapping. 
13 man: 3 van Avia: Kenneth Bulthynck, Laurent en mezelf; 3 van Balen: Thomas Vanhaecke, Dajo Vanbelleghem 
en Kevin Furniere en ook nog Kevin Vancraeynest, Kenny Vandenheede…
Een mooi groepje dus maar meer dan 30 seconden kregen we nooit. Wij van Avia moesten ook heel wat meer werk 
dan de rest opknappen. Toch bleven we 65 km vooruit. Op 35 km van het einde werden we ingelopen door inderdaad Balen. 
Wij zaten even kapot en zij gooiden een fameus bommetje. Met 3 man reden ze weg in een kopgroep van 5. 
Samen met Menen beperkten Steve Bekaert en Ricky Rosseel de schade. Ik vreesde echter dat de koers gereden was, 
maar op 3 ronden van het einde reed ik in één ruk met Thijs Loncke in mijn wiel naar 3 achtervolgers. 
Ook Thomas Chamon en Jens Debusschere werden even later ingelopen door het hele peloton. In de laatste ronde ging 
een sterk Jens er nog eens vandoor. Hij stevende af op de overwinning, maar op 5 km van het einde schoof hij op het 
spekgladde wegdek onderuit (we kregen een fikske hagelbui over ons heen). We zagen hem opnieuw op zijn fiets stappen 
vooraan het peloton. Het sein voor Gieljan Engelrelst om samen met Thomas Debrabandere aan te vallen. Op advies van mijn 
vader verschoot ik hier mijn laatste cartouche en probeerde er naar toe te rijden. Het hele peloton volgde me op 5 meter. 
Ik bleef echter doorjassen en op de hellende strook keek ik achter mij. Het peloton maakte een zwieper. 
Ik reed naar de leiders. Even dacht ik dat de ontsnapping een kans maakte op de overwinning, maar een 
(begrijpelijk!) gefrustreerde Jens Debusschere reed het gat op zijn ploegmaat dicht. We gingen dus naar een massaspurt 
met zo’n 80 van de 176 deelnemers. Ik zat goed geplaatst. Maar Mathias Allegaert werd gehinderd door een renner en 
maakte een tuimelpartij. Ik moest erg uitwijken en bolde als 38e over de meet. 
Frederik Catrysse werd Provinciaal kampioen voor Steve Deloof en Sammy Vanneste. Kenneth werd 9e.
Hopelijk wordt mijn conditie weldra eens vertaald in een goed resultaat en komt er een parcours waar ik 
het verschil kan maken.


6 mei: Omloop der Zuiderkempen - GP Bouwers met visie (Ned) - 9e
Onze opdracht bestond vandaag uit 125 kilometer op een pooltafel maar wel met een kasseistrook van een 8-tal kilometer
bij een aardige bries. 
Verslag: Iets meer dan 150 renners stonden aan de start, waaronder Nederlands beste juniors en enkele Belgen.
Ploegmaat Mathieu Vanderheere toonde zich erg bedrijvig in het eerste wedstrijduur maar kende geen succes.  
Zelf reed ik ook eens in de aanval met o.a. Raymond Kreder maar de ontsnappingspoging was geen lang leven beschoren. 
Met een compact peloton gingen we naar de zgn. 'kasseistrook' (er lag een goed berijdbaar paadje links en rechts). 
Het peloton werd wel op een lint getrokken en Stijn Rammant viel na een nochtans goeie koers. Hij kon wegens materiaal-
problemen niet verder. Het peloton brak niet, maar iedereen zat eventjes 'choco' na de kasseien en de bevoorrading.
Het sein voor mij om aan te vallen. Eerst reed ik alleen naar de ontsnapte ploegmaat Dries Vannevel en samen kletsten
we in 3 km een gat dicht van zo'n 30 seconden op 3 ontsnapte renners (met bij hen een sterke Vanderheere).
3 ploegmaats vooraan dus. Maar de samenwerking vooraan verliep uitermate stroef omdat de 2 Nederlanders nauwelijks
wilden overnemen. We bleven zo'n 25 km met 5 voorop tot er op 20 km van het einde in 3 schuifjes 15 man bijkwam 
waaronder ploegmaat Yannick Wellens. De mannen van de vroegste onstnapping zaten echter door hun beste krachten heen 
en een splijtende demarrage zat er niet meer in. Ik probeerde nog wel, maar zonder succes. Een sprint dus waarin ik me nog 
behoorlijk als 9e plaatste. De spint werd gewonnen door de sterke Peter-Jan Polling. 
Wellens werd 5e, Vannevel 15e en een moegestreden Vanderheere 17e.
Een goed gevoel had ik vandaag nooit, maar de conditie is er en da's het belangrijkste zeker?


28 april-1 mei: Giro della Toscana
1e rit: Toscaanse noodlot slaat weer toe (spectaculaire valpartij in massasprint);  
  Tim wordt opgelapt door verzorgers Avia
2e rit: kan aanklampen, maar verliest enkele seconden
3e rit: komt erdoor en valt enkele keren aan; beslissende ontsnapping met 2 Avia's 
  (Steve Bekaert & Thomas Opdebeeck) - mechanisch probleem voor Thomas
4e rit: Tim eindigt 24e in koninginnerit; wordt nog 30e in klassement. Mooie solo van berggeit Bekaert (Kdc)




7-8-9-april: Ster van Zuid-Limburg - 13e
Verslag tijdrit: ik startte net iets te traag in de tijdrit, maar had ook geen goed gevoel in de benen. 
In het tweede stuk van het heuvelachtige traject van 5,5 kilometer maakte ik nog heel wat goed, maar het kwaad 
was al geschied. Ik werd ontgoocheld (pas) 19e. Julien Vermote won voor Arthur Vanoverberghe en 
Matthias Allegaert. Ploegmaat Dries Ingels werd 21e en Laurent Vanden Bak 25e.
Verslag rit 1: De benen waren slecht in de tijdrit, maar nu waren ze nog minder. Ik kon tijdens de koers 
niets forceren en het enige wapenfeit dat van mij te melden viel (voor de laatste plaatselijke ronde) was dat ik na een 
fameuze inspanning van Dries Ingels eens 4e werd in een sprint voor de bergprijs. Er reed een groep van 8 renners weg, 
maar op 2 ronden van het einde werden ze door een volledig peloton opgeslorkt. Vele aanvalspogingen, maar geen enkele 
droeg ver. Tot in de laatste ronde 5 man wegreed met onder hen Matthias Allegaert, Timothy Stevens en Julien Vermote 
en Richie Motke. Ikzelf was ook mee samen met Bart Vandenberghe maar die maakte een schuiver en betrok me (ongewild) 
in die valpartij. Drie man, met onder hen eerstejaars en ploegmaat Thomas Opdebeeck reed nog naar de eersten toe. 
Richie Motke won voor Timothy Stevens en Marnik Dreesen. Het peloton viel de vluchters nog net op de nek zodat er 
geen tijdsverschil opgemeten werd. Ik bleef dus 19e.
Verslag rit 2: Vandaag was het gevoel al heel wat beter en ook de ploeg begon (eindelijk) serieus te draaien. In iedere 
ontsnapping was minstens iemand mee zodat Balen heel wat werk moest opknappen. Even zag het er mooi uit toen een man 
of 12 waaronder 3 Avia’s en mezelf wegreed, maar vruchteloos. Bij het ingaan van de 2e plaatselijke ronde werd ook 
de laatste ontsnappingspoging van Laurent 'Bacchus' en zijn twee metgezellen teniet gedaan. Ik had me voorgenomen 
om in de laatste 3 kilometer nog eens te demarreren, maar daarvoor moest ik eerst vooraan geraken. En op dat parcours 
was dat geen sinecure. Ik moest dan ook mijn toevlucht zoeken tot het gootje. Je raadt het al: plat! Op zo’n 4 kilometer 
van de meet moest ik een gat van meer dan 30 seconden toerijden op het peloton. Gelukkig waren er de auto’s. 
Ik slaagde in mijn missie. Jammer dat ik die krachten niet kon gebruiken van voor in de koers want ik ging wel vlotjes 
vooruit. In de kop van het peloton deed Matthias Allegaert hetzelfde als ik had gehoopt en reed alleen weg. 
Hij won met 9 seconden voorsprong en werd leider.
Verslag rit 3: Zo slecht de benen waren in de eerste rit, zo goed waren ze vandaag! De eerste 30 kilometer 
stak ik me weg in het peloton maar reed dan toch vlotjes naar voor. Telkens iemand sprong was er één mee van Avia. 
Ikzelf reed ook een paar keer in de aanval, maar werd altijd teruggepakt door de Balen-trein. Yannick Wellens kende 
meer succes en geraakte weg met 4 metgezellen. Ze reden zo’n 40 kilometer op kop, maar werden uiteindelijk, nadat ze 
ook nog aangedikt werden door Laurent Vanden Bak, ingelopen op 2,5 ronden van het einde. Tijd dus om zelf even het 
vuur aan de lont te steken. Ik probeerde het talloze keren, maar werd telkens teruggehaald door Balen of werd ingelopen 
omdat het vooraan niet draaide (ik was weg met nr 1 en 2 in het klassement). Eenmaal zag het er mooi uit toen we 
met een groep van een man of  8 voorop geraakten, maar alweer geen succes. Intussen beproefde een erg sterke 
Thomas Opdebeeck zijn geluk, reed zo’n halve ronde alleen in de aanval, maar werd dan terug ingerekend. 
Op de lastigste klim in de laatste ronde probeerde ik het nog eens. Enkel leider Allegaert volgde, maar we kregen geen vrijgeleide.
Op 3 kilometer van het einde zette ik nog eens alles op alles en ging in de aanval met Jeroen Depla en Tosch Vanderzande, 
maar op iets meer dan een kilometer voor de meet werden we terug gepakt. Het werd dus een sprint met een ferm 
uitgedund peloton. Ik werd nog 29e en schoof 6 plaatsen op in het klassement tot de 13e stek 
Robert won de massasprint en Matthias Allegaert bleef leider.
Eindelijk nog eens het gevoel van vroeger!!  Nu proberen verder te gaan op dit elan…
Filmpje Ster van Zuid-Limburg


1 april: Aalst St. Truiden (BvB) - actief in het begin, maar buikkrampen
Een grote ronde en dan nog 4 plaatselijke ronden. Veel vlak zat er niet in het parcours, met korte en explosieve bergjes.
Verslag: We hadden de opdracht gekregen van onze ploegleider om er in functie van volgende week eens goed in te ‘borstelen’.
Het resultaat was van ondergeschikt belang. Allen volgden we dan ook die raad op: in de grote ronde reed er 
geen enkele ontsnapping weg of er was minstens 1 of meerdere pionnen van ons mee. Ikzelf was ook heel erg bedrijvig 
en reed in de beginfase meer in de aanval als in het peloton. Geen enkele ontsnapping kreeg echter een vrijgeleide; 
ook niet toen we met 25 man een meter of 100 namen, met daarbij alle renners van Avia. Alles ging dus super tot aan 
de plaatselijke ronden. Het koersen zonder verstand had veel van ons geëist en na de tijdrit was het beste er van iedereen af. 
Ikzelf kreeg ook nog af te rekenen met buikkrampen en besliste dan ook om er op 2 ronden van het einde de brui aan te geven. 
Frederique Robert won voor Ritchie Motke en Tosh Vanderzande.


31 maart: Nationale tijdrit Neeroeteren - 10e
2 ronden van 14 kilometer op een golvend parcours; 59 deelnemers.
Verslag: Al van bij de start van de tijdrit voelde ik dat het gene vette zou zijn vandaag. Een goed gevoel had ik niet meteen, 
maar ik probeerde toch mijn ritme te vinden. Maar toen ik na een kilometer of twee in de grasberm belandde (ik nam een bocht 
in de beugel) was ik al helemaal uit mijn ritme. Misschien speelde een hoestprobleem me nog parten of de resten van een buikgriepje, 
maar mijn hartslag kreeg ik niet zo hoog. Ik probeerde de meubelen nog te redden en kwam terecht op een matige 10e plaats, 
op 4 tienden van de 9e en 6 seconden van de 8e plaats. Dus zonder die val kon ik wel  achtste geworden zijn. Maar ach 
dat zijn vijgen na Pasen. Het zal beter moeten in de Ster van Zuid-Limburg. Maar, een slechte generale betekent niet altijd 
een slechte première, laat ons hopen dus… Merkwaardig was dat 7 West-Vlamingen finishten in de eerste 10.


26 maart 2007: Gp Berneadeau (1.1 Fra) - 9e
Met de GP Berneadeau stond de eerste internationale confrontatie op het programma. Met 189 vertrekkers was het
deelnemersveld alvast sterk bezet. Avia had deze prestigieuze wedstrijd 3 jaar op rij weten te winnen en die traditie wilden
we niet verbreken.
Verslag: Al na 10 van de 122 (!) km vertrok een groep van een zestal renners met bij hen ploegmaat Lorenz Lambrechts. De zes kregen
meteen een vrijgeleide en pas als ze 1'30" hadden werd in het peloton gereageerd.
In de bergzone werd er keihard gefiets met onder andere een bedrijvige Julien Vermote. Wij van Avia reden een sterke wedstrijd
en sprongen op bijna alles dat bewoog. Zo geraakte Laurent Vanden Bak weg met Julien en nog een renner. Achter hen werd
niet stilgezeten. Wij sprongen op bijna iedere ontsnapping die probeerde de sprong te maken, maar telkens we meesprongen ging
de ontsnapping onder het - inmiddels al gekende - 'Avia!' niet door. Ja, in Frankrijk koersen is nog erger dan in België op dat vlak.
Het viel echter nooit echt stil en op 40 km van het einde, bij het ingaan van de plaatstelijke ronden werd het groepje van
Laurent, dat inmiddels aangedikt was tot zo'n 8 man, weer ingelopen. Enkel nog de 6 voorop. Ze hadden nog steeds 50".
De plaatstelijke ronde was echt lastig. Met de ploeg probeerden we enkele keren de boel te doen breken bergop, maar steeds
lukte het net niet.
Intussen was 2 man weggereden uit de 6 vluchters en Lorenz was niet mee. Dit was het sein voor ons om aan te vallen. De ene
na de andere probeerde het maar nooit raakten we weg. In de laatste ronde kregen we het groepje van Lorenz in het vizier en
demarreerden ze vooraan het peloton snoeihard. Ik zat wat ver maar waagde toch de sprong en op de top van de lastigste klim
van de plaatselijke ronde kwam ik aansluiten. De samenwerking verliep ideaal. Ik probeerde er op 2 km van de meet nog van door
te gaan, maar tevergeefs. In de sprint zat ik veel te vroeg op kop en zo werd ik - wat dacht je anders - voorlaatste van het
groepje. Niettemin was ik met een 9e plaats tevreden. Niet omdat ik daarmee eerste Belg was, maar omdat het deelnemersveld
zeker niet minder was dan in België.
De 2 bleven voorop. Ene Loïc Desriac won voor Thomas Bonnin. Achter ons groepje won Justin Van hoecke de pelotonsprint
voor Wouter Wippert. Avia won het ploegenklassement.


18 maart 2007: Gp André Denoyelle (IC) - 11e
132 renners aan de start, met onder hen heel wat buitenlanders, maar zoveel zouden er niet aankomen.
Met windkracht 6 kon het ook niet anders.
Verslag: Onze ploeg startte in deze toch wel belangrijke interclub met Kenneth Bultynck, Jarl Salomein,
Laurent Vanden Bak, Bart Bruyndoncks en mezelf. We kregen de opdracht ons in de eerste kilometers wat kalm te houden
van Johan Museeuw en Rik Devoogdt, die vandaag beiden in de volgwagen zaten. En hun hint loonde. Op 3 km van de eerste
klim, de Baneberg, ging Jarl Salomein er met 2 andere renners van door. Er werd gewoon tempo gedraaid op de Baneberg,
maar echt doorgereden werd er niet. Toen ik hoorde dat Jarl vooraan moest loslaten gooide ik zelf de knuppel in het
hoenderhok en trok er van door. Boven was er wat verbrokkeling, maar niet genoeg voor een ontsnapping.
We kregen heel wat pogingen daarna en ondertussen deed ook de wind zijn werk. Geleidelijk werd het peloton dan ook
uitgedund. We begonnen aan de scherprechter in deze wedstrijd, de Kemmelberg, met 1 renner voorop: een
sterke Alphonse Vermote met daarachter een zestal. Op de zijkant van de Monteberg schudde Mathias Allegaert aan de boom
en niemand was bij machte hem te volgen. Ik probeerde wel en kwam afgescheiden als 2e op het eerste schuifje boven.
Op de Kemmelberg zelf naderde ik terug op Mathias maar werd net voor de top voorbijgestoven door Jens Debusschere.
Ik keerde terug in de afdaling, en niet veel later kwam nog een 4-tal aansluiten met onder hen een sterke Kenneth Bultynck.
De situatie wisselde constant, renners kwamen bij ons, renners losten. Eén keer kwam het peloton zelf opnieuw
terug, maar net daarna plaatste Bultynck een aanval en bijna net dezelfde namen kwamen weer vooraan.
Uiteindelijk raapten we met dat groepje iedereen voor ons op. Zo begonnen we met een eerste peloton van 17 man aan de
plaatselijke rondes. Een geharrewar van demarrages. Ik probeerde het zelf ook meerdere keren maar raakte op
één keer na niet weg. De koers leek in zijn beslissende plooi toen Thomas Chamon met 4 renners voorop was.
Een ploegmaat van hem besliste daar duidelijk anders over en bracht met mij in zijn zog alles terug samen.
Chamon reed de frustratie echter van zich af en ging nog eens. Niemand kon volgen en Chamon won afgescheiden.
Ikzelf werd tevreden 11e. 2 plaatsen na Kenneth Bultynck. We voelen allemaal dat wij van Avia geleidelijk beter in
vorm aan het raken zijn...


11 maart 2007: De Klijte - 11e
80 km of 9 ronden op een sterk heuvelachtig parcours en met iedere ronde de beklimming van
de Scherpeberg. Weinig wind.
Verslag: Doordat mijn ouders moesten gaan optreden mocht ik vandaag mee met de ouders van Steve
Bekaert, waarvoor ik hen heel erg wil bedanken. Ik kwam echt niets te kort!
Om 3 u vertrokken we met heel wat kwaliteit in het peloton. Ik had me voorgenomen rustig te blijven
na de iets mindere prestatie van vorige week, maar in de 2de ronde kon ik me al niet meer beheersen.
Na eerst uit volle borst met hem 'de band gaat nooit stuk' van 'Xink' gezongen te hebben,
zag ik dat Matthias Allegaert ging en ik ging mee in zijn wiel. Alles kwam weer samen in de afdaling,
maar nog geen halve ronde later waren opnieuw wij beiden weg. Ook die ontsnapping hield het slechts
een halve ronde vol. Een ronde later trok ik echter opnieuw op aanvalspad (ja ik had tot mijn eigen ontsteltenis
superbenen vandaag:-)) We waren weg met een groepje van vijf man met onder hen Dajo Vanbelleghem,
Kevin Vancraeynest en Jens Raes.  Na 2 ronden kwam het peloton echter bij ons aansluiten. Maar ook nu
bleef het niet lang samen. Een zevental vertrok en ik kon als laatste nog net mijn wagonnetje aanpikken.
Bij die zeven o.a. Jens Debusschere, Timothy Heyse, eerstejaars Arthur Vanoverberghe en opnieuw Jens Raes.
We draaiden redelijk rond, maar er waren er een paar die niet alles gaven. Mede daardoor kwam een
achtervolgend groepje in de voorlaatste ronde gevaarlijk dicht. Ik achtte mijn moment gekomen
en plaatste een demarrage, alleen Kenneth Flamand van Meulebeke volgde.
Boven hadden we zo'n  100 meter voor, maar die voorsprong werd snel teniet gedaan in de afdaling.
Zo'n 3 km later kwam het tweede groepje bij ons. Ik wilde me echter niet meteen naar de slachtbank
laten voeren. (er zaten immers 3 Baleners in dit groepje en slechts 1 Avia (Jarl Salomein).
Ik perste er nog eens alles uit op de laatste beklimming van de Scherpeberg en ik kreeg 2 renners
in mijn spoor. Jammer genoeg wilde Kevin Callens niet overnemen.
Toen we opnieuw ingelopen werden in de afdaling wist ik dat het niet voor vandaag zou zijn.
En zo geschiedde. De eerste aanvallen pareerde ik nog, maar toen Allegaert snoeihard aanviel
op zo'n 3 km van de streep moest ik passen. Ik raakte lichtelijk gefrustreerd doordat ik niets van steun kreeg
van de andere mannen in dit groepje. Toen even later Jens Debusschere er ook nog vandoor ging
had ik er ook geen zin meer in. Allegaert won voor Debusschere en Matthias Vanmarcke.
Alexander Labbe, die definitief terug lijkt na veel miserie won de spurt voor de 4e plaats.  Ikzelf werd 11e,
content van mijn koers maar qua resultaat had ik beter verdiend. Ik won wel flink wat premies voor de bergprijs.

4 maart 2007: Kuurnse Leieomloop (IC) - matig in heroptreden
90 km met in de eerste 60km heel wat heuveltjes waaronder de klim naar Hotton, het Vossenhol en
Nokere - berg. Daarna vlak. Weinig wind.
Verslag: ik wist niet wat ik van deze wedstrijd mocht verwachten na 7 maanden inactiviteit,
maar na mijn stijgende vorm de laatste weken had ik toch op een mooie koers gehoopt.
Toch hadden mensen mij verwittigd dat ik slechts binnen enkele maanden weer op peil kan zijn
en dat ik nog niet te vaak zou kunnen demarreren.
Over de eerste kilometers mocht ik nochtans niet klagen. Het ging goed en ik plaatste meerdere
keren (zonder na te denken:-)) een aanval. Toen we naar de eerste echte klim van de dag reden,
die naar Hotton, had ik echter een probleem, mijn schoenplaatje stond los, maar dit euvel kon op
een schitterende manier verholpen worden door onze mekanieker Freddy (Samson).
Ik kreeg maar net aansluiting met het peloton op een km van de voet en zat niet ideaal geplaatst.
Zo zag ik vanop een verdere rij Jens Debusschere en Alphonse Vermote als een pijl uit een boog
vertrekken. Ik zat wat ver, maar zette toch aan. Ik kreeg echter het gaatje niet dicht en kwam als
3e boven. Maar daarna was het beste er eigenlijk al af.
Nog één keer had ik een opflakkering, op het Vossenhol waar ik met de besten boven kwam, maar
we werden snel weer ingelopen.
Vooraan trok de koers zich van mijn mindere dag natuurlijk niets aan en er werd stevig doorgekoerst.
O.A. Ploegmaat Laurent Van den Bak trok in de aanval en hij kreeg 5 man mee, met onder
hen Thomas Chamon en Nicolas Vereecken.
Even zag het er naar uit dat die zes het zouden halen, maar daar besliste Menen (!) anders over, want
ondanks het feit dat ze een man vooraan meehadden knalden ze het gaatje dicht.
Het sein voor een ijzersterke Jens Debusschere om opnieuw aan te vallen. Deze keer had hij meer
succes, want met 7 bleven ze voorop. De Engelsman Blythe won voor Nicolas Vereecken, Kevin Lava
en Jens Debusschere.
Voor Avia was het vandaag geen superdag. Dat heeft voor een stuk te maken met onze trainingsopbouw.
Om weer op topniveau te raken na klierkoorts zal ik ook geduld moeten hebben (tot van de zomer ?).
Ik neem alles wel zoals het komt...


 

2006 (eerstejaarsjunior)

6 sept. Mijn gezondheid evolueert goed, al moet je met klierkoorts altijd oppassen. 
Volgens de dokter verbeteren mijn bloedwaarden, maar het virus smeult nog, 
zodat ik dit seizoen niet meer in actie mag komen.




8 - 9 juli: GP Patton (WB) - minder gevoel
2 ritten in Het Groot-Hertogdom Luxemburg met een uitzonderlijk goed deelnemersveld.
Verslag rit 1: Al van bij de start werd erin gevlogen. 7 man reed weg waaronder ploegmaat Jarl Salomein en Jan
Ghyselinck die hier reed met de nationale ploeg. Ikzelf was (weeral) allesbehalve super en in het begin moest ik
zelf aanklampen om te kunnen volgen. Ik had wel een excuus: ik heb namelijk beginselen van een keelontsteking en koorts.
Toch ging het op het einde van de wedstrijd beter. In het peloton trok Laurent Vanden Bak ferm door
in de laatste ronde op de laatste klim. Ik ging mee, maar de man voor mij liet een gaatje die ik niet meer dichtkreeg.
Jammer, anders was ik mee. Toch reden er nog mannen weg in die laatste ronde, maar ik was zoals gezegd niet super
en ging niet mee. Ik eindigde dan ook ontgoocheld als 76e in het peloton.
Jarl Salomein werd 4e, Jan Ghyselinck 5e, Gert Dockx 6e en Vanden Bak 12e.
Verslag rit 2: Het ging van kwaad naar erger. Zeker in het begin van de wedstrijd. Constant hing ik in de laatste 15 van
het peloton. Tot boven op de eerste klim. Ik vond m'n 2e adem en begon met opschuiven. Als ik rond het midden van
het peloton zat, deed er zich echter een massale valpartij voor. Ik kon niet meer uitwijken en reed met mijn fiets tegen
de vangrail. Ik viel er echter over en tuimelde het ravijn in (gelukkig was het bosgrond...)
Ik maakte een koprol en bleef zo'n 10 meter glijden. Door de smak kon ik niet meer naar lucht happen, maar na zo'n
minuutje of 2 lukte het opnieuw en begon ik dan maar aan mijn klouterpartij naar boven. Na mijn bergwandeling
maakte ik de balans op. Enkel diepe wonde aan mijn been, die later een gabbe bleek, van tegen de rail te vliegen.
Over de pijn aan mijn borstkas maakte ik me toen nog geen zorgen en ik begon aan een helse achtervolgingsrace
achter de auto van ploegleider Rik Devoogdt. Ik zat met de daver op het lijf terwijl ik aan zo'n 75 per uur de afdaling
afsnorde. We haalden ploegmaat Vandenbak bij die gevallen was. Samen overstaken we groepje na groepje en
vooral bergop was het op de tanden bijten. Ik zei dat we moesten proberen bij het peloton te geraken voor
de Saint-Nicolas, een klim van 6 km die we 3 keer opmoesten in de plaatstelijke ronden.
Het lukte echter niet. Eenmaal begonnen aan de klim voelde ik net als in Classique des Alpes een scherpe pijn aan
mijn ribben en kon ik geen adem meer nemen. Ik besloot geen risico's te nemen en te stoppen.
Voor alle zekerheid wilde de dokter me naar de kliniek brengen waar een gekneusde rib werd vastgesteld.
Niets ergs. Mijn keelpijn is echter meer verontrustend. Vanavond weet ik de uitslag van mijn bloed en zal ik zien
wat er aan de hand is. Hopelijk niets ernstigs...


2 juli: Sombreffe (IC) - minder gevoel
een rit in lijn van 130 km in en rond Sombreffe.
Verslag : Het parcours van deze zware bedoening liep eerst over 65 km nagenoeg vlakke wegen. Ik besloot
me achteraan te nestelen samen met enkele andere favorieten. Vooraan werd er echter enorm gekoerst
en nog voor de eerste beklimmingen waren er al enkele kleppers weg waaronder ploegmaat Vanden Bak, Piva,
Belgisch kampioen Ward Vandekerckhove, Sven Vandousselaere,...
Van op de eerste van 9 beklimmingen ontplofte het peloton. Ik zelf ging vlot over de eerste bergjes en kwam steeds
rond de 8e van het peloton boven. Echter boven op de 4e beklimming kreeg ik een klopje (van de warmte, te weinig eten,
trainingsachterstand ?). Ik was zoals ze zeggen volledig choco. Ik probeerde nog wanhopig zoveel mogelijk
energie op te slaan (3 suikertjes in afdaling), maar dit had enkel tot gevolg dat het van kwaad naar erger ging
met mijn maag...
Ik zat na 7 van de 9 klimmen echter nog steeds in het peloton en ik kreeg een cola van de neutrale wagen.
Even ging het beter, genoeg om in het peloton te blijven. Vooraan won Ward Vandekerckhove solo. Gert Dockx
werd 2e, nadat hij samen met Jan Ghyselinck, die 5e werd, nog de verkeerde weg werd opgestuurd. De Nederlander
Jetse Bol werd 3e voor Sven Vandousselaere.
Ikzelf eindigde bij de laatsten van het peloton op een 47e plaats. Ontgoochelend...


25 juni: Jonkershove (Houthulst) - 8e
83 km over een bochtig parcours in hondse weersomstandigheden
Verslag : Mijn eerste koers na mijn rustperiode van 3 weken. Ik had me voorgenomen om deze koers
enkel mee te pikken als training, maar met mijn koerstemperament werd deze illusie na één ronde al tenietgedaan.
Klaas Lodewijck trok door op het bochtige stuk van het parcours en door het slechte weer ging het voor velen
meteen al te snel. 5 ronden bleven we zo koersen. Intussen waren we weg met 9 man, met onder hen kleppers
als een Vandousselaere, Lodewijck, Luigi Meersman, Kevin Claeys en Sim Steyvers.
We draaiden goed rond en het tempo bleef steeds hoog. Vanaf 5 ronden van het einde begon het aanvallersfestijn.
Vooral Klaas Lodewijck was heel erg bedrijvig, maar hij kreeg geen ruimte van Vandousselaere.
Ikzelf probeerde het ook eens en mijn liedje duurde een ronde. Jammer genoeg werd er achter mij door iedereen
mee rondgedraaid.
Ondanks enkele verwoede pogingen van Luigi Meersman, die telkens gepareerd werden door Vandousselaere, diende
een sprint zich aan. Het verwoede Avia-aanvalswerk had dan wel geen directe resultaten geleverd, maar het had
Doussie wel erg genoeg vermoeid. Hij verloor de sprint van een ijzersterke Klaas Lodewijck. Ikzelf speelde nog op
de verrassing door 500 meter van de meet te gaan, maar op 100 meter voor de streep kwam bijna iedereen over mij.
Ik werd dus 8e. Ik ging wel tevreden naar huis. Ik heb mijn conditie duidelijk genoeg kunnen onderhouden
tijdens de midden-seizoensstop. Op naar Sombreffe en de wereldbeker in Patton.


3 juni: Classique des Alpes (Frankrijk) - 12e na lange inhaalrace
101.5 km over 4 serieuze cols: De col du Marocaz, Col du Frêne, Col des Prés en de slotklim naar de Porte
de la Féclaz. Samen goed voor 50 km klimmen.
Verslag: Het was voor mij toch iets als een eer om met het truitje van de Belgische ploeg te mogen rondrijden en
zo in zekere zin ons land te verdedigen. Samen met Jan Ghyselinck en Gert Dockx wrong ik me naar voor in de
neutrale start. Zodra ze de vlag naar beneden haalden voor de officiële start ging ik ervandoor. Ik werd echter
ingelopen, maar 3 km later was het weer prijs. Dit keer met meer succes. Een groepje van 8 man raakte voorop
met onder hen 4 Belgen: Jan Ghyselinck, Yannick Wellens, David Piva en mezelf. We reden een goed tempo bergop maar
konden niet verhinderen dat een groep van een man of 70 ons op 3 km van de top kwam bijhalen. Dit was het signaal
voor Dockx om het te proberen. Hij raakte alleen voorop en het zou duren tot na de 2e col voor iemand hem zou bijbenen.
Ik raakte zonder echte problemen de eerste col over en plaatste me vooraan in de gevaarlijke afdaling.
In die afdaling reden we met een groep van een 15-tal man weg, maar in het dal draaide het niet rond en kon de rest
van het peloton terugkomen.
Aan de voet van de 2e clim van de dag, de Col du Frêne reed ik op mijn eentje naar een groepje van 4 man dat nog
aangedikt werd tot 9. Onder hen Fabrice Naert, Jan Ghyselinck, David Piva, Lorenz Lambrechts en mezelf. De benen
waren goed en ik bepaalde het tempo. Tot op het moment dat ik enorme steken kreeg in mijn ribben.  Of dit nog een
souvenir was van mijn val in Toscane weet ik niet; ik moest mij in alle geval langs de kant zetten en ik wachtte
tot een hele tijd na het peloton om mijn weg verder te zetten. Ik dacht aan opgeven maar als de pijn verbeterd was
(zo een minuut na het peloton) zette ik dan toch maar mijn weg verder. Ik koos voor mijn eigen tempo en begon
aan een heuse inhaalrace. Boven op de klim kon ik terug aanpikken bij de auto's van het peloton en kon zo de aansluiting
terug vinden.
Op  het vlakkere gedeelte tussen de 2e en de 3e col ging ik weg met 3 man. We draaiden uitstekend rond en
haalden groepje per groepje bij. Zo vormden we een eerste pelotonnetje van 18 man. Als de samensmelting een feit was
keken we tegen een achterstand van een 2-tal minuten aan. De samenwerking was matig maar samen met
Yannick Eyssen probeerde ik er toch een beetje de mot in te houden zodat het peloton niet zou terugkomen.
Op de laatste 3 steile kilometers van de 3e col, de col des Prés reed een 5-tal weg.
Bij het begin van de laatste klim van de dag, de Grand Revard, die we opreden tot aan Féclaz bedroeg het tijdverschil
met de kop van de wedstrijd 2 minuten en 15".
Aan de voet ging ik ervandoor samen met Yannick Martinez, die 4e werd op het WK cyclocross, misschien wel de beste
klimmer van Frankrijk. We maalden een ontzettend hoog tempo en haalden groepje per groepje bij.
Ik moest hem echter laten gaan op 2 km van de meet. Boven kwam ik aan na een echte inhaalrace op de 12e plaats
op 2'08". Dus ik had tijdens de klim nog tijd goedgemaakt op de eersten.
Jan Ghyselinck won de wedstrijd. Wat een prestatie en ook eerstejaars Lorenz Lambrechts deed het uitstekend met een
3e stek. Gert Dockx werd 4e en Fabrice Naert 10e. Ikzelf was de 4e eerstejaars.
Op naar volgend jaar dan maar. Het is een schitterende wedstrijd die me zeker moet liggen. Een prachtige
afsluiter voor het eerste seizoensdeel...
Officieel koersverslag: http://www.letour.fr/2006/TDF/presentation/fr/cp_06_05_30.html


31 mei: testtijdrit WK-Francorchamps over 28 km - 8e
Tim eindigt 8e op 1' van winnaar Y. Wellens
uitslag : 1. Yannick Wellens  2. Julien Vermote  3. Frederik Verkinderen  4. David Piva  
5. Gert Dockx  6. Jan Ghyselinck 7. Jorg Pannekoek  8. Tim Declercq
9. Sam Maertens  10. Jens Debusschere  11. Kevin Verwaest  12. Laurent Vanden Bak
13. Sim Steyvers  14. Boris Dron  15. Sven Nooytens  16. Pieter Cordeel   (Kdc)


28 mei: Belgisch Kampioenschap te Liedekerke - 30e na solovlucht
18 ronden. Samen goed voor 135 km!
Verslag: Geen afwezigen tussen de groten voor het BK. Voor mezelf was het afwachten wat het zou worden na een
weekje zonder wedstrijd. Het tempo zat er meteen in. Verscheidene aanvalspogingen waarin één naam heel vaak door
de speakers klonk: die van Jan Ghyselinck. In bijna iedere ontsnapping was hij vertegenwoordigd.
Ikzelf hield me in het begin wat afzijdig maar naar het einde toe kreeg ik een beter gevoel in de benen en
op 35 km waagde ik mijn kans. Eerst reed ik alleen naar een groepje van zo'n 12 man maar we werden ingelopen.
Even daarna probeerde ik het solo. Ik hoopte dat iemand me zou komen bijhalen want alleen was het onbegonnen werk.
Daarbij kwam dat tijdens mijn uitvalspoging een spaak brak. Ik kon mijn weg wel verderzetten maar even later braken
nog 2 spaken. Mijn achterwiel slipte tegen mijn remblokjes. Ik wilde rijden tot waar mijn pa stond maar dat was nog
een halve ronde. Zodra ik mijn reservefiets gekregen had moest ik mij opnieuw een weg banen naar voor. Dat lukte pas
op een halve ronde van het einde. Toen waren een 9-tal man in de aanval. Vooraan won een sterke Ward Vandekerckhove
voor Sam Maertens en Jan Ghyselinck. Jammer, ook voor Jan het zou verdiend geweest zijn. Jorg Pannekoek, die de
spurt had aangetrokken, werd nog verdienstelijk 6e Ikzelf bolde achteraan het peloton over de meet. Ik wilde geen
risico's meer nemen om toch maar de 30e te worden. Ik had toch voor het eerst sinds de Ster opnieuw een goed gevoel
dus ik kijk positief terug op dit BK.


14 mei: Provinciaal kampioenschap Ichtegem
17 ronden van 6.5 km
Verslag: Korter verslag en later wegens vele schoolwerk.
Met 176 renners stonden we aan de start. Al na 15 km reed een groep van 10 man weg met onder hen Klaas Lodewijck
en Willem Dendooven van Avia. Ook o.m. Kevin Claeys, Ward Vandekerckhove, Baptiste Planckaert en topfavoriet Sven
Vandousselaere waren mee vooraan. In het peloton werd even getwijfeld en het duurde tot op 2 ronden van het einde
voor we de vluchters zouden grijpen. Een massaspurt dus. Ikzelf zat veel te ver achteraan omdat ik een pilletje was moeten
gaan halen tegen de maagkrampen. Ik eindigde 44e. Ploegmaat Kenneth Bulthyneck (zo werd hij in de Jugendtour genoemd)
won voor Vandousselaere en Sander Verhaeghe. Jarl Salomein werd 4e voor Willem Dendooven.
Bij mezelf ging het beter dan verwacht na mijn val in Toscane en een week inactiviteit. Op naar de volgende koers
en dat is het BK binnen 14 dagen. De overwinning bleef in de ploeg en dat was het belangrijkste.


28-29-30 april - 1 mei : Giro della Toscana (It) (2.1)
Tim start ziekjes en eindigt 39e in 1e rit en 35e in de 2e. 
3e rit: zware valpartij bij het begin van de lastige bergrit (gekwetst aan rug, elleboog en schouders)
Rijdt toch nog door op reservefiets en slaagt er doodvermoeid in het einde te halen.
Ouders vinden het wenselijk de strijd te staken. 
Ploegmaat Gert Dockx op mooie 2e plaats in algemeen klassement (op 1 seconde). (Kdc)
zie 14°  Giro Ciclistico della Toscana 2006 of zie www.wielerteamwaasland.be 


22 april: Borlo Nationale Testtijdrit - goed gevoel, maar maagprobleem en opgave
Ik had geen goed gevoel tijdens de opwarming maar als die afgelopen was voelde ik me super.
Ik had echter een enorme fout gemaakt. Een kwartier voor de start nam ik nog een zakje W-cup tot mij.
Al net na de start voelde ik dit naar boven komen. Het werd erger en erger. Ondanks dit klokte ik na 1
van de 2 ronden nog één van de betere tijden af. Een halve ronde later moest ik echter van de fiets stappen
om te braken.
Wat een ontgoocheling!  De benen waren nochtans niet slecht.  Na de wedstrijd kon ik nog wat bijtrainen.
Nu ja, volgende week is het weer koers... En wat voor één!
Bondscoach Vanmarcke, die volgde tijdens de koers, wees er mij op dat ik misschien wat te laag zit op m'n
tijdritfiets. Dat proberen we zodra het kan bij te stellen.


15 -17 april: Ster van Zuid-Limburg - 5e in proloog, 2e in eerste rit, en lek als goede vlucht vertrekt; rest in dienst
Tijdrit : 6 km over golvend terrein. Ik was hyperzenuwachtig voor deze tijdit. Ik warmde heel goed op dankzij het
schema van de ploeg. Ik vertrok een beetje gematigd om vanaf dan alles uit de kast te halen. Met succes! Ik eindigde 5e
en tegelijk eerste jongere; mijn gemiddelde snelheid was 46,21 km/u. De Engelsman Alex Dowsett won de tijdrit
(met 13" voorsprong op de 2e en 15" op mij. Hij verbeterde het plaatselijke record (48 km/u).
Ploegmaten Sven Nooytens en Jan Ghyselinck werden respectievelijk 2e en 3e. Sam Maertens werd 4e. 0.45 sec voor mij.
Rit 1: Ik mocht starten in de witte trui van beste jongere. Maar heel veel geluk bracht die me niet. Na 10 km smakte ik
tijdens een grote valpartij in het peloton tegen de grond. Ik had wat problemen om weer op de fiets te raken. Gelukkig
kon ik met heel wat pijn terugkeren in het peloton. Ik durfde echter niet meteen meer naar voor opschuiven. In de plaatselijke
ronden geraakte ik toch opnieuw van voor. Geen moment te vroeg. Op een ronde van het einde gingen heel wat kleppers aan
de haal. Ik ging mee en het viel even stil. Ik waagde mijn kans en kreeg de Nederlander Bezemer mee in mijn spoor.
Aangezien ik slechts op 15 sec stond in het klassement beloofde ik hem de zege als hij zou blijven meewerken. Toch nam hij
de laatste kilometer niet meer over. Ik gaf alles voor mijn klassement want het peloton kwam akelig dichtbij. Hij kwam
over mij op 200 meter van de meet en ik had geen verhaal tegen zijn spurt. We hadden 9 sec voorsprong. 6 te weinig...
Jammer maar ik stond wel 2e op 6" van de leider. Ik kreeg naast de witte ook de groene trui. Deze conditie overtrof alle
verwachtingen !
Rit 2: Al van in het begin voelde ik dat de benen niet zo super als gisteren waren. Ik zat echter steeds attent mee vooraan.
Ploegleider Rik Devoogdt voorspelde dat alles opnieuw in de plaatselijke ronden zou gebeuren en hij kreeg weer eens
gelijk. Maar toen sloeg het noodlot toe. Net op het moment dat 15 man wegrijdt (zonder iemand van Avia erbij) krijg ik af te
rekenen met een lekke band. Weg ambities. Ik kan het enkel niet alleen daarop afschuiven want 2 man reed nog de kloof
van een minuut toe. Ik zat goed geplaatst maar als Jan Ghyselinck en Gert Docks aan de haal gingen was ik niet bij
machte te reageren. Ik reed de koers uit in het uitgedunde peloton en stond na de rit nog 18e in de stand. Jan Ghyselinck
werd dankzij zijn schitterend nummer de leider. Marnik Dreesen won de rit na een mooie solo en kreeg de trui van het
jongerenklassement verdiend om de schouders.
Rit 3: We kregen de opdracht om de trui van Jan te beschermen. En dat hebben we ook met verve uitgevoerd! Niemand van
de ploeg dacht ook maar 1 keer aan hun eigen voordeel. In het begin van de 120 km lange koers had ik wat last van dikke benen
maar hoe meer de koers vorderde, hoe beter ik werd. De hele ploeg van Avia zat constant in de eerste 20 om te reageren op alles
wat binnen de minuut stond in het klassement. Op 20 km van het einde kwam mijn moment. Ik had nog niet zoveel gewerkt vandaag
maar wou het goedmaken. Met Gert Dockx reed ik de volledige laatste ronde op kop om niemand nog te laten wegrijden. Gert
raakte op 6 km van de meet ingesloten en dan stond ik er alleen voor. Ik kreeg nog af te rekenen met een heel erg snedige
prik van Sam Maertens. Jan zat in mijn wiel en riep me aanmoedigingen toe. Ik putte het laatste restje krachten uit mijn lichaam
en op een km van de meet vatte ik hem bij de lurven. Opdracht geslaagd!
Sven Vandousselaere won de rit voor Michael Vanstaeyen, Fréderique Robert en Sven Nooytens... Prachtige ronde. De conditie is
wat ze moet zijn. Op naar de tijdrit in Borlo waar ik graag een goeie prestatie zou neerzetten en dan Toscane.
Naar die koers kijk ik al een gans jaar uit!


9 april: Paris-Roubaix Juniors (WB) - koers in dienst en 36e
Eerst een 15-tal km gewone weg en dan komen we op het parcours van de profs. 118 km
Verslag : Niet alleen de Belgische top maar ook een deel van de wereldtop aanwezig.
De aanloop naar de kasseistrook was een gedrum van jewelste. Nog nooit zo'n gevaarlijke koers gereden. En aangezien
ik daar niet zo'n held in ben begon ik slechts rond positie 60 aan de eerste strook van 3.7 km. Ik schoof op maar
op de 2e kasseistrook sloeg het noodlot reeds toe. Net voor mij gingen een 20-tal tegen de grond. Ik kon hen niet meer
ontwijken en ging over de kop. De schade viel echter mee dus sprong ik meteen weer op de fiets. Ik vertrok echter te
geweldig en het kostte me ongelooflijk veel krachten om terug naar de kop van de wedstrijd te rijden (ik was 300
meter achter na mijn val.) Even later raapte ik Matthias Allegaert op, eveneens slachtoffer van de valpartij. Samen met nog een
paar andere renners slaagden we in ons opzet. We waren één van de enigen die nog naar de kopgroep zijn kunnen rijden.
Ik wilde even uitrusten maar in een koers als Parijs-Roubaix is dit geen sinecure.
Ik kon me handhaven in het peloton dat beetje bij beetje werd uitgedund. Na de zware strook van Mons-en Pévèle
reden Sven Vandousselaere, Maurice Vrijmoed en de Italiaan Pagani voorop. Ze hadden 56 sec en onze ploeg kreeg de opgave
van onze ploegleider om het gat te verkleinen. Ik had geen zo'n supergevoel meer in de benen en besloot dan maar om mijn
(al haast lege) kas tot op de bodem leeg te scheppen voor de ploeg. Verder dan 3 km samen met Klaas Lodewijck en Jan
Ghyselinck doorvlammen kwam ik echter niet. Bij de kasseistrook van Cysoing was het verschil nog 32 seconden.
Voor mij was het over en out op strook 6. Ik reed alleen tot op 5 km van het einde, wanneer ik bijgehaald werd door een
groepje van 8 man. Ik werd 4e in de sprint op de velodroom en 36e in het eindtotaal.
Raymond Kreder won voor Dries Ingels en Sven Vandousselaere. Jan Ghyselinck werd 7e en Klaas Lodewijck 9e.
De andere Avia-renners kwamen in het grote peloton aan. (Sven Nooytens na 4 lekke banden...).
Ik was misschien met heel wat geluk bij het peloton kunnen blijven had ik niet gewerkt in het tussenstuk, maar ik ben blij
dat ik nu toch een kleine dienst heb kunnen bewijzen.
Noot: mijn tante kreeg op het einde van strook 13 (Tilloy - Sars et Rosières) een achterwiel in handen van een renner
uit het voorste deel van het peloton (wellicht een Italiaan, met blauwe trui) van het type Mavic Open Pro, toen hij geholpen
werd door de neutrale wagen Kan iemand ons helpen dit wiel terug te bezorgen ?  timdeclercq@hotmail.com




25 maart: Klerken - 8e
12 ronden. Veel wind. Iedere ronde klein klimmetje. 80 km
Verslag : Opnieuw een heel pak renners aan de start voor een regionale koers. Met 110 vatten we de wedstrijd
over een toch niet te onderschatten parcours aan.
In de eerste ronde graaide ik een premie mee, maar het was wachten tot op het einde van de 3e ronde voor het eerste
echte wapenfeit. 10 man trok in de aanval met onder hen 4 Litouwers. Ik wist dat dit een gevaarlijke ontsnapping
kon zijn en op de klim wipte ik in 1 sprong naar de leiders, met Gieljan Engelrelst in mijn zog. Na even
doorbijten konden we aansluiten en zo waren we met 12, waaronder geen enkele lapzwans.
We draaiden hard rond (42.5 km/u gemiddeld) en ploegmaat Jarl Salomein en ik deden toch wel het meeste kopwerk.
Soms werd er eens een beurt overgeslagen, maar alles verliep perfect (2 min voor op het grote peloton) tot opeens
op 3 ronden van het einde de Fransman Valérien Vermeulen vooraan ging. Wij wilden de kastanjes niet uit het vuur halen
en lieten het aan de Litouwers. Deze pikten dit echter niet en op het moment wanneer we erbij kwamen begonnen ze
om de beurt met 2 te demarreren. Het was meestal ikzelf die de gaten moest dichtrijden en op een bepaald moment wou
en kon ik de opening op 2 van hen niet meer overbruggen (natuurlijk weer de beste 2: Evaldas Siskevicius en Marius Kukta...).
Het viel even stil bij ons en weg waren ze. We draaiden nog rond achteraan maar ons achtervolgingswerk werd deftig
verstoord door de andere 2 Litouwers, en vooraan reden ze ook wel super.
Op een ronde en een half probeerde ik om de 25 sec in mijn eentje te overbruggen en na heel diep te gaan kreeg
ik de andere 2 Litouwers ook uit het wiel. Ik bleef geven maar op een bepaald moment moest ik even op adem komen
en vanaf toen kwamen ze dichter. Het was een helse achtervolging: ik aan de ene kan van de weg en Kaupas
aan de andere met Salomein gebeiteld in zijn wiel (waarvoor dank).
Ik kon het alleen niet houden en ze kwamen terug al was de kopgroep wel deftig uitgedund. Met 6 waren we nog
en 2 kwamen nog terug. Het was dus spurten voor de 3e plaats. Vermeulen reed nog weg op het laatste en hield
stand tot op de streep. Jarl werd 4e voor Engelrelst, Kevin Claeys en Timothy Heyse. Ikzelf bolde stikkapot
als 8e over de meet.

19 maart: Kachtem - Izegem (in eigen gemeente) - 7e
16 ronden. Veel wind. 78 km
Verslag : Een regionale koers, maar wel met 118 renners aan de start en die 118 waren niet enkel kwantiteit.
In de eerste ronde werd er een premie van 30 € uitgereikt en ofschoon ik geen echte superstarter ben
rook ik mijn kans en viel aan met succes. 5 ronden later probeerde ik het opnieuw. Dit keer met Jens Debusschere.
Het was knokken tegen de wind met 2 man, maar we bouwden onze voorsprong toch gestaag uit tot maximaal
42 seconden. In het peloton was er een valpartij waarbij Matthias Allegaert en Thomas Vergote betrokken waren.
Thomas werd afgevoerd naar de kliniek met een polskwetsuur. Ook Kevin Furniere bleek gekwetst. Veel beterschap gewenst.
Maar toen barste de hel in het peloton los en kwamen in trosjes Laurent Vandenbak, Luigi Meersman, Jarl Salomein,
Sven Jodts en Kevin Verstaen bij ons. 5 Avia's vooraan bij de 7 koplopers dus. Nog 2 ronden te gaan, maar bij mij
was het beste er nog niet af.
Ik probeerde nog verscheidene keren en omdat het in eigen gemeente was, gunden mijn ploegmaten het me wel,
maar telkens was het Debusschere die me kwam terughalen. Ik demarreerde wel 5 keer, maar zonder succes.
Dan rook Vandenbak zijn kans. Hij had een mooi gaatje en Debusschere kraakte.
Vandenbak won voor Salomein en Verstaen. Debusschere werd 4e voor Jodts en Meersman.
Ikzelf bolde lichtjes ontgoocheld als 7e over de streep. Ik haalde wel de prijs van eerste Izegemnaar, ondanks een
verdienstelijke uitval van Jani Desmet die 9e werd. Dank aan mijn talrijk opgedaagde supporters voor hun steun.


12 maart: Gp André Noyelle in Ieper (IC) - actieve koers maar 31e
1 grote ronde van 72.5 km met Kemmelberg, Rodeberg en Baneberg.
Verslag: 130 renners aan de start bij mijn eerste grote koers bij de juniors. Ik had me goed voorbereid op deze
wedstrijd en hoopte stiekem om me te kunnen tonen.
Al van in het begin gaven we er de beuk in, wij van Avia. Ikzelf ging een 3-tal keer mee in een ontsnapping.
Jammer genoeg zonder succes. Dan kwamen we aan de eerste scherprechter: de Rodeberg, gevolgd door de Baneberg.
Grégory Joseph ging aan de voet en ik kreeg de opdracht om erachter te gaan. Halfweg de klim werd ik echter
voorbijgestormd door o.a. Jan Ghyselinck. Ik kwam met lichte achterstand op de eersten boven op het eerste stuk.
Dit maakte ik echter goed op de Baneberg waar ik opnieuw naar de eersten spurtte. Met een groepje van 12 man kwamen
we afgescheiden boven. We draaiden wel rond maar het peloton of wat daar nog van overschoot viel ons op de nek.
Ik zette even later door met Ward Vandekerckhove, maar ook dit mocht niet zijn. Even later reed een groep
van een 8-tal renners weg met onder hen Sven Vandousselaere en Klaas Lodewijck. Ik wachtte tot aan de voet van
de Kemmelberg om te reageren (onze ploeg was niet genoeg vertegenwoordigd vooraan). Ik nam het peloton op sleeptouw
op de Beukelaarstraat met Joseph en Ghyselinck in mijn wiel. Op de Kemmelberg haalden we het groepje bij.
Ghyselinck trok door en ging in de achtervolging op Vandousselaere, die alleen het hazenpad gekozen had. Ik kwam 4e boven.
Ik zette door op het vlakke en gooide me als een baksteen naar beneden in de afdaling. Even twijfelde ik om achter
Jan te gaan, aangezien ik alleen was. Het peloton zat echter te dicht en ik liet me dan maar weer inlopen.
Jan kwam geleidelijk aan dichter op Vandousselaere, maar door een niet al te goed gespeeld ploegenspel werd hij
opnieuw bijgehaald.
Ik had hier niets mee te maken en als hij bijgehaald was ging ik alleen op zoek naar de leider. Ik kwam dichter, maar
ook nu was deze aanvalspoging geen lang lied beschoren.
Bij mij was het beste er dan wel af en besloot me voor even een beetje koest te houden in het 35 man grote peloton.
Bij het ingaan van de voorlaatste laatste ronde reden 5 man weg. Helaas niemand van Avia vertegenwoordigd.
We wilden wel reageren, maar er werd nogal specifiek afgestopt door bepaalde renners uit het Balen kamp.
Ik legde me nog een paar keer plat om de koplopers opnieuw bij te halen, maar eerlijkheidshalve zat ik
door m'n beste krachten heen. Ik had al veel gegeven...
We haalden ze niet meer bij. Fabrice Naert won afgescheiden voor eerstejaars Allegaert (puike prestatie).
Jan Ghyselinck won nog de spurt voor de 6e plaats vóór Joseph. Ikzelf weet niet hoeveelste ik werd; ik moest nog remmen
in volle sprint. Ergens teleurstellend qua resultaat, maar ik denk dat ik er toch wel in geslaagd ben om me te tonen.
De conditie komt en dan volgt de rest wel zeker...ooit....


5 maart: Ichtegem - 9e
1 grote ronde van 58 km en dan nog 3 plaatselijke ronden van 21 km op een glooiend parcours met heel veel wind.
Verslag : Een heel mooi parcours vandaag (interclubwaardig) en als liefhebber van wind en kasseien verwachtte ik
toch wel iets van deze koers. Nauwelijks 200 meter na de start ging ploegmaat Laurent Vandenbak weg met Gieljan Engelrelst.
Hij kreeg het gezelschap van 3 Litouwers en nog iemand van Balen: Sven Vandousselaere. Ik wist echter niet
dat deze mannen meezaten van voor en ik hield me dan maar kalm in het peloton. Tot ik hoorde van mijn vader
langs de weg wie vooraan zat en dat ze een minuut hadden. Ik vroeg mijn ploegmaten of we niet moesten rijden,
maar er zat een ploegmaat vooraan en men dacht dat we ze nog wel zouden inlopen. Niet dus want nauwelijks 6 km later
hadden ze 2 minuten 35. Toen kwam de Steenstraat, een kasseistrook met de wind schuin in het nadeel, meer
dan 2 km lang en op het einde nog serieus bergop. Vooraan moest Vandenbak loslaten. Bij ons ging het echt hard
op de kasseien. Ploegmaat Sven Jodts trok fameus door met mij op enkele meter. We reden samen door en kregen nog
het gezelschap van Balen BC'ers Matthias Allegaert en Jens Debusschere, ploegmaten Kenneth Bultynck en Jorg Pannekoek,
en aanvankelijk ook nog Jochen Despeghel. We draaiden echt goed rond, raapten Laurent op en bij het ingaan van de
plaatselijke ronde hadden we een kleine minuut van de voorsprong tenietgedaan. Het peloton volgde op anderhalve minuut.
Maar nu zat de mot er een beetje in. Toen ook nog Jodts lek reed, voelden we dat we gingen tekortschieten om vooraan
te raken. Ik lei me hierbij neer, maar ik voelde me echt super en probeerde verscheidene keren om een doorbraak te forceren.
Helaas ben ik nu eenmaal met niet zoveel explosiviteit geschapen en steeds dichtte Allegaert of Debusschere het gat.
In de laatste 2 kilometer reden Allegaert en Pannekoek nog weg. Ikzelf werd 9e in de sprint achter Debusschere.
Wij eindigden op 1'04" van winnaar Vandousselaere die nipt won voor Engelrelst en de 3 Litouwers. Bultynck
werd 10e en Vandenbak 11e.
Ikzelf was wel tevreden over de conditie want die zit goed; minder over het resultaat.


26 februari: Brustem (Haspengouwse Dageraad) - 18e
1 grote ronde van 60 km en dan nog 4 plaatselijke rondes van elk 5 km 
op een glooiend parcours met veel wind
Verslag: 7 van de 88 renners van onze ploeg aan de start voor de 80 km wedstrijd.
In het begin van de koers hield ik me wat gedeisd omdat ik niet echt wist waar ik stond na de winterstop.
Ik was ook nog wat verkouden. Vanaf het begin al heel wat aanvallen, maar het was wachten op Brian Ligneel
en Marnik Dreesen voor de eerste aanval van betekenis. Ze kregen 1 minuut. Maar in het peloton werd ook niet
stil gezeten, rond half koers barstte de koers open en kregen we de ene aanval na de andere. Het duo werd
ingelopen en een groepje van 4 man reed weg, wat later gevolgd door nog een groep van ongeveer 5 man. Bij die 9 
drie man van Avia. 2 km later ging nog eens een groep van een 8-tal man in de achtervolging. Weer 2 man mee.
Ikzelf was al een paar keer in de aanval geweest, maar ik wist dat ik nu iets moest ondernemen of het zou te laat
zijn. Op een redelijk lastig klimmetje waagde ik mijn kans en ik kreeg 2 renners mee in mijn spoor. 
Onder hen ex-ploegmaat Verwaest. Samen gingen we op zoek naar de kop van de wedstrijd.
Maar vooraan werd er ook erg hard gereden (de 2 groepjes vooraan zochten aansluiting met elkaar). Wij met 3
draaiden heel goed rond (45 km/u met wind schuin op kop), maar we kwam nauwelijks dichter.
Na 15 km hels achtervolgen begon ik de moed een beetje te verliezen en net toen kwam de samensmelting vooraan.
We maakten van de kleine aarzeling die hierop volgde gebruik om het laatste gaatje toe te rijden, zodat de kopgroep
22 man omvatte (6 van Avia). Ik was kapot als we erbij waren en on besloot dan ook om niets meer te ondernemen. 
Op 500 meter voor de aankomst reed Tom Reweghs weg. Hij bleef vooruit. Ploegmaten Ligneel en Gert Dockx 
werden 2 en 3. Tom Oerlemans 10e. Ikzelf eindigde 18e, tevreden over mijn vormpeil (er mag nog wel een 
beetje punch bij), minder tevreden over mijn wedstrijd. Kenneth Bultynck en Sven Jodts werden 21e en 22e.