Koersverslagen Nieuwelingen

2005 (tweedejaarsnieuweling)

recentste eerst
zie ook foto's nieuwelingen en uitslagen nieuwelingen

8 oktober 2005: St. -Denijs - 4e
8 ronden van 8 kilometer op een erg lastig parcours met heel wat wind
Verslag: 86 renners aan de start, met onder hen heel wat grote namen: Marnik Dreesen, Matthias Allegaert, 
Jens Debusschere, Thomas Op de Beeck, Jarl Salomein, Matthias Vanmarcke, Timothy Heyse, Julien Vermote, ...
Ik voelde me in het begin van de koers barslecht en bemoeide me dan ook de eerste 4 ronden niet echt met het
koersgebeuren. Ik dacht op een bepaald moment zelfs aan opgeven door de krampen, maar uiteindelijk beet ik door, 
en nog dezelfde ronde kreeg ik een beter gevoel in mijn benen. Ondertussen was er al een groep van 5 man 
weggereden met Debusschere, Salomein, Vermote, Vanmarcke en Matthieu Vanderheere. Op 35 seconden van hen 
zat 3 man: Heyse, Juul Lemey en Benito Victoor. Het peloton zat op 45 sec.
Dreesen ging er op het eerste deel van de klim vandoor, en ik ging op het tweede deel. Niemand volgde en ik kwam 
bij hem. Samen haalden we relatief snel de volgende 3 man in en we begonnen aan de moeilijke opdracht om degenen 
voor ons in te halen, aangezien die mannen toch niet van de poes waren. Na bijna 2 ronden keihard achtervolgen 
haalden we ze uiteindelijk bij. We waren even kapot en Julien Vermote vond dit het perfecte tijdstip om te demarreren. 
Goed gezien want alleen zijn ploegmaat Vanderheere volgde. Even werd er naar elkaar gekeken, en ik kreeg het wat 
benauwd, maar op 1 ronde van het einde haalden we ze toch bij. Iedereen weet ondertussen dat Jens Debusschere 
bekend is om zijn jumps in de laatste ronde, maar ook nu slaagde hij erin om weg te rijden. Alleen Vanderheere kon mee. 
De kopgroep verbrokkelde volledig en ik zat slechts in het 3e deel. Maar op karakter haalde ik de 2de groep weer bij.
Debusschere en Vanderheere hadden intussen zo'n 15 seconden. Ik gaf er nog een lap op en bleef geven zonder om te zien. 
Na 2 km rijden zag ik dat enkel Dreesen nog bij mij zat. We zagen af bij de beesten en kwamen uiteindelijk aansluiten 
bij de koplopers in het zicht van de meet. Net toen ik de sprint wou inzetten schoot de kramp in mijn been. Jammer, 
maar ik had normaal toch niet kunnen winnen. Debusschere won overtuigend de sprint voor Dreesen en Vanderheere. 
Ikzelf kwam een fietslengte te kort voor het podium, maar ik bolde toch tevreden over mijn wedstrijd over de eindmeet; 
een mooie wedstrijd om het seizoen mee te beëndigen. 
Salomein won de sprint voor de 5e plaats op 16 seconden, voor Juul Lemey, Timothy Heyse en Julien Vermote.


2 oktober 2005: Tielt (Keizer der nieuwelingen) - 18e
12 ronden, in het totaal goed voor 70 km op een erg bochtig parcours met 2 kasseistroken, vrij veel wind
en een paar stukken vals plat om het verschil te maken.
Verslag: Heel veel supporters vandaag voor mij! Dit deed erg veel deugd ...
Nu goed, in de eerste ronde reeds gooide ik er de beuk in. Niet meteen met succes, maar we raakten toch voorop, eerst
met 5 man, later met 10 (waaronder 3 van Vorselaar), maar ons groepje werd constant met kleine groepjes aangevuld, 
tot we na 8 van de 12 ronden met 19 man voorop waren. De goeie ontsnapping, hoewel de verstandhouding alles behalve 
ideaal was. Met als gevolg dat er constant aanvallen waren. Ik woekerde iets te veel met mijn krachten door heel vaak 
mee te schuiven. 
Op 3 ronden van het einde demarreerde Yannick Eijssen. Hij had eerst nog 6 ronden in het peloton kunnen meeschuiven
voor hij de sprong naar de kopgroep maakte, maar nu haalde hij fenomenaal uit. Hij had maximaal 30 seconden, 
maar hem grijpen konden we niet, mede door een enorm slechte samenwerking achteraan. 
In de laatste ronde voerde een sterke Marnik Dreesen samen met mij de forcing. We kregen versterking van 
mijn ploegmaat Kevin Verwaest en Timothy Heyse. Maar ook hier draaide het niet soepel. Ik had net de hele 
kasseistrook en nog het begin van het vals plat voor mijn rekening genomen en ik vroeg om over te nemen. 
Dreesen deed dit keurig, maar Verwaest wilde niet overnemen. Ik was even kapot en hij zag dat ik het
gat op Dreesen niet meer zou toe rijden. Hij wachtte echter tot boven, om dan in zijn eentje naar Dreesen te 
proberen te gaan en mij ter plekke te laten. Hij slaagde er echter niet in, en dat vind ik dan dubbel dom want 
samen zouden we zeker het gat gedicht hebben...
We werden bijgehaald door de rest van de kopgroep, maar bij mij was het beste er nu af. Ik dichtte wel nog
een opening naar een paar ontsnapte renners in dienst van Jarl Salomein. Yannick Eijssen won oververdiend voor 
Marnik Dreesen die op 6 seconden strandde. Fréderique Robert regelde de sprint voor de 3e plaats. 
Aron Dejaeghere werd als eerstejaars 4e voor Stijn Steels. Salomein werd 8e, één plaats voor Laurent Vanden Bak. 
Ikzelf werd 18e. Tevreden over mijn wedstrijd, teneergeslagen door het resultaat...
We werden 2de in het ploegenklassement, na Gaverzicht, maar er zat meer in vandaag.


24 september 2005: Gooik - 6e
6 ronden van 11.6 km op een mooi golvend parcours met elke ronde 2 bergjes.
Verslag: Vandaag werden mijn pa en ik gevolgd door Chris Baert van radio 2 in een reportage over het leven in het 
jeugdwielrennen. Uitzending komt er volgende zondag tussen 4 en 6 uur.
Ik wou er dan ook iets van maken, maar ik voelde al van bij de start dat ik vandaag geen superdag had. De conditie
zat wel goed, maar ik had een barslecht gevoel in mijn benen wat misschien te wijten is aan het lopen in de turnles
van gisteren. Maar goed, ik liet het niet aan mijn hart komen en nam me voor er het maximum uit te halen. Vanaf de eerste
ronde gaf ik er op het steilste klimmetje een lap op. We werden terug ingelopen, maar de volgende ronde was het wel prijs.
Samen met Marnik Dreesen en Lorenz Lambrechts raakten we zo'n honderd meter voorop, maar het peloton onder impuls
van Kenneth Bulthynck kwam na een halve ronde terug. 1 ronde erna sprong ik naar een groepje van 7 man, zodat we met 8
man in de kop van de koers zaten. De verstandhouding was niet echt optimaal en zo kwam nog 3 man aansluiten. 
Met Bart Bryssinck, Lorenz Lambrechts, Andrew Ydens, Marnik Dreesen en Wouter Cauwenberg waren vooraan de beste 
renners vertegenwoordigd en ik dacht dat we zouden wegblijven. Het lot besliste echter anders, want op 2 ronden 
van het einde brak ik een spaak. Ik moest net voor het ingaan van de laatste ronde een wiel vervangen en zo zat ik na 
de wielwissel terug in het peloton. Ik wilde me echter niet gewonnen geven en reed in 1 ruk (weliswaar met het peloton 
in mijn wiel) naar de koplopers toe. Zo kwam alles weer samen op een halve ronde van het einde.
Velen roken hun kans en trokken ten aanval, maar alle aanvallen werden in de kiem gesmoord. Tot Marnik Dreesen er, 
met nog 3 km voor de boeg, van door ging en niemand kon reageren. Ydens ging nog in de tegenaanval maar kwam te kort. 
Net voor de sprint op gang werd getrokken ging ook Lambrechts nog weg en zo lag het podium al vast. 
Ik sprintte 3e in de pelotonsprint die gewonnen werd door Kenneth Bulthynck voor Len Roelandt.
Alexander Labbe eindigde na een knappe wedstrijd en wat hulp voor mij, waarvoor dank, in de buik van het peloton. 
Het gaat stilaan weer de goeie kant uit met zijn conditie.


9-11 sept: Critérium Européen des Jeunes (Grooth Luxemburg) - 2e in eerste rit
en dan goed resultaat gemist door straftijd
-1e rit: Ontsnapping met 3 ploegmaten van Vorselaar en zij verdelen de plaatsen:
1 Kevin Verwaest, 2 Tim en 3 Raymond Kreder.  Ook alle truien voor de ploeg 
(Kevin Verwaest de gele, Tim de bergtrui en Raymond Kreder de sprinterstrui). (KDP)
-2e rit: Tim sprint als 8ste hoewel hij in de voorlaatste ronde nog een bandbreuk had, maar hij kreeg
gewaardeerde hulp van Thomas Sprengers en zo behoudt nog steeds de 2e plaats in het klassement.
Hij verliest zijn bergtrui aan Frederique Robert. Gele trui is nu voor Raymond Kreder. (KDP)
's Anderendaags verneemt Tim dat hij een straftijd krijgt van 1'30".
Hij brak een spaak in de 7de ronde en probeerde terug te komen tussen de volgwagens.
Een onsportieve sportbestuurder liet echter een afstand van 300 meter en Tim keerde terug
in het zog van de DGR-volgwagen. DGR en Tim worden daarvoor gesanctioneerd.
-3de rit: nu het klassement om zeep is, probeert Tim een solo op te zetten in de 3de ronde van 
de zware slotetappe. Hij wordt echter na anderhalve ronde teruggepakt. Daarna ontsnappen 
Wellens en Eyssen. Tim rijdt vele kilometers aan de leiding van het peloton in dienst van 
M. Kreder en K. Verwaest die een paar seconden voorsprong houden in het klassement.
Hopelijk wordt zijn werk door de ploegmaten gewaardeerd. (Kdp)
Hij haalt wel de 2de plaats in het bergklassement.


3 september 2005: Hulste - 2e
16 ronden van 4 km op een bochtig parcours met veel wind
Verslag: Ik voelde me goed en reeds na 1 ronde zette ik aan. Ik kreeg Brian Ligneel en nog een 6-tal andere renners 
in mijn spoor waaronder Kevin Furniere. Ze moesten echter 1 voor 1 loslaten en 3 ronden later waren we nog met 2.
Brian en ik werkten goed samen en haalden alles uit de kast om onze voorsprong veilig te stellen, maar hoe hard we 
ook duwden, we waren nooit buiten schot... Onze maximum voorsrong bedroeg 150 meter. 1 keer kwamen ze zelf tot op
50 meter, maar uiteindelijk raakte niemand bij ons. De laatste ronde was de verstandhouding niet meer zo optimaal, 
want in de sprint tegen Ligneel ben ik normaalgezien kansloos. Zo kwam er op een kilometer van het einde toch nog 1 man 
aansluiten, nl. Jelle Christiaens.  
Ik zette de sprint in op 200 meter van het einde, maar strandde aan de meet aan het achterwiel van Ligneel.
Christiaens werd 3de op een kleine meter. De pelotonspurt werd 7 seconden later gewonnen door Anthony Louis.







15-19 augustus : Jugendtour (Oostenrijk) met de WBV - in dienst na val
4de rit (Bad Tadmansdorf): met de kwetsuren gaat het beter en Tim rijdt zonder problemen uit
in het peloton (wel last met versnellingsapparaat). Groot succes voor de ploeg: K. Verwaest 
wint de rit met 15 seconden voorsprong, F. Robert het puntenklassement en M. Allegaert het 
algemeen klassement.
3de rit (Erlach): In deze koninginnenrit slaagde Tim erin ondanks de kwetsuren het peloton te
volgen en zelfs werk op te knappen voor gelegenheidsploegmaat M. Dreesen en M. Allegaert, 
die leider blijft. Tim pakte ook enkele punten voor het bergklassement. Hij reed ook lek, maar kon
terugkomen. Andere landgenoot F. Robert won vandaag de spurt.
2de rit (Bad Blumau): Valpartij in het peloton op het natte wegdek waarvan Tim slachtoffer wordt
(schaafwonden en gekneusde rib). Hij rijdt toch nog uit en komt alleen aan op meer dan 10 minuten. 
M. Allegaert maakt deel uit van de winnende ontsnapping en wordt leider. Tim probeert morgen 
toch van start te gaan.
1ste rit (Lockenhaus): Tim eindigt 23ste. hij deed met 3 anderen een uitval en werd ingelopen
op 2 km van de meet door de kopgroep van 44 man. De sprint werd gewonnen door de Sloveen Urban 
Jerkic, voor M. Dreesen en F. Robert, die door de bonificaties oprukken in de stand. Marnik staat 2de
Frederique 6de, Mathias Allegaert (7de vandaag) staat nu 8ste; Tim 13de. Er was veel bewolking en 
veel wind, maar geen regen. T. Chamon leidt in het bergklassement, Wielerbond Vlaanderen 
in het ploegenklassement.
Proloog te Pinkafeld (2 km; 120 deelnemers uit 16 landen): gewonnen door de Let Ingulis Bekmanis
Tim eindigt 12de op 4" (als 3de Belg). Andere landgenoten: M. Allegaert: 5de, A. Champenois: 8ste,
T. Chamon: 14de, J. Vermote: 15de
Wielerbond Vlaanderen wint het ploegenklassement.


13 augustus : Polleur-Stoumont-Polleur (BvB): 2e na hevige achtervolging
In deze zwaarste klassieker voor nieuwelingen strandde Tim na een hevige achtervolging 
op 3 seconden van Laurent Vanden Bak, de laatste overlevende van een vlucht die 5 minuten 30 
voorsprong had geteld. Beeldverslag: zie films of hieronder.
Vorselaar (4 man in de eerste 12) miste net het ploegenklassement.
Tim vertrok daarna met de nationale selectie naar de Jugend Tour;
wij proberen u wel hier op de hoogte te houden (Kdc). 

Videoverslag met de vier leiders en een lange achtervolging.

                                         
7 augustus 2005: Egem - 4e
12 ronden van 5.4 op een parcours met heel wat wind en een kasseistrook
Verslag: Een regionale koers vandaag. Voor het eerst sinds lang... Ik was net terug van de stage in de Vogezen en ik wist 
niet of ik al volledig gerecupereerd was. Een massage van de pa van Alexander Labbe deed deugd aan de benen.
In de eerste ronde probeerde ik reeds om uit de greep van het 86 - koppige peloton te raken. 
Dit lukte niet en ik besefte meteen dat het niet makkelijk zou worden om een vrijgeleide te krijgen 
want vanaf de eerste ronde werd er nogal op mijn wiel gekoerst. Er waren heel wat ontsnappingspogingen in het begin 
(o.m. van de dappere Benito Victoor) en samen met Brian Ligneel, Kevin Lava en Alphonse Vermote probeerde ik 
meer dan eens vruchteloos een gat te slaan. Rond halfkoers was er een valpartij in het peloton met Ligneel 
als voornaamste slachtoffer. Door de wind werd het een afvallingskoers en ploegmaat Alexander Labbe moest afhaken;
hopelijk komt voor hem gauw een einde aan de tegenslag en de conditieproblemen.
Ondertussen voelden mijn benen beter en beter aan en ik kreeg eindelijk eens wat ruimte. Ik reed in de meeste ontsnappingen 
mee, maar het peloton gaf nooit meer dan 10 seconden. Het leek erop dat het een massaspurt zou worden, ondanks de vele
uitvallen, maar daar dacht Nicolas Vereecken anders over. Op 2 ronden van het einde ging hij weg nadat ik het 
geprobeerd had. Hij kreeg Mathieu Vanderheere, Kevin Lava en Glenn Kina mee. Ik liet me wat meedrijven in het peloton en 
ik dacht dat de vluchters gaan vliegen waren toen ze op 5 km van het einde een halve minuut voorsprong hadden. Ik perste 
er nog eens alles uit bij een demarrage en eindelijk geraakte ik eens alleen weg. Het was knokken tegen de wind in, 
maar op ongeveer twee kilometer van het einde haalde ik de leiders bij. 
Een tijdlang viel het stil zodat onder de rode vod een sterke Alphonse Vermote nog kon aansluiten. Op dat moment zat 
ploegmaat Vereecken op kop en ik in 2e positie en ik zei hem dat hij moest gaan, dat ik het gat wel zou laten vallen. 
Zo gezegd zo gedaan en er kwam geen reactie en Vereecken won zijn 4e koers van het seizoen. 
Lava werd 2e en Vermote 3e. Ikzelf bolde tevreden over mijn wedstrijd als 4e over de meet. 
Vanderheere werd 5e voor Glenn Kina.  Enkele seconden later won Gieljan Engelrelst, die recent zijn rentree maakte 
na klierkoorts, de pelotonspurt. Slechts 32 renners reden de wedstrijd uit.


31 juli 2005: Omloop Het Volk Massemen - 9e
1 ronde van 50 kilometer en dan nog een plaatselijke ronde van 18 km
Verslag: Een kort verslag van deze koers wegens de stage in de Vogezen met de Beligsche ploeg.
Ikzelf maakte geen kans meer op de prijzenpot van de Ridley Tour (de editie in Balen daags na Kessel-lo had ik laten vallen 
o.w.v. het PK tijdrijden) en ik zou er dan maar gewoon proberen het beste van te maken.
Het was een snelle koers (gemiddelde tegen de 44 km/u) en ploegmaat Jarl Salomein raakte betrokken in een val
met een schouderprobleem (spoedig beterschap Jarl!). Ik ging in heel wat ontsnappingspogingen mee, onder andere 
met Matthias Allegaert en Alphonse Vermote, maar echt weg geraakte ik nooit. Tot er op 10 kilometer van 
het einde Arno Cartois en de Zuid-Afrikaan Frikkie Le Roux demarreerden en ze meteen 200 meter voorsprong kregen. 
Ik voelde me nog goed en reed er alleen naartoe. Jammer genoeg viel het peloton ons op 6 km van het einde op de nek. 
Twee km later reed Lorenz Lambrechts weg samen met een renner, die even verder moest afhaken. 
Lambrechts reed alleen door maar op een kilometer van het einde kreeg hij gezelschap van Alexander
Van Den Steen. Deze ging erop en erover en boekte zijn eerste grote zege. Lambrechts werd 2e voor Alexander Krüger. 
Robert werd 4e, Motke 5e voor Kenneth Vanbilzen. Ikzelf spurtte 9e, net na Matthias Allegaert.
Krüger won de Ridley tour voor Vanbilzen en Robert.


24 juli 2005: Vézin (Belgisch Kampioenschap) - in peloton
11 ronden van 6.5 km op een mooi heuvelachtig parcours met per ronde 3 hellinkjes.
Verslag: Het regende bij de start en het duurde niet lang alvorens ik volledig doorweekt was. In de eerste ronden had ik
wat schrik in de afdalingen, zodat ik tijdens de beklimmingen krachten moest verspillen om weer bij de kop te geraken. 
Vanaf het startschot zat het tempo eigenlijk in het peloton, en dat werd er niet vaak meer uitgehaald. Op advies van onze
ploegleiders wachtte ik een aantal ronden om me te tonen. Ik probeerde het vaak, maar kreeg nooit de ruimte die ik 
verlangde. Maar op 4 ronden van het einde dacht ik echt dat ik in de goeie ontsnapping zat. We draaiden 
weliswaar maar met 3 rond, maar dat waren toch niet de minste. Julien Vermote gaf een erg sterke indruk en was verbeten 
om zijn titel te verlengen en met Fréderique Robert hadden we wel een spurter mee, maar die kan duidelijk meer dan 
alleen dat. Ik was dan ook ontgoocheld als het gat met het peloton, na 1 ronde in de aanval, dichtgereden werd 
door mijn ploegmaat Jarl Salomein. Maar goed ik liet het niet aan mijn hart komen en plaatste me in de voorste gelederen. 
Op 2 ronden van het einde plaatste Aurélien Champenois een flitsende demarrage waar niemand direct antwoord op had. 
Gelukkig werd hij een ronde later opnieuw gegrepen. Ik wilde net gaan demarreren om een spurt te ontlopen toen Salomein 
ervandoor ging met Jens Debusschere. Ik wilde eerst niet reageren, omdat het een ploegmaat was en ging daarna toch in 
de tegenaanval met Matthias Allegaert. We werden echter weer gegrepen en ik zette me op de kant en wachtte tot de 
volgende klim om dan eventueel de brug te maken. Daar probeerde ik alleen weg te raken, maar omdat ik niet meer dan
10 meter kreeg liet ik me weer uitzakken en offerde mijn kansen op. In het begin van de volgende beklimming 
(die naar de aankomst nota bene) werden de 2 leiders gegrepen door toedoen van Marnik Dreesen. Robert won met 
een sterke eindjump voor Champenois en Justin Vanhoecke. Debusschere werd nog 4e en Salomein 9e. 
Ikzelf eindigde ontgoocheld in de buik van het peloton.


16 juli 2005: Sint Katelijne Waver (BvB) - 16e
7 ronden van 11 km op vlakke wegen.
Verslag: Broeiend heet was het vandaag. Maar dat liet het peloton niet aan zijn hart komen, want in de eerste meters 
reden al meteen 5 man weg. Met onder hen ploegmaat Raymond Kreder. 5 km later kregen ze versterking van 3 man 
met o.a. Matthias Allegaert. De veer in het peloton was na een ronde achtervolgen gebroken en de vluchters kregen 
een voorsprong van bijna een minuut. Vanaf toen werd er constant gekoerst en in een paar tegenaanvallen
was ik vertegenwoordigd. De kloof verkleinde langzaam maar zeker en wanneer we tot op ongeveer 20 sec. 
genaderd waren van Allegaert en Kreder (die nog alleen overschoten) sprong Jens Debusschere er naar toe 
gevolgd door Kevin Verwaest. Ik had zin om ook poging te wagen, maar moest me bij de ploegtactiek neerleggen. 
Een bedrijvige Fréderique Robert probeerde nog alleen te kloof te slaan maar slaagde daar niet in. De vogels waren 
gaan vliegen. In de laatste ronde gingen Marnik Dreesen en Aurélien Champenois weg uit het peloton en kwamen terug 
tot op 20 seconden. Debusschere won de spurt voor Kreder, Allegaert en Verwaest. Dreesen en Champenois werden 5e
en 6e. Op 2 kilometer van de meet waagde ploegmaat Salomein zijn kans en kreeg 5 man mee. Ik ging alleen in de 
achtervolging en kwam bij hen op 500 meter van het einde. Jammer genoeg viel het peloton ons tijdens de spurt op de nek. 
Robert werd dankzij een fenomenale spurt toch nog 7e voor Salomein. Ikzelf werd 16e. Al onze ploegmaten eindigden bij
de eerste 23. 
Mijn conditie is nog niet zoals ik zou willen en ik voel dat veel renners in topconditie zitten. 
Het BK van volgende week wordt erg lastig. Met Matthias Allegaert moet ik misschien nog een favoriet aan mijn 
(al zo uitgebreide) lijstje toevoegen.


13 juli 2005: Pk tijdrijden te Ruddervoorde - 4e
7.9 km. Grote wegen.
Verslag: Ik voelde me niet 100% voor de start; door een pijnlijke knie had ik gisteren moeten trainen i.p.v. eergisteren
en mijn benen voelden nog wat stram. Ik eindigde 4e, wat misschien wel een kleine ontgoocheling was voor mij, want
dat is de ondankbaarste plaats. 
Ik wil me niet wegsteken achter excuses want ik werd eigenlijk op mijn waarde geklopt door BK Julien Vermote 
die Jarl Salomein voorafging met 1 sec. 2 seconden verder werd Matthias Allegaert 3e, 0.9" voor mij. Ik was er dus 
eigenlijk nog niet zover van... Laurent Vanden Bak en Kenneth Bultynck volgden 15 seconden verder in de uitslag.
Bernard Callens wees er mij op dat ik mijn tijdritpositie op de fiets kan verbeteren. Waar ik zal aan werken.


10 juli 2005: Flanders Classic in Kessel-Lo (Ridley tour) - 2e
Eerst een grote ronde van een 30-tal kilometer, dan 5 plaatselijke ronden. Goed voor 75 kilometer, met 6 maal de
beklimming van de Chartreuzenberg.
Verslag: Al na 10 kilometer koos Laurenz Lambrecht het hazenpad. Het peloton liet begaan en even later kreeg hij het
gezelschap van Fréderique Robert. Het viel een tijdje kompleet stil in het peloton en velen dachten dat de vogels gaan
vliegen waren. Uiteindelijk kwam er toch reactie, maar 5 kilometer voor de eerste beklimming van de chartreuze werd 
dit teniet gedaan. De vluchters echter hadden nog steeds een riante voorsprong. De eerste keer over de klim werd er 
stevig door gekoerst en ik raakte voorop in een groepje van 3 met o.a. ploegmaat Jarl Salomein, maar in de afzink liep 
alles weer samen. Het ideale moment om het te proberen dacht ploegmaat Kevin Verwaest en samen met enkele anderen 
ging hij in de achtervolging. Zijn medevluchters liepen we de volgende ronde in, maar Verwaest zelf wist aansluiting te 
vinden bij de koplopers. Ondertussen groeide hun voorsprong alsmaar en ik begon te wanhopen, want het peloton maakte 
niet meteen aanstalten om het gat dicht te rijden. Ik besloot het dan maar alleen te proberen en na veel afzien raakte ik 
uiteindelijk vooraan, na een achtervolgingstocht van iets meer dan een ronde. Het moment waarop ik bij hen kwam was 
wel niet ideaal (net voor de beklimming wel te verstaan). Ik had het er moeilijk maar kon aanklampen. Ik had echter nog 
3 ronden om te recupereren. Jammer genoeg was de verstandhouding vooraan niet echt optimaal zodat uiteindelijk 
nog 2 man kwam aansluiten in de laatste ronde: Brian Ligneel met eerstejaars Kenneth Vanbilzen.
Ik zette alles op alles op de laatste klim om het toch niet tot een sprint te laten komen; Ligneel en Vanbilzen moesten
weer afhaken, maar ik slaagde er niet in Lambrechts, Verwaest en Robert kwijt te spelen. Op het plateautje boven 
probeerde ik het nog eens, en deze maal met iets meer succes. Robert kwam bij mij en Verwaest leverde voortreffelijk 
afstoppingswerk. In de laatste kilometer werd er wat gepokerd zodat Verwaest in zijn eentje nog kwam aansluiten. 
Het werd dus een spurt, waarin niets te beginnen was tegen spurtbom Robert, die vandaag nog maar eens bewees 
dat hij meer kan dan alleen spurten. Ikzelf werd 2e op een goede fietslengte. Verwaest werd na een knappe 
wedstrijd 3e. Lambrechts werd 4e voor Vanbilzen. Na enkele ontsnapten won Jarl Salomein nog de spurt van het peloton.


4 juli 2005: Herbeumont (klimkoers) - 2e (tijdrit) en 10e (wegrit)
In de voormiddag stond er een tijdrit over 4,5 kilometer op het programma en in de namiddag werd ons 47 kilometer
voor de wielen geschoven over een sterk geaccidenteerd parcours. Van een ingreep aan mijn neus deze week had ik 
geen last meer. 
Klimtijdrit:  Samen met ploegmaat Alexander Labbe was ik al de dag voordien aanwezig. Dat was geen overbodige luxe 
want om 9u30 moesten de eerste vertrekkers zich reeds melden voor de tijdrit. Ikzelf moest starten om 11u37. 
Ik warmde me goed op en was benieuwd naar het resultaat. (ik wist immers niet echt wat ik waard was bergop...). 
Ik reed goed door op de eerste 2 kilometer vals plat, om dan  alles te geven op de 2 km durende klim naar de aankomst. 
En ik moet zeggen: dat loonde. Met een 2e plaats op meer dan 100 deelnemers en met een groot deel van de Belgische top 
aanwezig, hoor je me niet klagen. Yannick Wellens won overtuigend. Lorenz Lambrechts werd 3e en Belgisch Kampioen 
Vermote 4e. Ploeggenoot Kevin Verwaest was 7e.
Wegrit: Het duurde een tijdje voor de koers echt opengebroken werd. Op de 2e klim van de dag werd het tempo fors 
de hoogte in gejaagd. Het peloton verbrokkelde langzamerhand en iedereen zat tegen de limiet te rijden. Uitgezonderd 
1 persoon misschien: met een splijtende demarrage reed Yannick Wellens de tegenstand op een hoopje. We zouden hem 
niet meer terugzien... Ikzelf had het zwaar, maar kon uiteindelijk toch mijn wagonnetje aanpikken. Met een groep van 
een 30-tal man kwamen we boven, maar die dikte in de afdaling nog wat aan. Op de volgende klim, die naar Les Hayons, 
werd het volledige deelnemersveld uiteengeslagen. Ik ging in ongeveer 10e positie over de top en voelde me al stukken beter 
dan op de eerste klim. Jammer genoeg weer hetzelfde scenario: een groot deel van de renners kwam terug samen in de 
afdaling, maar Lorenz Lambrecht en Joeri Adams waren al gaan vliegen. Het draaide niet echt vlot rond in het peloton 
en op het volgende klimmetje sprong ik in 1 ruk naar de leiders. Ik kwam bij hen maar stond even parcheggio, kon er toch 
nog blijven aan hangen, maar druppelsgewijs kwamen de anderen ook terug. De beklimming hierna (ja het was inderdaad 
geen meter vlak ...) reden toch wel weer net dezelfde 2 weg zeker ... Het tempo viel even helemaal stil in het peloton en 
ook zij waren foetsie. Met een groep van een 30-tal man reden we de plaatselijke ronde binnen. Daar moesten we nog 
over een erg steile klim (bijna 20%). Ik besloot dat het hier dus maar moest gebeuren. Ik voerde de forcing vanaf het begin 
van de klim, maar maakte pas het verschil op 100 meter van de top, waar ik even mijn verzet op 39-18 gooide en er een snok 
aan gaf. Aurélien Champenois ging gezwind mee en even later kwamen ook o.a.: ploegmaat Thomas Opdebeeck (1e jaars!), 
Julien Vermote, Justin Vanhoecke, Kenneth Bulthynck ... aansluiten. Zo kwamen we met een groepje van 9 man vooruit. 
We hadden een gat van een 100-tal meter, maarkonden toch niet beletten dat het gat door een ploegmaat van ons 
dichtgereden werd net voor de meet. Yannick Wellens won op schitterende wijze met 90 seconden voor op respectievelijk 
Joeri Adams en Lorenz Lambrechts. Champenois won de spurt van ons groepje voor Belgisch Kampioen Vermote (die met 
het oog op het BK toch weer net op tijd die vorm te pakken heeft). Ikzelf werd nog door renners uit het peloton overstoken 
en werd zo 10e. Opdebeeck werd 11e.
Net voor de tijdrit viel ik op mijn knie door een ongelukkig maneuver van een renner. Tijdens de wedstrijd had ik er geen last van
maar bij mijn thuiskomst bleek die knie toch dik te zitten. Hopelijk herstelt dit vlug.


27 juni 2005: Heusden - Zolder (BvB) - 22e
Een grote ronde van 35 km en daarna 7 kleine ronden van 6.5 km met telkens een bergje. Goed voor 78 km
Verslag: Na mijn rustpauze van 4 weken was het afwachten hoe de vorm vandaag zou zijn. Ik had immers iets minder getraind
wegens de examens. Maar ik voelde me toch goed in het begin van de koers en ging samen met ploegmaat Kevin Verwaest even
aan de haal, doch we werden snel weer gegrepen. Hierna werd het tempo erg hoog gehouden en wanneer het even stil viel
ging ik ervandoor. Ik kreeg Jim Arnouts mee in mijn spoor. Even later kwam nog 4 man aansluiten. Ploegmaat Raymond Kreder
was erbij, dus zouden we de interclub winnen indien we voorop bleven. We draaiden goed rond, maar toen Frédérique Robert 
vooraan kwam aansluiten bracht Kevin Verwaest het peloton terug. Ik was ontgoocheld en liet me dan maar wat terugzakken 
in het peloton. In de plaatselijke ronden gingen 5 en nog 3 man aan de haal waaronder ploegmaten Kreder en Jarl Salomein. 
Wij stopten met onze ploeg heel goed af en zo groeide de voorsprong van de koplopers tot 52 seconden. Vooral Balen 
(met Marnik Dreesen & Frédérique Robert) reed op kop, maar onze ploeg nam niet over. Toen de veer gebroken was op 2 ronden 
van het einde en de kopgroep bijna een minuut voor was, reden we weg met een klein groepje (met o.a. een sterke Verwaest 
& een voortreffelijke ploegmaat Nicolas Vereecken). We reden keihard door om uit de greep te blijven van het peloton. 
We zagen echter plots de koplopers terug 150 meter voor ons rijden. Net toen viel het peloton ons op de nek zodat we inhielden 
en de koplopers weg bleven. Het werd dus spurten voor een 10e plaats want Vereecken ging nog alleen door. In het 
totaalklassement werd ik 22ste. Justin Vanhoecke won voor Jarl Salomein en Raymond Kreder.
Ik ben al bij al tevreden over mijn niveau, al mis ik nog een paar procentjes om echt top te zijn, maar die hoop ik op te halen
tegen de volgende weken.


28 mei 2005: Vosseslag-Classic (BvV) in De Haan - 1e
tijdrit: Voor de tijdrit was ik hypergemotiveerd om een goeie prestatie neer te zetten, want ik was ietwat geprikkeld omdat ik
niet echt bij de kanshebbers gerekend werd (behalve dan door de mensen die de West-Vlaamse selectie hadden gemaakt). 
Ik hoopte dan ook stiekem op een podiumplaats.
Ik warmde goed op en stond supergeconcentreerd aan de start. Zenuwachtig was ik wel (mijn hart sloeg vóór de tijdrit al
aan 140). Maar eenmaal losgelaten liet ik mijn vleugels los. In het stuk met de wind in de rug hield ik me nog wat in, maar
met de wind vol op kop ging ik vollebak. Met succes zou blijken!! Omdat ik als voorlaatste moest starten kende ik de meeste 
tijden al. Ik wist ook dat de tijd van Kevin Verwaest de te kloppen tijd zou zijn. Mijn verbazing was dan ook groot toen ik zag 
dat ik er 2 seconden onder bleef. Ik had gewonnen en was supercontent. Mijn gemiddelde was 43,388/u. 
Kevin werd 2e op 2 sec, Dries Ingels 3e op 5", Matthias Allegaert 4e op 13" en eerstejaars Nicolas Vereecken werd 5e op 14".  
De tijdrit had wel veel van me geëist want, zo zag ik nadien, ik had mijn maximale hartslag met 12 tellen overschreden 
(normaal 200 volgens tests en nu 212), maar dat deerde mij niet voor de wegrit.
wegrit: Een grote ronde van 27 km en daarna nog 7 plaatselijke ronden, samen goed voor 67 km.
De benen waren nog wat stram na de tijdrit, maar op de 3 kilometer - lange kasseistrook na 12 km koers (de hel van Houtave)
wist ik me toch goed vooraan te positioneren. Even voerde ik de forcing, maar tot een echte breuk kwam het niet. Wel was 
het achterveld volledig uiteengeslagen en reden we met een ongeveer 50-koppige kopgroep de plaatselijke ronden in. 
Daar ging een sterke Fréderique Robert er vandoor met 2 metgezellen waaronder Laurent Vandenbak. Ze bleven ongeveer 
2 ronden voor, maar door het hoge tempo in het peloton kwamen we toch dichter. Ik maakte alleen de sprong, maar even later viel 
het volledige peloton ons op de nek. Ik besloot dan maar om volledig in dienst te rijden van mijn klassement. Dit was echter 
niet makkelijk, want als leider moet je er bijnemen dat er op je wiel gekoerst wordt. Er reden vaak mannen weg, 
maar samen met ploegmaat Kevin Verwaest slaagden we erin alle vluchters tot de orde te roepen (dat kostte me wel erg 
veel moeite...) We gingen dus naar een massaspurt. Dus ik was zeker van de overwinning in het totaal! Een massaspurt 
die gewonnen werd door Ruben Engelen voor Fréderique Robert en Pieter Cordeel. Ikzelf bolde uiteindelijk zeer tevreden 
als 10e over de meet. De eerste posities in het klassement wijzigden niet meer en dus was mijn 3e zege van het seizoen een feit. 
zodat ik tevreden de rustmaand juni kan ingaan. M'n doel tijdens het voorjaar heb ik bereikt: constant rijden en er staan 
tijdens de grote koersen. Wat een prachtdag!!  


22 mei 2005: Omloop van Margraten (IC in Nederlands Limburg) - 2e
Drie ronden van 26,3 km over een geaccidenteerd parcours, met iets meer dan 150 deelnemers
Verslag: Vorige week hadden we afgesproken iets collectiever te rijden met de ploeg. Wel, we hebben woord gehouden.
6 Belgen stonden er aan de start voor deze klassieker van 79 km over een parcours waarin geen vlak stuk te vinden was.
In de eerste ronde waren er wat schermutselingen, maar het was wachten tot in de 2e ronde voor de eerste echte aanval.
Eerst reed ik weg met 4 Nederlanders, maar na ongeveer 10 km werden we opnieuw gegrepen. 6 km erna waagde ploegmaat
Kevin Verwaest zijn kans. Hij gooide zijn 2 metgezellen over boord en ging solo. Jarl Salomein en mezelf stopten af en
op de zwaarste klim ging ik boven op de top alleen op zoek naar mijn ploegmaat (ik was immers zeker dat er niemand met mij 
mee was.) Ik kwam bij hem en we draaiden voortreffelijk rond. We hadden het niet makkelijk en moesten vaak 45 rijden om
niet ingelopen te worden. We haalden het uiteindelijk toch, mede door voortreffelijk afstoppingswerk van ploegmaat
Jarl Salomein die ook het gat voor mij had laten vallen om naar Kevin te springen. Ik gunde Kevin de zege, hij had 
immers ietwat meer kop gedaan als mij en hij had nog geen grote overwinning te pakken. Zo werden we 1e en 2e. 
In de pelotonspurt een dikke minuut later wist Jarl Salomein zich nog 2e te plaatsten na Damien Spierings. 
Beter kan (haast) niet. Opdracht geslaagd!


15 mei 2005: Imde-Wolvertem (BvB)
Een ronde van 19 km en daarna 6 ronden van 6.5 km
Verslag: Al na kilometerpaal 3 waagde ik al een eerste keer mijn kans samen met o.a. Maxime Baiolet en Brian Ligneel
maar we raakten niet weg. Er zaten 2 klimmetjes in de grote ronde. Op het eerste trok ik goed door en we raakten met
5 man voorop. Op het volgende bergje werden we echter bijgehaald (door toedoen van een ploegmaat). Ik gaf me echter 
niet zo snel gewonnen en ging er opnieuw vandoor. Ze kwamen in schuifjes naar me toe gereden en zo geraakten we 
met een groep van zo'n 10 man voorop. Jammer genoeg gingen er van hen 5 tegen dek in een verraderlijke bocht. 
Zo bleven we nog met 5 man over: onder hen Dries Ingels en ploegmaat Matthias Moeyaert. 
Het werk kwam echter vooral op de schouders van Ingels en mezelf, zodat we na ongeveer 6 km opnieuw ingelopen werden. 
Ik had materiaalpech en moest stoppen om mijn wiel te herstellen. Ik zat nog net tussen de auto's en werd opgewacht 
door ploegmaat Thomas Opdebeeck, waarvoor dank trouwens ;-). 
Een ronde of wat later trok een groep van 7 man weg. Toen we er met nog een tiental renners naar toe reden en 
alle goeie namen vertegenwoordigd waren, hoopte ik dat we weg zouden blijven. Ik gaf me volledig, maar het mocht niet zijn ...
Even later reed Dries Ingels weg; in de achtervolging reed ik aan de kop op het stuk tegen de wind, maar kreeg geen steun.
Toch werd hij 2 ronden later bijgehaald. Een ronde lang rustte ik uit in de buik van het peloton. De volgende belangrijke 
ontsnapping kwam er op 2 ronden van het einde. 6 man reed weg met onder hen Brian Ligneel, Ritchie Motke en Jens Debusschere. 
Aangezien er niemand van de ploeg vertegenwoordigd was, sprong ik er, met enige moeite naartoe. We werden echter bijgehaald, 
eerst door en 4tal en later door heel het peloton. Dan vond Jens Debusschere dat zijn moment gekomen was. Samen met 3 
andere mannen, die hij een ronde later afschudde, koos hij het hazepad. Weer achtervolgde ik, maar zonder steun. 
We zagen hem niet meer terug ... Hij won met 8 sec. voorsprong op Ritchie Motke en Jarl Salomein. Ikzelf had de laatste 
ronde last met het versnellingsapparaat, maar werd in de sprint toch nog 12e.
We verloren deze interclub, maar eigenlijk wel op een domme manier. Na de koers spraken we af de volgende keer iets 
slimmer en collectiever te koersen.


8mei 2005: Herman Vanspringel Diamond in Kalmthout (BvV) - 4e en prijs van de strijdlust
Een grote ronde van 40 km en daarna nog 3 ronden van 11 km op een vlak parcours maar een heel erg strakke wind.
Verslag: Al van bij de start waagde Laurent VandenBak zijn kans, maar wanneer die ingelopen werd, viel het tempo wat stil.
Ik probeerde het eens, samen met ploegmaat Willem Van Den Eynde, maar we werden terug ingerekend. Het tempo ging echter
sterk de hoogte in wanneer Kevin Verwaest, Brian Ligneel, Jarl Salomein en enkele andere renners, het peloton
in een waaier probeerden te rijden. Het lukte niet, maar vanaf dat moment stokte het tempo nooit meer.
Er waren nog een paar ontsnappingen, en in de meeste was ik vertegenwoordigd, maar ze droegen nooit lang. Tot op het
moment dat Kevin Verwaest samen met Jarl Salomein het peloton op een lint trok. Lorenz Lambrechts, Kenneth Bulthynck en
Brian Ligneel (teruggekeerd na een lekke band) gingen mee. Ze namen 80 meter en ik wist dat dit menens was. Samen met
Marnik Dreesen ging ik in de achtervolging. Ik nam echter over van hem, en zag even later dat hij afhaakte. Met een ultieme
krachtinspanning kon ik de aansluiting vinden. Hierin heb ik me misschien wel wat geforceerd en mede door niets te eten
in koers was ik een tikkeltje verzwakt in vergelijking met het begin. We gaven alles wat we konden, maar het peloton viel
ons op de nek. Maar 300 meter nadat we ingehaald waren, reed Jarl Salomein weer weg met Lambrechts in het wiel;
Dries Ingels liet het gat vallen en ik spurtte naar de 2 toe samen met een erg goeie Kenneth Bulthynck. Nog 2 man kwam
aansluiten: Brian Ligneel en een beresterke Kevin Verwaest. Hetzelfde zestal dus. Nu raakten we wel weg, maar we 
moesten echt maximaal rijden om voorop te blijven. Onze voorsprong was nooit meer dan 25 sec.
In het peloton leverden ploegmaten Matthias Moeyaert, Thomas Sprengers en Thomas Op De Beeck mooi afstoppingswerk.
In de laatste ronde was er even bezorgdheid toen topsprinters Frederique Robert en Kenneth Vanbilzen 
tot op 100 meter naderden, maar het gat kregen ze niet volledig dicht. Het werd dus een spurt aangezien iedereen 
te kapot zat om nog iets te proberen. Jarl Salomein won die (en dus ook de diamant ter waarde van 2500 €) 
voor Ligneel, Verwaest, ikzelf, Bulthynck en Lambrechts. Robert werd 7e, Vanbilzen 8e (en eerste eerstejaars). 
Julien Ertveldt en Marnik Dreesen volgden iets verderop. Gert-Jan Bert won de pelotonsprint. 
Ik won ook nog de prijs van de strijdlust, toegekend door Patrick Sercu, die niet wist dat het voor een stadsgenoot was. 


30 april 2005: Provinciaal Kampioenschap te Eernegem
10 ronden van 6.5 km op een biljartvlak parcours in de open velden, maar zonder wind.
Verslag: Al van in de eerste ronde voelde ik dat de benen vandaag goed waren. In de 2e ronde ging ik aan de haal, maar
ik kreeg jammer genoeg geen vrijgeleide. Opvallend was het numeriek overwicht van Gaverzicht.
Een ronde later was het de beurt aan Kevin Furniere. Hij kreeg Frederik Catrysse en Matthias Vanmarcke mee. 
Ikzelf probeerde het verscheidende keren, maar telkens kreeg ik iemand in mijn wiel die niet wou overnemen.
Toch haalden we een paar ronden later met behulp van een bedrijvige Verstaen de koplopers bij. 
Er was ook een valpartij die ik net kon ontwijken; pechvogel Alexander Labbe brak zijn ketting en moest uit koers.
Een ronde later gingen er 4 man weg. Wanneer Matthias Allegaert in de tegenaanval ging wist ik dat ik moest meegaan, 
maar dan had ik pech. Mijn achterwiel stond los en ik moest voet aan de grond zetten om dit euvel te verhelpen. 
Ik raakte weer op de fiets en reed zonder veel moeite de opgelopen achterstand naar het peloton terug dicht, 
maar wanneer ik erbij kwam viel het volledig stil in het peloton. Dan wist ik al dat we voor de 7e plaats
zouden sprinten. Ik had van een eerstejaars gehoord dat ik rond de 10e positie moest opdraaien. 
Ik deed dat dan ook, zat tijdens de sprint nog even ingesloten, kwam er dan toch uit en eindigde 4e van
de groep, na Jarl Salomein, Brian Ligneel en Jens Vanherpe. Gieljan Engelrelst eindigde net na mij voor Kenneth Bulthynck. 
Vooraan mag Thomas Chamon voor een jaar de provinciale trui aantrekken. Hij won voor Matthias Allegaert en Thomas Vergote.




17 april 2005: St. Lodewijk - Deerlijk - 17e na lange achtervolging
9 ronden van bijna 7 km op een parcours met 'de Olieberg' als scherprechter.
Verslag: Het was echt geen pretje aan de start. Met 108 renners stonden we te verkleumen voor de start. Het regende
pijpenstelen. Ik was opgelucht als het startschot gegeven werd. Heel de koers waren er tal van ontsnappingen, maar
die droegen nooit ver. Tot er op een bepaald moment een groepje van 5 man ontstond met onder hen Richie Motke,
Frederique Robert en Laurent Vandenbak. Ik wist dat ik hierop moest reageren en ging samen met o.a. Julien Vermote
in de tegenaanval. Maar dan sloeg het noodlot toe. Ik zat eerste in een bocht, maar op het natte wegdek voelde ik dat
ik grip aan het verliezen was en reed dan maar rechtdoor. Ik vloog pardoes op een ijzeren container. Fysiek viel de schade
al bij al nog mee, maar intussen had ik wel een achterstand van 20 sec opgelopen op het peloton. Ik zag de groep meestal rijden
maar ik zag ook dat er stevig gekoerst werd. De ene na de andere renner werd eruit gereden. Ik zag af bij de beesten, maar
na een ronde achtervolgen, raakte ik bij het peloton (of wat daar van over bleef...) Ik ruste een halve ronde uit en hielp dan
al weer om de voorsprong met de koplopers (intussen van 10 man) te laten slinken. Ik probeerde nog om er alleen naar toe
te rijden, maar werd in de laatste rechte lijn (op de Olieberg) bijgebeend. Ik plaatste me nog als 7e van het peloton en eindigde
17e. (de eerste van het peloton raakten nog net aan het wiel van de laatste koplopers). Ritchie Motke won voor Frederique 
Robert en ploegmaat Nicolas Vereecken. Dries Ingels werd 7e, Julien Vermote 8e en Laurent Vandenbak 10e.


9 april 2005: Orroir - 16e na aanvallende koers
6 ronden op een korte omloop en daarna 4 ronden met telkens een beklimming van de 'Mont De l'Enclus'
Verslag: 101 deelnemers aan de start voor een koers met een sterke bezetting: (o.a. Maxime Baiolet, 
Jarl Salomein, Brian Ligneel, Aurélien Champenois, Justin Vanhoecke en Gieljan Engelrelst die er ook bij 
waren op stage van de nationale selectie deze week). 
In de eerste ronden werd er zo goed als niet gekoerst. Daar maakte Kenneth Bulthynck dankbaar gebruik van 
om er van onder te muizen. Hij kreeg een vrijgeleide van het peloton en raapte in 1 ronde van +- 4 km een 
voorsprong van bijna anderhalve minuut bijeen. Ik wist dat het moeilijk zou worden om dit nog dicht te rijden.
Bij de eerste beklimming van de Kluisberg nam ik het voortouw en we haalden 40 seconden terug.
Brian Ligneel nam over en zo gingen we samen met Belgisch Kampioen Vermote in de achtervolging. 
Jammer genoeg kwam het inmiddels flink uitgedunde peloton in de afdaling bij ons.
Het viel echter weer stil; een deel van de geloste renners kwam terug en Kevin Verstaen ging ervandoor. 
De volgende beklimming nam ik opnieuw de kop, maar tot een scheur kwam het nu niet. 
Ik waagde dan maar mijn kans op een vlak stuk maar werd op 1 km van de Kluisberg ingelopen. 
Op die beklimming schudde Ligneel een ongelooflijke versnelling uit zijn kuiten. Ik moest passen 
(misschien ook door de voorbije aanval); Jarl Salomein reed naar hem toe, maar bijna boven 
moest hij ook afhaken.
Het viel niet meer stil in het peloton en als we eenmaal ietwat georganiseerd waren en op de laatse beklimming
hadden we Ligneel, die inmiddels tot op 15 sec genaderd was, maar zichzelf wat tegenkwam, opnieuw in het vizier. 
Ik zat nogal ver bij het opdraaien van de klim maar raakte in de afdaling toch met Champenois en Verstaen, 
die we opgeraapd hadden, voorop. Lang bleef dit niet duren en op het moment dat we Ligneel bijhaalden 
viel ook het peloton ons op de nek. Ik wilde me niet bij een spurt neerleggen; kreeg een paar tientallen meter, 
werd bijgehaald 1 km voor de meet en finishte als 16de. 
Bulthynck won na een knappe solo met een tiental seconden voorsprong op Engelrelst en Champenois.
Ikzelf was tevreden over mijn wedstrijd, ik voel immers dat ik verbeterd ben in het klimmen, maar zo'n helling 
is toch nog net iets te kort voor mij. Misschien kreeg ik iets te weinig loon naar werken, maar ja zo word je coureur hé ...


2 april 2005: Werken-Kortemark - 5e
13 ronden van 4 km op een vlak parcours
Verslag: Aan de start stond ik redelijk achteraan van het 110 koppige peloton samen met Bert Goethals en
Jens Debusschere. Brian Ligneel schoot heel erg snel uit de startblokken en vrijwel meteen vielen er gaten in het
peloton. Het koste me een grote inspanning om vooraan te geraken. Het tempo viel in de eerste ronden niet
stil en na 6 van de 13 af te leggen ronden was het peloton zowat gehalveerd. Er was een erge valpartij met 
Matthias Vanmarcke als voornaamste slachtoffer. Veel beterschap trouwens Matthias.
Toch viel de beslissende aanval pas op 4 ronden van het einde. Brian Ligneel reed weg samen met ploegmaat Jarl Salomein.
Ik wist dat dit beslissend kon zijn en om niet heel het peloton mee te brengen ging ik mee met Jens Debusschere.
Ik nam over en reed tot bij de 2. De samenwerking was niet echt ideaal maar we bleven toch vooruit en kregen versterking
vanuit het peloton: Arthur Vanoverberghe en Matthias Allegaert van Ct- Menen en Jochen Debever van Beernem. 
Nu was er wel heel erg weining samenwerking want 4 van de 7 man vooraan was lid van dezelfde ploeg. 
Zo kwam er een groepje van een man of 8 akelig dicht, maar ze kwamen er toch niet bij. Ik wilde mezelf niet naar 
de Meense slachtbank laten voeren en probeerde het zelf. Ligneel reageerde en daarna ook Salomein. Jammergenoeg 
werd er niet snel genoeg van me overgenomen en keerde de rest weer terug. In de laatste ronde demarreerde 
Debusschere (die nochtans geveinsd had dat hij niet meer kon en niet meer op kop kwam) erg snedig weg; 
de ploegmaats stopten af en de vogel was gaan vliegen. Debusschere won dus voor Ligneel en Salomein. 
Ikzelf werd 5e na Matthias Allegaert.


27 maart 2005: Heestert - 1e in sprint met twee
8 ronden van 7 km op een lichtglooiend parcours. 41 deelnemers.
Verslag: Ik wist dat ik in goeie conditie zat en nadat ploegmaat Alexander Labbe het eens geprobeerd had, ging
ik er nog voor het ingaan van de 2e ronde vandoor in een counter op Mathias Vanmarcke. 2 renners 
reageerden onmiddellijk: Kevin Furniere en de snelle Timothy Heyse. Ze bleven een 3-tal kilometer 
op 20 meter hangen, maar kwamen uiteindelijk toch bij mij. 
We draaien rond, maar ik voel me supergoed en probeer het nog eens. Ze komen allebei terug. Als ik het nog 
eens probeer zeggen ze mij dat ze niet meer zouden overnemen als ik niet zou beloven niet meer te demarreren 
tot het ingaan van de laatste ronde. Ik zit dus in de tang en beloof dan maar het gevraagde. 
We werken erg goed samen en bouwen onze voorsprong op de groep uit tot ong. 3 minuten.
Zoals ik eigenlijk al aangekondigd had ging ik bij het ingaan van de laatste ronde. Ze kwamen echter weer terug. Dan
waagde Kevin Furniere, die een grote progressie heeft geboekt in vergelijking met vorig jaar, zijn kans. Ik reageerde
eerst niet, wetend dat Timothy de beste sprinter was. We bleven de ontsnapte in het zicht houden en op een hellend stuk 
trok ik alle registers open en reed in 1 keer naar Furniere. We moesten alles geven
wat we konden om Timothy Heyse voor te blijven. Er was dus geen tijd om echt te surplassen
en ik maakte het af in de spurt met enkele lengten, dat was al geleden van bij de 13-jarige aspiranten.
Furniere werd 2e voor Heyse. Alexander Labbe eindigde vooraan in het peloton waarvan Nick Michielsen de sprint won.

20 maart 2005: Viane - Moerbeke (Geraardsbergen) (BvB) - 1e
114 deelnemers 6 ronden van 10 km per ronde, met iedere ronde een bergprijs en voor de rest een heuvelachtig parcours.
Verslag: 120 deelnemers aan de start voor deze wedstrijd meetellende voor de Beker Van België.
Ik mocht onze nieuwe ploegfiets 'inwijden'. 
In de eerste 2 ronden gebeurde er weinig, maar het tempo werd wel steeds hoog gehouden, zodat het peloton
snel uitgedund werd. Heel de ploeg van Vorselaar (geselecteerden: Kevin Verwaest, Jarl Salomein,
Raymond Kreder,  Nicolas Vereecken en Thomas Sprengers) koerste constant vooraan.
Er waren heel wat ontsnappingen en in iedere ontsnapping was iemand van DGR vertegenwoordigd.
Maar in de 4 ronde rijden 8 man weg, met onder hen o.a. een sterke Laurent Vanden Bak. Ik wist dat we die mannen
niet zomaar mochten laten rijden en op het bergje rijd ik naar de mannen toe en we hebben een klein gaatje. 
We kregen echter geen vrijgeleide. De ronde erna ga ik op een ander hellend stuk. Ik krijg 3 man in mijn spoor, met 
onder hen onze eerstejaars Sprengers. We draaiden goed rond, maar ik voelde wel meteen dat ik 1
van de beteren was van ons groepje. Op het bergje leg ik er de pees op om onze voorsprong uit te bouwen, maar ik kom boven
en ik zie dat ze niet meer in mijn wiel zitten. Ik maak dan maar van de nood een deugd en ga alleen door, hoewel
het dan nog meer dan 15 km was en onze voorsprong op het peloton niet zo groot was. Ik reed me de ziel uit het lijf en
zo bouwde ik een maximale voorsprong van 150 meter uit. Ik zag achter mij dat het peloton bleef jagen, hoewel
mijn ploegmaten goed afstopten, waarvoor dank ... Ik zag echt verschrikkelijk af en ook mijn vader had gedacht 
dat ik het niet zou halen. En dat dacht ik ook als een groepje van 6 tegenaanvallers terugkwam tot op 4 seconden 
aan de laatste kilometer. Ik spurtte echter nog eens alles uit mijn lijf om zo met 30 meter voorsprong 
mijn eerste koers in anderhalf jaar te winnen, voor Jarl Salomein, Pieter Van der Velden en Kevin Verwaest. 
Thomas Sprengers won de pelotonsprint. 
Wat een droom!!!!, trouwens over dromen gesproken, mijn pa had voor de start gezegd: I have a dream, dat ze met 3 op
het podium zouden staan, nou dat is het net niet geworden maar dit mag er toch ook wel zijn.
Ik vond het een beloning voor alle keren dat ik vruchteloos ben blijven aanvallen het vorige seizoen.
Ook zou ik nog fietsenmaker Danny Sport willen bedanken, want voor de start heb ik van hem een sluiting gekregen (gratis!)
en hij zei al lachend dat als ik won hem moest vernoemen, wel ik heb de daad bij het woord gevoerd in het interview.
Vorselaar won dus het ploegenklassement (voor Wac Hoboken en Parike) en de bergprijs heb ik ook gewonnen.


13 maart 2005: Dottenijs (BvB) - 7e
67 kilometer. 1 lang stuk met de wind op kop en 1 stuk met de wind in de rug (redelijk bochtig)
Verslag: De eerste wedstrijd van het seizoen tellende voor de BvB. Het parcours was me op het lijf
geschreven: heel veel wind en af en toe wat vals plat (vooral de aankomst). Ik koerste constant
attent vooraan net als de andere geselecteerden van de ploeg. We reden deze wedstrijd met
Kevin Verwaest, Jarl Salomein, Alexander 'Lassie', Willem Van den Eynde, Nick Lenaers en mezelf.
Het was een zenuwachtig gedoe in het begin van de koers, dat heb je namelijk als iedereen tegelijk van voor wil 
zitten ...., maar ik kon mijn positie goed handhaven en zo probeerde ik ook eens mijn kans in de 2e ronde, na een
snedige demarrage van Jarl Salomein. Ik reed een tijdje alleen en eerst kwam er 3 man aansluiten.
Toen daarna ook nog Gieljan Engelrelst en Kevin Verwaest erbij kwamen dacht ik dat we kans hadden om
weg te blijven. Jammergenoeg viel het peloton, ondanks een degelijke samenwerking, ons op de nek.
1 ronde later ging Joshua Soberon er vandoor. Ik reageerde samen met Jens Debusschere en Laurent Carton.
We kwamen erbij, maar even later kwam Arhur Vanoverberghe en Lorenz Lambrechts aansluiten. Dat was minder
want nu had CT Menen 2 man in de kopgroep (Vanoverberghe en Debusschere). Toen even later ook nog
de supersnelle Gieljan Engelrelst bij ons kwam, zag ik het even niet meer zitten. We bleven echter
goed rond draaien en ik was dan ook aangenaam verrast wanneer ik Kevin Verwaest opeens achter mijn rug zag.
Hij had op zijn eentje een gat van 11 seconden toegereden op een groep van 7 man die goed ronddraaide. Na dit
sterke nummer waren we nu met 2 om de kleuren van onze Vorselaarse club te verdedigen. We werkten goed samen
en zo liepen we uit tot 45 seconden. In de laatste ronde wist ik dat ik me als niet-sprinter niet
zomaar naar de slachtbank mocht laten voeren. Na een demarrage van Verwaest nam ik over en even waren we met
3 man weg, maar alles liep evenwel weer samen. Het werd echter te veel voor Vanoverberghe en hij moest afhaken.
Zo waren we al zeker van de clubprijs.
In de laatste kilometer ging Soberon en niemand was geneigd om te reageren. Aangezien wij de enige ploeg
waren met 2 renners vooraan moest ik wel het gat dicht rijden. Ik ben namelijk veel te goed voor deze wereld ... ;-), en
zette zo Verwaest op 200 meter voor de meet af. Ikzelf was wel leeggereden en eindigde zo 7e en laatste van het groepje.
Engelrelst won voor Debusschere, Lambrechts en Verwaest.
2 minuten later bleef Arthur Vanoverberghe net uit de greep van het peloton, waarvan Dennis Delannoit de spurt won. 
Wij wonnen het ploegklassement voor CT Menen en Beernem.


6 maart 2005: St.-Lodewijk-Deerlijk
10 ronden 5 km met elke ronde de 'Olieberg'. 
Verslag: Maar liefst 145 renners stonden er aan de start voor deze wedstrijd waarin we 11 keer
de Olieberg opmoesten. In de eerste ronde kwam ik rond de 5e positie boven van het langgerekte peloton, maar tot een 
scheur kwam het niet. Toch werd het een echte afvallingskoers. Ik voelde me goed in het begin en woekerde
misschien wat met mijn krachten door in bijna iedere ontsnapping mee te zijn. Zo rijden er
ook 3 man weg iets voor halfkoers met onder hen Laurent Van Den Bak en Timothy Heyse. Ik reed er in mijn 
eentje naar toe. Maar wanneer ik aansluit krijg ik krampen in mijn rug. 
Net voor de Olieberg komt een pelotonnetje van zo'n 10 man bij ons. Mijn ploegmaat Jarl Salomein
vindt het het geschikte moment om te demarreren. Hij gaat en krijgt Van Den Bak,  Gieljan
Engelrelst, en Arthur Vanoverberghe mee. Tijdens de volgende ronden bleef de rug opspelen;  
was het doordat ik slecht had gelegen vannacht ?  Niettemin probeerde ik wat afstoppingswerk voor Salomein te 
verrichten door af en toe tegenaanvallers te gaan halen. 
Voor Salomein sloeg het noodlot toe met een kettingbreuk tijdens de laatste beklimming. 
Hij werd derde na Gieljan Engelrelst die won voor Laurent Van Den Bak.
Ook bij mij sloeg het noodlot toe in de laatste ronde: een valpartij ... met als gevolg nog 
meer pijn aan mijn rug. Ik kwam ontredderd over de meet, net na het uitgedunde peloton
en zag het eventjes niet meer zitten.  Gelukkig was mijn pa er nog ...
Maar kom volgende week moet en zal het beter zijn in de interclub van Dottenijs.


27 februari 2005: Staden - 3e
8 ronden van 5.5 km op een licht glooiend parcours met veel koude wind.
Verslag: In de 2e van de 8 af te leggen ronden waagde ik eens mijn kans op een kleine helling in het parkoers. 
Mijn aanval werd door ploegmaat Jarl Salomein doorgezet, en zo raakten we met 4 man voorop: 
Jarl, Thomas Chamon, Jens Debusschere en mezelf. De verstandhouding was goed en iedereen deed 
zijn deel van het werk. Toch konden we het ons niet permitteren om het tempo te laten zakken, 
want achter ons werd er meestal ook gekoerst.  Ondertussen was het beginnen sneeuwen op de omloop.
Onze voorsprong bleef rond de halve minuut hangen op 2 achtervolgers Arthur Vanoverberghe
en Kevin Verstaen. Het peloton volgde ongeveer 30 seconden verder. Ik voelde me goed en in de voorlaatste ronde
waagde ik nogmaals mijn kans. Ik bleef doorgaan en Salomein en Debusschere kwamen aansluiten. Nu zaten we dus met 2
tegen 1. Ik probeerde het verschillende keren, maar vrijwel direct zat een sterke Debusschere op mijn wiel.
Ik besloot dan maar om de spurt aan te trekken voor Jarl om zo toch de zege binnen de ploeg te houden.
Met succes dus! Salomein won voor Debusschere en mezelf.  Chamon werd 4e op een 20-tal seconden. 
Vanoverberghe werd 5de voor Verstaen en Aron De Jaegher won de pelotonsprint.


29 januari 2005 : Anvaing (cyclocross BvB) - 18e
4 ronden op een zware omloop
Verslag: Er stonden 66 renners aan de start voor deze wedstrijd meetellend voor de Beker van België.
Ik startte niet goed (mede door een slechte startpositie), maar ik begon snel aan een inhaalrace.
Ik raapte de renners 1 voor 1 op maar ik had in het parcours 1 slecht punt: een strook met heel veel modder.
En ik (die niet echt veel van crossmateriaal enzo afweet) reed met een voorband als achterband. Daardoor
had ik veel minder grip en moest ik daar altijd lopen terwijl de andere renners konden fietsen.
Zo werd ik uiteindelijk nog 18e, wat toch geen echt slecht resultaat is, aangezien het nog maar mijn 2e cross was.


22 januari 2005 : Zonnebeke (cyclocross) - 5e
4 ronden op het mooie kasteeldomein in Zonnebeke
Verslag: Mijn eerste cross ooit en ik wist dus niet wat ik moest verwachten.
Er waren niet zoveel  renners aan de start, maar toch was het drummen om als eerste het veld in te draaien.
Ik draaide als 6e op en probeerde de 5e over te steken. Hier viel ik een eerste keer...
In diezelfde ronde viel ik nog 2 keer en dan kon ik aan mijn remonte beginnen.
Zonder nog 1 keer te vallen haalde ik nog 4 renners in en werd zo 5e op 3 minuten van winnaar
Jim Aernouts.
 

2004 (eerstejaarsnieuweling)

9 oktober 2004: St. Denijs - 15e
8 ronden van 8.5 km over een parcours met iedere ronde 3 klimmetjes.
Verslag: Laatste koers van het seizoen voor mij en aan de start heel wat grote namen: Klaas Lodewyck, Jani Desmet
Baptiste Planckaert, Jochen Engelen, Sibrecht Pieters, ... en mijn 2 ploegmaten Sven Nooytens en Jarl Salomein.
Ik had geen superbenen vandaag en wat maagproblemen, dat voelde ik al in de eerste ronde. Ik voelde dan 
al dat ik in de klim naar de aankomst toe niet met de besten zou meekunnen. In de rest van het parcours was 
dat evenwel anders. In de 2e ronde al ging Sven Nooytens aan de haal. Hij werd bijgehaald door Sibrecht Pieters 
en Jarl Salomein. De volgende ronde ging Jochen Engelen in de achtervolging. Ik wist dat ik mee moest gaan, 
maar ik kon hem niet meer volgen op de klim. Vanaf dan probeerde ik een nieuwe taktiek uit: omdat ik wel goed 
was in de rest van het parcours, besloot ik om iedere keer voor de klim aan te vallen en zo toch nog met de eersten
van het peloton over de top te komen. 
Ondertussen was een sterke Nooytens vooraan weggereden. Het werd een onoverzichtelijke koers, met superveel
aanvallen. Zo dreigde alles achter Nooytens in de laatste ronde samen te lopen, maar dat gebeurde net niet.
Een paar groepjes bleven voorop. Ik was ook met een groepje weggereden uit het peloton, maar toen ze 
begonnen te sprinten kon ik er niet overgaan. Ik werd nog bijgehaald door Jani Desmet en Baptiste Planckaert 
uit het peloton. Zo werd ik 15e. 
Nooytens behaalde na een knappe solo zijn 20ste overwinning voor Pieters en Jochen Engelen. Salomein werd mooi 4e.


3 oktober 2004: Keizer der Nieuwelingen in Tielt (Beker van België) - 47e na late uitval
12 ronden van 5.8 km over een lichtjes golvend parcours, met 2 kasseistroken in en rond Tielt.
Verslag: In de 2e ronde al ontsnapten 7 renners uit het 180-koppige peloton. Onder hen bijna
alle favorieten: Sven Vandousselaere, Sven Nooytens, Brian Ligneel, Klaas Lodewyck, Grégory
Joseph, Jan Ghyselinck en David Piva. Die zien we niet meer terug denk je dan, maar de samenwerking 
was niet echt optimaal en meer dan een minuut namen ze nooit.
Ikzelf voelde me niet zo goed in de eerste 2 ronden, maar daarna ging het beter. Ik koerste
goed van voor en stopte wat af voor mijn 2 ploegmaten in de kopgroep. Maar na een tijd bleek
dat zij niet de sterksten vooraan waren. Joseph ging er alleen vandoor.
Daarna viel ik een paar keer aan, alleen of aansluitend bij een groepje. 
Geleidelijk aan kregen we de kopgroep in het vizier. In de laatste ronde werden ze ingelopen. 
Ik dacht dit is mijn kans en ik ging alleen in de tegenaanval. Ik kreeg 150 meter, maar 
volledig stil in het peloton viel het nooit. Even later kwam Sven Jodts en een andere renner bij mij. 
We werkten goed samen. Maar op 1 km van de meet werden we bijna bijgehaald. 
Dan ging ik nog eens; ik hoopte afgescheiden aan te komen, doch 400 meter van de meet 
kwam het peloton bij mij. Ik was volledig uitgeput en werd 47e in de buik 
van de uitgedunde groep. Joseph won dus met 15 seconden voorsprong op 
Vandousselaere en Kevin Claeys.
Ik was wel tevreden over mijn wedstrijd, als je bekijkt welke toch wel grote namen 
hebben moeten afhaken. 


25 september 2004: Lichtervelde - 13e
11 ronden over 67 km op een bochtig parcours met veel wind. 54 renners aan de start.
Verslag: Spijtig dat ik 2 dagen geleden ziek was en nog altijd wat uiziekte, want dit was echt een parcours voor mij.
Smalle wegen en heel veel wind, die dan nog dikwijls schuin zat.
In het begin had ik het gevoel dat het vandaag geen echt vette vis zou zijn. Ik liet me dan maar wat meedrijven 
in het peloton in +- 15e positie. Ik dronk en at (suikervoeding) goed en ik voelde dat het bij halfkoers iets beter ging.
Ondertussen waren Dries Meerschaert en Sven Jodts uit het peloton weggereden. Ik ging in de tegenreactie samen
met Gieljan Engelrelst. We kwamen bij de 2 leiders, maar toen viel ook de groep ons op de nek. Op dat moment 
scheurde het peloton en we waren met een groepje van ongeveer 15 renners weg. Jammer genoeg was er geen 
goede samenwerking en alles kwam weer samen. 3 ronden later ging Dieter Meerschaert opnieuw weg uit 
het peloton, dit keer met Baptiste Planckaert. Ze namen direct 200 meter. Ik hield me weer schuin in het peloton 
om nog eens te gaan in de laatste ronde. Dat deed ik ook, samen met Engelrelst. Pieter Serry sloot ook aan. We werkten
goed samen en we kregen de leiders in het vizier. Maar toen kwam er nog een renner terug uit de achtergrond. Iemand
van CT Menen, de ploeg van Planckaert, zodat de verstandhouding niet meer was wat ze hoorde te zijn. Niettemin
liepen we nog altijd in op de leiders. 1 km voor de meet kwam het peloton, onder leiding van Kevin Claeys bij ons.
Even was er een aarzeling en de vogels waren gevlogen. Moe van de ontsnapping werd ik toch nog 13e. 
Planckaert won voor Meerschaert op 20 meter voor Jani Desmet. 
Ik was redelijk tevreden over mijn wedstrijd. Nu nog wat herstellen en dan op naar de BVB in Tielt!


18 september 2004: Dottenijs - 12e
9 ronden van 7.3 km met elke ronde een lange niet echt steile beklimming en veel wind
Verslag: 54 renners aan de start, met onder hen heel wat grote namen: Brian Ligneel, Dimitri Fauville,
Brecht Lavaert, Fabrice Naert, Ward Vandekerckhove,...
In de eerste ronde al gaat Ward Vandekerckhove, tweede in het klassement van Dottenijs, 
er vandoor samen met Dries Meerschaert. Ze nemen direct 100 meter.
Als ze al 15 sec. voorsprong hebben, ga ik in de achtervolging, maar nog voor ik bij hen ben word ik
weer ingelopen door het peloton. Op dat moment gaat Dimitri Fauville en Brian Ligneel zit direct op zijn wiel;
Ik wist dat ik moest mee zijn, maar ik was juist gegaan en was even uitgeput. We bleven nog 2 ronden op
30 sec. hangen, maar daarna waren ze definitief weg. Ikzelf probeerde wel 10 keer om weg te raken 
uit het peloton en dat lukte ook steeds, maar ik kreeg nooit meer dan 50 meter voorsprong. 
In de laatste ronde ging ik nog weg op het bergje, en ik kreeg 2 man mee in mijn zog, 
maar er was een slechte verstandhouding en het kwam weeer samen.
In de eindsprint schoot Fauville uit zijn klikpedaal en werd 4de. Brian Ligneel won voor 
Meerschaert en Vandekerckhove, die de eindoverwinning in de ronde van Dottenijs 
op zijn palmares schreef.
Ikzelf spurtte weeral niet schitterend en werd ex-aequo 12e gezet.
Geen echt goed resultaat dus, maar mijn vormpeil stijgt want ik was weer 1 van de sterksten in koers,
en misschien kan ik in 1 van de volgende koersen eens dicht eindigen.


11 september 2004 : Anderlecht (afwachtingskoers Parijs-Brussel) - 6e
63 km over 9 ronden met veel wind en iedere ronde een venijnig knikje.
Verslag: Slechts 35 renners aan de start voor deze koers. Met onder hen heel wat ploegmaats.
In de tweede ronde slaat het noodlot 'alweer' toe. Bij het rijden over de tramsporen krijg ik 
een lekke band. Gelukkig kan ik nog tot bij mijn pa rijden op mijn velg. Ik neem mijn reservefiets, 
maar zit toch wel een 20-tal seonden achter het peloton. Juist in een stuk tegen de wind, maar als ik 
op honderd meter kom, word ik opgewacht door ploegmaat Joris Vloemans en zo geraak 
ik toch weer in het peloton. Dank u Joris. Ik blaas uit in het peloton en dan gaat
Jarl Salomein met Bert Van Der Trappen, Sibrecht Pieters en Kenny Terweduwe. 
Ik weet dit is dé ontsnapping en daarom rijd ik ook samen met Kurt Janssens 
naar de 4 koplopers. Er is meteen een goeie samenwerking en we bouwen onze voorsprong 
stelselmatig uit. Die verstandhouding raakt evenwel zoek, als op 2 ronden van het einde
Kenny Terweduwe niet meer wil overnemen; hij zegt dat hij niet meer kan maar op het bergje 
gaat hij er evenwel vandoor. Hij wordt weer bijgehaald en dan zijn er pogingen van 
Salomein en mezelf. Ik probeer het waarschijnlijk wel 10 maal, want ik heb superbenen,
maar meestal komt Terweduwe mij halen. Na de koers heb ik mij geëxcuseerd voor mijn kwade reactie. 
Zo raak ik niet weg en eindig in de spurt ontgoocheld 6e. Van Der Trappen wint
vóór Salomein en Janssens. Na de koers was ik erg teleurgesteld, maar ik heb alles 
gedaan wat ik kon en het is jammer genoeg niet gelukt. Kjell De Baerdemaeker won de pelotonspurt
op een 3-tal minuten en pech voor ploegmaat Alexander Labbe die betrokken raakte in een val
met een verstuikte pols als gevolg.


4 september 2004 : Hulste - 17e na late uitval
65 km over 15 ronden op een bochtig parcours met iedere ronde een stukje kasseien
Verslag: In het begin van de koers voelde ik mij goed en besloot dan maar om er direct de beuk in te gooien.
In de derde ronde was ik weg met Brecht Lavaert en Frederik Verkindere, maar na 2 ronden werden we opnieuw
bijgehaald. Daarna heb ik het nog een paar keren geprobeerd, jammer genoeg tevergeefs.
Ongeveer halfkoers kreeg ik een dipje, misschien heb ik wat teveel met mijn krachten gewoekerd...,
Maar door veel te drinken (het was immers warm) kwam ik er weer bovenop. Ondertussen was er een groepje
van 5 man weg. Maar toen Jani Desmet zich op kop zette was de voorsprong snel tenietgedaan.
Ondanks de vele ontsnappingspogingen zag het er dus naar uit dat het een massaspurt zou worden. Toch wist ik dat
ik daar niet beter dan een 5e plaats zou kunnen behalen tegen al die snelle mannen.  In de laatste ronde speelde
ik dan maar alles of niets, maar helaas voor mij was Desmet echt gebrand op een goeie prestatie. 
Zo moest ik alleen tegen de New Heebra trein en nog een paar andere coureurs opboksen. 
Onbegonnen werk dus. Op ongeveer 500 meter voor de meet werd ik ingelopen. Ik zat compleet 
à bloc en eindigde dan ook 17e. Jammer, maar ik heb het mijne maat Jani al vergeven. 
(Hij won trouwens de spurt met overschot)


29 augustus 2004: Ploegentijdrit Eddy Merckx (Brussel) - 2e
een mooie ronde van 20 km golvend rond Brussel, met start en aankomst op de Heizel, af te leggen met 4 man per ploeg.
Verslag: Onze ploeg (DGR - Vorselaar) mocht als enige met 2 ploegen starten. 1 ploeg van eerstejaars
(Jarl Salomein, Kevin Verwaest, Raymond Kreder, en ikzelf) en 'de sterrenploeg' bij de tweedejaars (Sven Nooytens,
Willem Dendooven, Tom Reweghs en Sven Vandousselaere).
Zodra het startschot weerklonk, was het vollebak tot op de limiet. Een snel startende Jarl Salomein begon op kop en nam
de eerste 500 meter voor zijn rekening. We draaiden alle vier goed rond en werden gesteund en, waar nodig, gecorrigeerd
door de ploegleiders in de volgwagen. Kevin Verwaest fungeerde als lokomotief en Kreder als joker.
Na ongeveer 3 kilometer voelde ik me heel goed en begon gaandeweg langere beurten op kop te rijden. Onze kilometerteller
zakte zelden onder de 40. Ik voelde de pijn in mijn milt dan al wat opkomen, maar ik schonk er geen aandacht aan, want 
ik kan je verzekeren, tijdens zo'n ploegentijdrit doet echt ALLES pijn. Ik bleef mijn deel doen tot opeens bij een steile 
heuvel. Ik begon op kop en gaf er nog een goede snok aan voor Kevin Verwaest overnam, maar opeens kreeg ik onhoudbare 
pijn in mijn milt. Het was meteen over want ik kon zelf niet meer ademen. Ik heb me dan maar in het gras langs de kant 
van de weg gegooid en een paar toeschouwers hebben me er na ong. 10 minuten weer bovenop geholpen. Dan ging ik 
naar de parking en daar hoorde ik dat we de eerste tijd hadden. Later werd die tijd enkel nog verbeterd door de oudere 
DGR - boys (ondanks het feit dat Sven Nooytens uitgevallen was met pech).
Weer een supergroot succes voor onze ploeg!! Jammer voor mij van de laatste 5 km. 
3de was Wac Hoboken op 1'31" na onze eerste ploeg en 36" na ons. 
Ons gemiddelde was 42,5 en dat van onze eerste ploeg tegen de 44. 
We kregen een zilveren medaille van Minister Guy Vanhengel en Eddy Merckx. 


22 augustus 2004: Kachtem - 12e
13 ronden van 5.5 km over een bochtig parcours.
Verslag: Al van bij de start werd het tempo er meteen ingehouden. Ik wist dat ik me goed vooraan moest posteren,
want met al die bochten was er anders kans op het gevreesde 'elastiek-effect'.  Er waren veel onstnappingspogingen, 
maar die droegen nooit ver. Tot op het moment dat ik samen met een andere renner uit het peloton wegging en 
mijn aanval werd doorgezet door mijn ploegmaat Willem Dendooven. Ik kon na zo'n aanval niet meteen reageren 
en hij was vertrokken samen met Rodric Callewaert. 6 renners gingen in de tegenaanval en in de groep viel het 
compleet stil. Zo erg zelfs dat we aan de finish al een minuut achter waren. Door goed samen te werken 
(vooral Kevin Claeys en ook ondermeer mezelf) kwamen we uiteindelijk toch nog bij die 6, maar Callewaert 
en Dendooven waren buiten schot. Vooraan kreeg Callewaert rugproblemen, zodat Willem de klus 
alleen moest klaren. Aan de finish hield hij uiteindelijk nog anderhalve minuut over. Ikzelf 
probeerde het nog in de laatste ronde, maar het mocht niet zijn. Maar toen ik bijgehaald werd reed er opnieuw 
iemand weg, en die lieten ze wel rijden! We moesten dus spurten voor de 3e plaats. Ik zat in een goeie positie, 
maar ik raakte ingesloten. Zo werd ik slechts 12e. Jammer, want ik was heel de koers attent mee vooraan en 
ik hoopte dan ook om eens iets te laten zien aan mijn supporters, maar ja dat is koers hé.
Jani Desmet werd 3e, voor Klaas Lodewyck.


14 augustus 2004: Polleur-Stoumont-Polleur(BVB)
Eén grote ronde over +- 60 km met 3 echte côtes en dan nog 2 plaatselijke rondes van elk 6.5 km met een 
kortere steile helling
Verslag: Ik was blij dat ik de kans kreeg mee te doen met deze mooiste en zwaarste klassieker voor nieuwelingen.
Woensdagavond vroeg men mij of ik mijn zieke ploegmaat Tom Reweghs kon vervangen. 
Het was meteen mijn vuurdoop want een echte klimkoers had ik nog nooit gereden. 
Ik had deze week een vakantiejob gedaan en was wat ziekjes geweest. Ik stond dus doodzenuwachtig aan de start 
en met beperkte ambitie: de wedstrijd uitrijden en zo mogelijk eindigen in de eerste helft.
Op de eerste klim van de dag hield ik mij gedeisd in de groep. Het peloton bleef samen.
Daarna moesten we zo'n 20 km langs de rivier fietsen om dan de zwaarste klim van de dag op te rijden: de côte de la Vecquée.
Het was echt een gedrum van jewelste en ik begon in een slechte positie aan de 5 km lange lijdensweg, in het laatste
deel van het 166-koppige peloton. Al vlug voelde ik dat het tempo van de eersten iets te hoog lag en ik zocht mijn 
eigen tempo. Ik raapte veel renners op en tot mijn verbazing kwam ik op een bepaald moment bij mijn ploegmaat
Michael van Staeyen. Ik overstak hem en zei hem dat hij in mijn wiel moest blijven. Ik leidde de rest van de klim en 
ons groepje werdt langzamerhand groter door iedereen die we opraapten (onder hen Brian Ligneel).
Uiteindelijk kwamen we als 4e groepje boven.
Door een supersnelle afdaling (mijn teller bereikte op een bepaald moment 92 km per uur) 
kwamen we bij het volgend pelotonnetje waar Belgisch kampioen Julien Vermote op kop zat.
Er gebeurde niets speciaals tot we aan de plaatselijke ronde kwamen. Dan moesten we meteen een supersteile berg op
en ik moest aanklampen. Dan maakte ik een grote fout: ik vergat te drinken. Daardoor kreeg ik in de laatste
ronde een ferme klop en moest ik enkele seconden prijsgeven op ons groepje. 
Ik strandde uiteindelijk als 56e en 8e eerstejaars, op 15 sec. van de 2e groep. Moe maar toch tevreden.
Vooraan was Sven Nooytens weg samen met Marius Navardauskas, een Let. Ze bleven voorop en Nooytens won de spurt.
Schitterrende overwinning!! Grégory Joseph won de spurt van de kopgroep. Ploegmaat Kevin Verwaest werd heel sterk 9e
en eerste eerstejaars.


8 augustus 2004: Omloop Het Volk Massemen.
Eerst een grote ronde over 43 km, en dan nog 2 plaatselijke ronden van elk 15 km. 
Er is ook een bergprijs met 5 hellingetjes.
Verslag:  Een 120-koppig peloton, waaronder de helft buitenlanders, staat klaar aan de start voor deze internationale
wedstrijd. Na 3 km krijgen we meteen al een 'berg' voor de wielen geschoven. Sindsdien viel het niet echt meer stil in
het peloton, maar een hels tempo was het niet. Ikzelf zat met 'flanellen benen', want ik was nog maar net terug van
reis. Maar geleidelijk ging het beter en aan het eind van de grote ronde stopte ik af voor mijn sterke ploegmaat
Michael 'kwackson' Van Staeyen, die samen met een Deen in de aanval getrokken was. Er reed een groepje 
van 10 man weg, waaronder mijn ploegmaat Willem Dendooven. Ik reed er alleen naar toe, maar het peloton haalde 
ons terug bij. Daarna was de fut eventjes uit de groep en verscheidene renners probeerden naar de 2 vluchters toe te rijden.
Net voor het ingaan van de laatste ronde zat ik goed vooraan, maar mijn voorwiel stond lek. 
Na een tijdje wachten kreeg ik een wiel van de neutrale wagen. Ik was bezig aan het terugkomen 
toen er opeens een volgwagen in het midden van de weg stopte. De ambulance  ging er naast staan 
om te kijken wat er scheelde en zo was de doorgang volledig versperd. Omdat ik daardoor te ver 
achter het peloton zat, werd ik uit koers genomen. Wat een ontgoocheling!!!, zeker de manier waarop!!! 
Ondertussen loopt alles terug samen in koers. Maar in de laatste kilometer gaat Baptiste Planckaert nog weg met 
Robin Chaigneau. Het peloton kwam nog akelijk dicht maar Planckaert won voor Chaigneau. 
Van Staeyen, die vandaag nog maar eens bewees dat hij veel meer kan dan alleen spurten, werd 3e 
voor Brian Ligneel en Pieter Uyttendaele.


25 juli 2004: Arendonk (BK) - 5e
9 ronden van 7.5 km
Verslag:  117 renners aan de start voor dit BK op een vlak parcours.
In de eerste ronde wordt er meteen gevlamd in het peloton. Ik schuif langzaam maar zeker op en voel meteen
dat de benen goed zijn. In de derde ronde ga ik even in de tegenaanval op Dries Ingels en Thomas Chamon, 
maar het peloton zit niet veraf. Alles komt weer samen. Twee ronden daarna zit ik opnieuw in een 
ontsnapping met o.a. Jerome Babylas. We draaien goed rond, maar als topfavoriet Frédérique Robert 
komt aansluiten, is de verstandhouding zoek en opnieuw komt alles samen.
Ondertussen is het begonnen met regenen. Het parcours ligt er spekglad bij en er wordt dan ook veel gevallen. 
1 van de slachtoffers is mijne ploegmaat Alexander Labbe, die dit jaar al heel wat pech gehad heeft.
3 Ronden later gaat een sterke Kevin Verwaest aan de haal. Ik zit achteraan in het peloton door een valpartij
vóór mij en even vrees ik ervoor dat het peloton zou breken. Maar gelukkig voor mij gebeurt dat net niet. 
En juist op het moment dat het tempo vooraan stokt ga ik. Ik blijf even alleen maar weldra komen 
Thomas Chamon, Marnik Dreesen, Julien Vermote en Kurt Janssens aansluiten.
Een ronde later komt er nog eens 3 man bij, namelijk Timothy Heyse, Maxime Baiolait en Kevin Lava. 
We draaien goed rond en we lopen al snel uit tot 1 minuut. Ik probeer mijn krachten wat te sparen voor 
de spurt door constant een paar tanden kleiner te rijden. Maar net op het moment dat ik in laatste positie zit
gaat Julien Vermote met Marnik Dreesen weg en Chamon laat het gat vallen.  Niemand is happig om het gat 
toe te rijden maar toch zijn ze nog steeds binnen schot bij de laatste bocht. Ik zit perfect in 2e positie 
van het groepje, maar Kurt Janssens valt net voor mij. Daardoor moet ik wat inhouden en
zit al heel snel in de wind. Ik word nog door 2 man overstoken en finish dus 5e. Julien Vermote wint 
voor Dreesen en Kevin Lava. Kevin Verwaest rijdt nog weg uit het peloton en wordt 8e. 
Robert wint de pelotonspurt voor ploegmaat Jarl Salomein en Brian Ligneel.
Ik ben heel content met mijn 5e plaats, maar met een beetje geluk zit er misschien wel een podium in ...


17 juli 2004: Langemark - Poelkapelle
11 ronden van 6 km.
Verslag:  Al in de eerste van de 11 af te leggen ronden gaat Sven Jodts weg uit het toen nog 41 koppige peloton.
In de 3e ronde gaat Brian Ligneel en ik ga mee samen met Klaas Lodewijk en nog iemand van de ploeg uit Langemark.
Ondertussen begint de regen met bakken uit de lucht te vallen. Ik draai mee vooraan, maar plots krijg ik hevige
steken aan mijn borstkas, ik probeer te pijn te verbijten, maar op het moment dat Thomas Chamon en nog 2 renners
komen aanpikken, en Lodewijk nog eens demarreert verzeil ik in het 2e groepje. We kunnen niet uit 
de greep van het peloton blijven. In het ondertussen uitgedunde peloton verschuil ik me even en ik doe mijn spannende
hartslagmeterband af. Ik voel opeens veel minder pijn en probeer weer enkele keren te demarreren. Jammer genoeg is
dit slechts op 2 ronden van het einde en is een ijzersterke Chamon op zijn eentje naar de kopgroep gereden. 
Ik blijf proberen maar ik raak niet weg, want telkens als ik spring zit er direkt iemand op mijn wiel. Als mijn ploegmaat
Alexander Labbe met nog 3 man ontsnapt, blijf ik in de groep en stop ik af. Ze blijven voorop en in de pelotonspurt
word ik 4e, 16e in het totaal.
Daarmee kan ik moeilijk tevreden zijn want ik was mee met de goeie ontsnapping, maar ja 
that's life ...

11 juli 2004: Kessel-Lo (Flanders Classic) - 22e
4 ronden van 16 km op een parcours met enkele beklimmingen, o.a. de Chartreuseberg en Martellekensweg.
Verslag:  117 ingeschrevenen aan de start met onder hen enkele sterke Nederlanders, Duiters, 
Denen en een Zuid-Afrikaan. De koers startte in de gietende regen, slecht weer voor mij, 
maar na een tijdje klaarde het op. Het tempo werd er meteen ingehouden, maar voor de eerste  
aanval van betekenis was het wachten op de Deen Niki Ostergaard. 
Hij ging weg op de eerste beklimming van de Cartreuseberg en hij zou niet meer ingehaald worden.
Op de eerste bergjes voelde ik mij slecht, maar ik voelde mij iedere ronde beter.
Ik ging éénmaal mee in een ontsnapping met een beresterke Maurice Vrijmoed, maar die ontsnapping 
hield niet lang stand. Het constant hoge tempo begon voor sommige renners door te wegen en in de 
voorlaatste ronde waren we weg met 24 man, maar alles kwam terug samen. Op het laatste ging
Niek Tielemans nog en hij hield het vol tot op de meet. Voor mij mocht de koers nog een ronde 
langer duren, want ik voelde me steeds beter. Niki Ostergaard won voor Niek Tielemans en 
Dieter Verbeek. Mijn ploegmaat Jarl Salomein werd sterk 4e. Ik werd na een ontgoochelende spurt 22e.


4 juli 2004: Emptinne (koers + tijdrit) - 3e
Allebei over een mooi heuvelachtig parcours, (tijdrit 6.5 km en koers 11 ronden van 5.5 km).
Verslag: Na mijn pech op het Provinciaal Kampioenschap tijdrijden wilde ik graag eens 
een tijdrit rijden. Ik zocht ook een koers met wat klimwerk en in het parkoers in Emptinne 
sloeg ik twee vliegen in een klap. 
Ik was goed opgewarmd voor de tijdrit en deelde mijn traject goed in.
Ik eindigde 4e in 10'30" (op 0.19" van de 3de). 
David Piva won overtuigend voor 1e jaars Yannick Wellens. Alexander Labbe werd 12e.
Bij de start van de rit in lijn zag het weer er goed uit, maar dat sloeg snel om: 
in de 5e van de 11 ronden begon het water te gieten. Op een glad stuk weg waren er 
verschillende valpartijen. Ik had wat stramme spieren en pijn aan mijn rechteroog 
(het zat vol met olie en het 'piekte' heel de koers door ...) 
Dan ging Piva verschrikkelijk tekeer op het bergje. Yannick Wellens sloot bij hem aan.
De 2 draaiden goed rond en bouwden hun voorsprong uit.  
Piva won voor de beloftevolle Wellens. Ik kwam in goeie positie uit de laatste bocht, 
maar een superspurt zette ik niet meer neer. Alexander reed een goede koers
en had duidelijk geen last van stramheid in de spurt
want hij vloog mij voorbij naar de 6e plaats. Ikzelf eindigde 8e. 
In het eindklassement werd ik tevreden 3e. Alexander Labbe werd 9e.


27 juni 2004: Grazen-Geetbets - 6e
8 ronden van 8 km op een vlak parcours, met redelijk wat wind
Verslag: 34 renners aan de start voor deze koers in Vlaams Brabant.
Het was mijn eerste koers na mijn rustperiode en ik wou eens kijken hoever ik stond. Het ging goed
maar ik voelde wel dat ik nog niet echt het competitieritme in de benen had. In het begin van de derde ronde
ging ik weg met Jef Beyens. We werkten goed samen, haalden een voorsprong van een paar honderd meter,
maar onder invloed van een sterk jagend peloton werden we gegrepen halverwege de vierde ronde. 
Daarna probeerde ik nog verschillende keren om weg te geraken, maar werd telkens gecounterd.
Na zo'n poging van mij zette Jef Beyens voor de 2e keer door met Arno Portugaels in zijn spoor. 
Ik kon en wilde niet meteen reageren en vroeg aan de anderen om het gat toe te rijden,
maar ze keken allemaal naar elkaar. Het tempo in het peloton stokte volledig en de vluchters 
waren gaan vliegen. De voorlaatste ronde ontsnapte nog 2 man. In de allerlaatste ronde 
raakte ik eindelijk, na vele pogingen, echt weg nadat een andere renner al gegaan was. 
Ik haalde hem op 500 meter voor de meet in, maar ik zat door mijn beste krachten heen. 
Ik moest het dan ook afleggen in de spurt. Arno Portugaels haalde op de meet 
Jef Beyens bij en won. Ikzelf werd 6e en eerste eerstejaars.


5 juni 2004: Koksijde (IC) - 20e
8 ronden met iedere ronde over 'de hogen Blekker'
Verslag: Samen met de rest van de ploeg (favoriet Sven Vandousselaere, een sterke Willem Dendooven, 
Belgisch Kampioen Jarl Salomein (bij de 14-jarige aspiranten), Alexander 'Lassie' en ikzelf) 
sta ik op de laatste rij van de 150 vertrekkers. De opdracht was dan ook 'opschuiven!', vanaf het startschot. 
Voor iemand met zo'n 'turbo' als Sven ging dit gemakkelijk, maar voor de rest van de ploeg ging het 
wat moeizamer. En vaneigens, een beresterke Sven trekt in de eerste ronde het peloton al in brokken. 
Een groepje van 10 man geraakt zo voorop. We rapen van die 10 nog 7 man op, maar Vandousselaere, 
Frédérique Robert en Gregory Joseph blijven voorop. 
In de achtervolging is vooral Dendooven heel attent, er vertrok geen ontsnapping of hij was erbij. 
Eigenlijk had hij met de kopgroep mee gekund.
Ikzelf probeerde het ook een paar keer, maar ik kreeg geen vrijgeleide.
Het bleef spannend of het peloton de 3 nog zou inlopen, maar ze bleven net buiten schot.
In de laatste ronde reed nog 3 man uit het peloton weg, zodat we moesten spurten voor de 7e plaats.
Joseph wint voor Vandousselaere en Robert en Joris Wagemans wint de spurt voor de 4e plaats.
Jarl Salomein eindigt op een verdienstelijke 8e plaats, Willem Dendooven wordt 12e en ik 20e.
Ik moest even in de remmen tijdens de laatste rechte lijn, maar kon het bijna niet geloven: 
ik had tijdens deze interclub geen pech!
Onze ploeg won het ploegenklassement net niet, want in het 2e groepje zat er nog iemand van Balen B.C., 
we werden dus 2e.


29 mei 2004: Lauwe - 15e
18 ronden van 3.7 km met 89 renners
Verslag:  Ik sta op de laatste rij in de start en vanaf het startschot moet ik beginnen
opschuiven naar voor. Dat is niet zo gemakkelijk want vooraan wordt het tempo er serieus ingehouden. Intussen
valt mijn ploegmaat Alexander Labbe plat op een slecht moment en kan niet meer aanpikken bij het peloton.
Een ronde later valt het tempo stil. Ik ga er vandoor en krijg Julien Vermote in mijn zog. We draaien
goed rond en even later komen Brecht Lavaert en Fabrica Naert aansluiten. De verstandhouding is goed en 4
ronden later komt Brian Ligneel erbij. We werken nog steeds goed samen, maar het peloton komt terug.
5 ronden later ga ik in de reactie samen met nog 5 anderen op een groepje van 3 man met onder hen 
Brecht Lavaert. Maar ook deze voorsprong wordt te niet gedaan en dan gaat Thomas Chamon. Het tempo stokt in het
peloton en hij is weg. In de laatste ronde schudt mijn ploegmaat Sven Vandousselaere nog serieus aan de boom, 
maar Chamon wint met 50 meter voorsprong op Vandousselaere en Jani Desmet.
Ikzelf word 15e, maar werd ex-aequo op de 13e plaats gezet, na een wedstrijd waarover ik tevreden was. 


23 mei 2004 : Oetingen - 15e
9 ronden van 6.5 km op een omloop met 2 hellingen in het Pajottenland.
Verslag: 50 starters op dit heuvelachtig parcours met onder hen ondermeer Dieter Verbeeck,
Rowan Crewits en de kampioen van Vlaams Brabant. In de eerste 2 ronden gaat het peloton maar aan
een slakkegangetje vooruit. In de derde ronde demarreert Matthias Vanmarcke en hij krijgt direct 200
meter. Op het volgende klimmetje spring ik weg uit de groep en ik rijd naar Vanmarcke toe. Maar als 
ik er bijna bij ben, komt er reactie vanuit het peloton. Ze komen bij mij en net op het moment dat
ik ingelopen wordt demarreert Dieter Verbeeck. Niemand uit het peloton kan reageren en zo 
is de vogel gaan vliegen. Mijn ploeg maat Alexander Labbe en ikzelf proberen het een paar 
keer, maar telkens laten ze ons, in tegenstelling tot anderen niet rijden. In de laatste
ronde zijn zo 5 renners voor. In de spurt voor de 6e plaats word ik gehinderd door iemand
die te vroeg op kop zat en zich laat uitzakken naar achter in het peloton. Ik moet 
in de remmen en eindig 15e. Alexander Labbe wordt 12e. Ik was wel tevreden over mijn
kennismaking met een klimmend parcours.


16 mei 2004: Imde Wolvertem (IC) - 88e
10 ronden van 7 km op een vrij vlak parcours met een paar stukken vals plat.
Verslag: 120 Vertrekkers voor deze interclub in Imde. Omdat het parcours grotendeels vlak was, was er
niet zoveel afscheiding. Nochtans waren er meer dan genoeg pogingen. Zelden viel het stil
want altijd was er wel iemand bereid om te demarreren. In de 4e ronde probeerde ik het zelf ook
eens samen met Baptiste Planckaert, Frederique Robert en Dimitri Fauville. We bleven een halve ronde voor
en dan kwam Dieter Verbeek aansluiten. Maar niet lang daarna kwam het peloton terug. Daarna 
probeerde ploegmaat Sven Nooytens, Vlaams Kampioen, het een paar keer maar zonder succes. 2 ronden daarna
sprong Michael Van Staeyen weg, ook van mijn ploeg. Ik stopte af en toen Robert in de achtervolging ging, glipte ik
mee in zijn wiel, en kwam zo bij de koplopers, maar ook deze vlucht duurde niet lang. 
Er waren nog veel pogingen, maar niemand raakte echt weg. Iedereen dacht dat het een massaspurt zou worden,
maar dat was buiten Nooytens gerekend. In de voorlaatste ronde demarreerde hij samen met Pieter Uyttendaele
en mede door afstoppingswerk van onze ploeg bleven ze buiten schot. In de aanloop naar de sprint zat ik 
in ongeveer 20e stelling, maar dan was er een bruuske beweging van iemand voor mij en moest ik uitwijken
en op het voetpad springen (het was dat of  vallen), en zo knalde ik met mijn wielen tegen de borduur. 
Resultaat: een lekke band, vooraan en achteraan nog wel. Ik reed mijn koers uit
(hoewel dit niet zo gemakkelijk was met 2 platte banden) en eindigde zeer ontgoocheld op een 88e plaats,
ontgoocheld omdat er meer in zat en door de zoveelste keer pech dit jaar. 
Ik hoop dat het nu gedaan is want ik heb meer dan mijn deel gehad!!
De wedstrijd werd gewonnen door Sven Nooytens voor Pieter Uyttendaele en Dieter Verbeek. 
Met Nooytens (1), Van Staeyen (4) en Vandousselaere (6) wonnen we het ploegenklassement.
Het was een 'baaldag' maar het geeft hoop voor de toekomst dat ik toch mijn mannetje kan staan.


9 mei 2004: Elsegem - 19e
10 ronden van 6.2 km op een zwaar parcours met een lange klim. Aan de start enkele 
sterke Nederlanders samen met favoriet Jan Ghyselinck.
Verslag: Al van voor de start vreesde ik dat ik vandaag niet super zou zijn want ik had te kampen met
'diaree'. Ik voelde me in het begin wel niet zo slecht maar dat sloeg om toen Ghyselinck zijn
eerste aanval plaatste in de 3e ronde. Ik kwam nog wel terug, samen met de rest van het peloton,
maar door mijn buikloop recupereerde ik slecht en bij de volgende ontsnapping moest ik de eersten
dan ook laten gaan. Ik verzeilde in een achtervolgend groepje. Vooraan waren ze met 8 man weg
en we zouden ze niet meer terugzien. Met mij ging het van slecht naar erger. Normaal houd ik van
ontsnappingen en harde koers, maar nu kreunde ik bij iedere versnelling. Ik dacht aan opgeven, maar
ik beet toch door en belandde uiteindelijk op de 19e plaats. Jan Ghyselinck werd in de spurt geklopt
door de Nederlander Niek Tielemans. Volgende week hoop ik op een sportieve revanche
in de interclub van Wolvertem.

2 mei 2004: Moerkerke (Pk) - 6e
9 ronden van 7 km op een vlak parcours met een beetje wind.
Verslag: Iets minder dan 80 West-Vlamingen waren present voor het Pk in Moerkerke.
Van bij de start ontsnapte Kenneth Bultynck. Hij kreeg Kim Goethals mee in zijn zog.
Ik stond achteraan bij de start. Tegen dat een deel van het peloton wist dat er iemand 
ontsnapt was, was de vogel al gaan vliegen. Ik voelde mij goed en had nog weinig hinder
van mijn valpartij van vorige zondag, maar 40 sec. alleen toerijden zonder hulp 
is niet zo makkelijk. Ondertussen was mijn ploegmaat Jarl Salomein gevallen 
en zo konden we er van voor de pees niet opleggen.
De ploeg van Bultynck (Gaverzicht) stopte wel héél actief af (tot het volledig versperren
van de weg toe, zodat we niet konden passeren ..., wat ik toch wel over het randje vond).
Zo was het moeilijk een 'ketting' te maken in de groep. 
CT Menen reed ook in de achtervolging, maar het bleef vooral bij individuele acties. 
Vooraan moest Kim Goethals lossen. 
Maar in het peloton bleef het verdergaan aan een slakkengangetje zodat Bulthinck zijn voorsprong opliep
tot 1'25". Ik probeerde nog verscheidene keren om toch maar weg te geraken samen met ploegmaat Labbe,
maar we werden constant gecounterd door de mannen van Gaverzicht. In de laatste ronde probeerde
Matthias Allegaert het samen met Julien Vermote. En wat ze bij ons niet toelieten mocht bij hen wel: 
Ze kregen zomaar 20 sec. In de spurt voor de 4e plaats werd ik 3e, dus 6e in het totaal. Bultynck won 
na een knappe solo voor Vermote en Allegaert. Brian Ligneel won de pelotonspurt voor Jarl Salomein.


25 april 2004: Zulzeke-Kluisbergen - val
13 ronden van 4.5 km met iedere ronde een beklimming van de achterkant van de Patersberg.
Verslag: Een 80-tal renners staan aan de start voor deze toch wel zware koers.
De eerste echte versnelling komt er pas na een paar ronden. Jan Ghyselinck en Luigi Meersman worden
weldra weer gegrepen. Daarna plaatst Jarl Salomein een serieuze versnelling om de punten van de 
bergprijs te nemen. Ik voel me ook goed en verteer het klimwerk elke ronde beter. 
In de zesde ronde nemen 2 renners even wat voorsprong. In de achtervolging is het woelig 
en iemand wijkt plots onvoorzichtig uit naar links en coupeert zo de weg voor mij. 
Verder weet ik daar niet veel meer van want ik heb een lichte hersenschudding en ook
schaafwonden. Er is wat schade aan mijn pak en mijn fiets, maar normaal gezien komt het Pk niet 
in het gedrang want na een dag platte rust ben ik alweer gaan trainen. 
Jan Ghyselinck raakte uiteindelijk toch weg en won in een spurt met 3. Salomein werd 8e. 
Ook mijn andere ploegmaat Alexander Labbe finishte goed vooraan in het peloton.
Hopelijk heb ik mijn deel van de pech dit jaar achter de rug.


18 april 2004: Vlaams Kampioenschap in Linde-Peer - 13e
9 ronden van 7.3 km op een biljartvlak parcours.
Verslag: De start van de koers werd met 3 kwartier vertraagd doordat er geen ziekenwagen beschikbaar was.
Het was koud aan de start en ik voelde meteen dat ik geen superbenen had. Ik hield mij dan
maar wat schuil in het peloton omdat ik vermoedde dat het toch een massaspurt zou worden. Maar na 4 ronden
ging het beter en toen probeerde ik een paar keer. Maar het was meteen duidelijk dat ze niemand
van onze ploeg wilden laten rijden: Telkens als wij demarreerden zat er meteen iemand op ons wiel.
Het was dus wachten op de massaspurt. Maar die werd ontsierd door een valpartij waarin ondermeer ploegmaat
Alexander Labbe betrokken was. Door die valpartij kwam ik al vroeg in de wind te zitten en in 
de laatste 75 meter kwam een stormwals over mij heen. Ik werd zo 13e. Frédérique Robert won voor Brian Ligneel
en Lorenz Beyens. Jarl Salomein werd 4e en de bedrijvige Kevin Verwaest 10e. Bij de 2ejaars won ploegmaat
Nooytens na een knappe wedstrijd.

12 april 2004: Ledegem - 2e in sprint met 2
17 ronden van 3.7 km over smalle wegen
Verslag: Na 3 keer materiaalproblemen hoopte ik vandaag eens op een goeie dag zonder tegenslag.
En die kwam er ook! Na een snelle start ging Sven Vandousselaere in de tweede ronde aan de haal.
Maar hij kreeg geen vrijgeleide van het peloton. Na 3 ronden hield hij het dan ook voor bekeken.
Bij een valpartij in de beginronden waren o.m. Brian Ligneel en mijn ploegmaat Willem Dendoven betrokken.
Er waren nog een paar schermutselingen tot aan het einde van de 8e ronde. Dan sprong ik mee
met een groepje die sprintte voor een premie. Na die premie zette ik door met een ijzersterke Klaas 
Lodewijk. Twee man (Antoine Gustin & Hendrickx) gingen in de achtervolging. 
Maar bij ons geraakten ze net niet. Ze bleven hangen op zo'n 10". 
Bij ons van voor was de verstandhouding goed en zo bouwden we onze voorsprong stelselmatig uit.
Intussen leverde Sven Vandousselaere uitstekend afstoppingswerk voor mij. Zo kwam het dat het peloton
op meer dan 2 minuten zat. We zouden sprinten voor de zege, maar daarin moest ik het afleggen tegen Lodewijk
die zelf na zo'n ontsnapping nog wat reserve had. Op 20" werd Gustin derde voor Hendrikx. Sven Vandousselaere
won de pelotonspurt.


6 april 2004: Provinciaal kampioenschap tijdrijden in Ruddervoorde
1 ronde van 8 km.
Verslag: Voor de 3de opeenvolgende maal kreeg ik met tegenslag te kampen.
Ik warmde op op de rollen tot net voor de start. Wanneer ik naar de start vertrok 
reed ik van een voetpad en mijn zadel stond helemaal omhoog. Ik moest nog de sleutel vinden om
het te corrigeren, en in de drukte kwam ik een 30-tal seconden te laat aan de start. 
Ondertussen goot het pijpenstelen, mijn tijd was al beginnen te lopen en ik moest overhaast vertrekken
zonder mijn jasje uit te doen en mijn schoenen aan te spannen. Zo werd ik teleurstellend 20e. 
Ploegmaat Jarl Salomein won voor Kenneth Bulthinck en Brian Ligneel. Mijn andere ploegmaat
Sven Vandousselaere won bij de tweedejaars.


3 april 2004: Petit Paris-Roubaix in Dottignies - 25e na lange remonte
eerst een kleine ronde van een 5-tal kilometer en dan 7 ronden van 8.3 km over smalle wegen en kasseien.
Verslag: In deze enige echte kasseikoers van het jaar waren er een kleine 200 starters, 
waaronder renners uit Frankrijk, Nederland, Luxemburg, Duitsland en Denemarken.
Een drukte van jewelste dus in de eerste kleine ronde. Ik zat redelijk gepositioneerd toen er juist
voor mij iemand viel. Ik verloor direct mijn plaats en begon achteraan het peloton aan de plaatselijke
ronden. Ik wist dat ik moest opschuiven anders was het zeker verloren. Intussen was een ijzersterke
Sven Nooytens al uit het peleton gedemarreerd. Terwijl ik nog aan het opschuiven was (en dus af en toe
door de minder goed bereidbare stukken moest rijden) viel ik plat. Ik dacht dat het volledig 
verloren was want ik begon als allerlaatste van het peloton aan de kasseien waar mijn vader 
met mijn reservefiets stond. Ik schoof direct op maar het kwaad was al geschied. 
Ik zat ongeveer in het 6e of 7e groepje. Ik sprong van groepje naar groepje en raapte nog veel 
renners op, want ik had heel goede benen. Op drie ronden van het einde kwam ik dan bij een redelijk 
grote groep, maar de groep daarvoor was bijna onmogelijk nog in te halen. 
Ik bleef dan maar in die groep en rustte wat uit. In de laatste ronde ging Marnik Dreesen
op de kasseien ik ging mee in zijn wiel. Voorbij de kasseien demarreerde ik. Ik haalde het 
uiteindelijk tegen hem in de sprint voor de 25e plaats. Jammer want er zat heel wat meer in, 
want ik viel plat op het slechtste moment van de wedstrijd. 
Het was wel een groot succes voor onze ploeg: met Sven Nooytens op 1 (heel de koers van voor gereden), 
Sven Vandousselaere op 2, en Kevin Verwaest als 1e eerste jaars op 3. Ik was de 6de eerstejaars.


21 maart 2004: Gp Rudy Dhaenens in Nevele (Interclub)
5 ronden van 13.3 km. Mijn 15de verjaardag. Gevallen. 
Verslag: Eerste interclub met een 120-tal renners aan de start. Het tempo wordt al vanaf
het begin goed onderhouden. Het duurt dan ook niet lang voordat de eerste ontsnapping ontstaat.
En wat voor 1: met Kevin Claeys, Luigi Meersman en mijn ploegmaats Sven Nooytens en Sven Vandousselaere, . 
Al snel liepen ze meer dan een minuut uit en Meersman viel weg vooraan. Ik stopte af voor mijn 
ploegmakkers maar ik moest wel enige gaten toerijden. Maar ik voelde mij steengoed en ik
plande nog een uitval als mijn ploegmaats voldoende uitgelopen waren. Maar dan gebeurde 
het onvermijdelijke. Doordat er zoveel wind was en iedereen op het kantje moest rijden, 
raakte ik van de weg af door een renner die plots een bruuske beweging maakte. 
Een val, en heel wat tijdverlies. Tegen dat ik goed en wel op de fiets zat was ik waarschijnlijk
wel 2 minuten verloren. Gelukkig zat ik nog achter de auto's van het achtervolgende pelotonnetje.
Tussen die auto's kon ik vrij snel de aansluiting vinden met dit peloton. Toen ik erbij kwam 
was het nog slechts 1 ronde en ik wist dat ik niet meer bij het eerste peloton kon geraken.
Toch demarreerde ik nog uit het 2de peloton en kwam zo toch nog 1 minuut voor hen aan. Wel op een ietwat
teleurstellende 35e plaats. En vooraan viel het ook al tegen voor onze ploeg: Kevin Claeys won wel zeker
voor Vandousselaere en Nooytens. Eén troost: we wonnen het ploegenklassement!  
Dank aan de mensen van het Rode Kruis die na de wedstrijd mijn pols verzorgden. 
Het gaat slechts om een verstuiking en hij is niet gebroken.


14 maart 2004: Kattenkoers in Ieper - 6e
eerst plaatselijke ronde van 9.5 km dan een grote ronde van 30 km en dan nog eens de plaatselijke
ronde van 9.5 km.
Verslag: 91 renners aan de start voor een toch wel grote wedstrijd in en rond Ieper.
In de eerste plaatselijke ronde deed het peloton het rustig aan. Er waren af en toe wel aanvallen maar
die droegen nooit ver. Zelf was ik ook eens in de aanval maar ik liet mij inlopen want ik wist dat 
ik het nooit alleen kon halen tegen het peloton. In het begin van de grote ronde ging ik nog eens samen
met Thomas Chamon en nog een renner maar ook met drie man konden we het niet lang volhouden. Kort na ons
kwam een ontsnapping van 4 man met ondermeer Raymond Kreder en Willem Dendoven van mijn ploeg. Maar
jammer genoeg viel Willem uit met een lekke band. In het achtervolgend peloton liet men eerst eventjes
begaan maar toen we in de omgeving van Voormezele kwamen (redelijk bergop en bergaf) begonnen
ze in het peloton echt te koersen. Er was geen moment rust meer tot we in de laatste plaatselijke ronde
kwamen. Die rust had ik wel nodig want ik had een tijdje 'aan het rekkertje' gehangen van het peloton van
ong. 10 man. Niet veel later liepen we de 3 vluchters in en dan ging Sven Vandousselaere. En hij was beresterk,
want zelfs tegen een rijdend pelotonnetje haalde hij het met ruime voorsprong (de 3 man van Vorselaar
(Raymond Kreder, Jarl Salomein en mezelf) reden wel niet mee). Sven behield 23" voorsprong aan de meet. 
In de spurt werd ik 5e van het groepje (in totaal 6de dus), na Rodric Callewaert (5e), Jarl Salomein (4e), 
Kevin Claeys (3e) en Jani Desmet (2e). Brian Ligneel werd 8e, Luigi Meersman 11e en Raymond Kreder 13e.


7 maart 2004: Ichtegem - 8e
vlak parcours.
Verslag: Bij mijn eerste koers bij de nieuwelingen waren er 54 renners aan de start onder wie 
ploegmaat Sven Vandousselaere, Kevin Claeys, Jani Desmet, ...
Er waren van in het begin heel wat ontsnappingspogingen maar die droegen (bijna) nooit ver.
Het was een nerveuze koers van start tot finish. Omdat er maar weinig afscheiding was, maar 
iedereen toch attent vanvoor wou zitten was het duwen en trekken om bij de voorste gelederen
te geraken. Dat lukte aardig. Meestal zat ik in de buik van het peloton maar soms schoof ik eens
naar voor om een gat toe te rijden. In de zevende ronde pakte ik ook nog een premie. 
Er gebeurde weinig tot aan de laatste ronde, behalve een ontsnapping van Roderic Callewaert 
die 3 ronden droeg. Daarna geraakte niemand meer weg ook de bedrijvige Vandousselaere niet meer.
Dus wist ik dat het afwachten was tot de massasprint. Het was een 
geduw en getrek van jewelste. Als je eventjes in de remmen moet verlies je direct 10 plaatsen
en die plaatsen inhalen is knap lastig. Toch begon ik in een redelijk goeie positie aan de sprint.
Ik zat in het wiel van Brian Ligneel en werd 8e.
Kevin Claeys won voor Wauter Roels en Jani Desmet. Brian Ligneel werd 5e en Sven Vandousselaere
7e. Roy Vandommele werd 10e.